ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΤΕ να δείτε ένα θρίλερ χωρίς ήχο. Θα αντιληφθείτε ότι δεν είναι τόσο τρομακτικό. Φανταστείτε, λοιπόν, τι συμβαίνει όταν δεν έχουμε να κάνουμε με απλούς ήχους, αλλά με μουσικές. Και μάλιστα, με... θεϊκές μουσικές, μέσα από ταινίες τις οποίες είχε «ντύσει» μαεστρικά, ο Ennio Morricone, που έφυγε από τη ζωή στα 92 του...
Σύμφωνα με το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA, απεβίωσε τη νύχτα σε κλινική στη Ρώμη, όπου νοσηλευόταν καθώς είχε σπάσει τον μηρό του.
Γεννήθηκε στη Ρώμη την 10η Νοεμβρίου του 1928. Οντας εξαιρετικός τρομπετίστας, στο τέλος της δεκαετίας του 1950, υπηρέτησε ως επιτυχημένος ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA. Ενορχήστρωσε πάνω από 500 τραγούδια και συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Πωλ Άνκα, Τσετ Μπέικερ και η Μίνα. Έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική (την περίοδο 1960-75) για ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι, όπως η Τριλογία των δολαρίων (Για Μια Χούφτα Δολάρια, Μονομαχία Στο Ελ Πάσο και Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος).
Συνέθεσε μουσική για πολλά είδη ταινιών, από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες. Αρκετές από τις συνθέσεις του γνώρισαν εμπορική επιτυχία, όπως το «The Ecstasy of Gold», μουσικό θέμα της ταινίας «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», το «A Man with Harmonica», το «Here's to You», το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ, και το «Chi Mai». Έγραψε ακόμη το επίσημο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1978.
Από το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Morricone διακρίθηκε στο Χόλυγουντ, συνθέτοντας μουσική για Αμερικανούς σκηνοθέτες, όπως ο Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Μπάρι Λέβινσον, Μάικ Νίκολς και Όλιβερ Στόουν.
Το 2007 παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ «για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες». Είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ την περίοδο 1979-2001. Επίσης, απέσπασε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας «Μισητοί 8». Ο Morricone είχε αποσπάσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο.
To 1999, oι Metallica κυκλοφόρησαν το άλμπουμ S&M, με τη συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φρανσίσκο, υπό τη διεύθυνση του σπουδαίου μαέστρου Michael Kamen (1948-2003). Το άλμπουμ ξεκινά με το The Ecstasy Of Gold του Morricone.
Ο χαμός με τον Ταραντίνο
Ο Τζον Κάρπεντερ, με τη σειρά του, συνθέτης και μάλιστα εξαιρετικά καλός ο ίδιος, κάλεσε τον Morricone να γράψει τη μουσική για το remake του The Thing, το 1982. Κάτι σπάνιο, καθώς ο Κάρπεντερ έγραφε ο ίδιος τα πολύ πετυχημένα σάουντρακ των ταινιών του. «Ο Morricone είναι ένας από τους πέντε σπουδαιότερους και πιο επιδραστικούς συνθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου», είχε πει.
Και μετά ήλθε ο Ταραντίνο...
Λίγο πριν κλείσει τα 90α του χρόνια, το γερμανικό Playboy δημοσίευσε μια συνέντευξη του Morricone και ανάμεσα στα άλλα ο συνθέτης μιλούσε για τη σχέση του με τον Κουέντιν Ταραντίνο: «Είναι απόλυτα χαοτικός. Μιλάει χωρίς να σκέφτεται, κάνει τα πάντα την τελευταία στιγμή. Δεν έχει ιδέα. Παίρνει ξαφνικά και ζητάει ένα πλήρες σάουντρακ μέσα σε λίγες μόλις μέρες. Αυτό δεν είναι εφικτό. Με κάνει τόσο έξαλλο. Δεν πρόκειται να το ανεχτώ. Και του το είπα την τελευταία φορά», είπε μεταξύ άλλων.
Ο συνθέτης αναφερόταν στην παραλίγο συνεργασία του με τον Ταραντίνο στους «Άδωξους Μπάσταρδους», για τους οποίους ο σκηνοθέτης είχε ζητήσει από τον Morricone να συνθέσει ολόκληρο το σάουντρακ. Το έκανε όμως την τελευταία στιγμή, με συνέπεια ο Morricone να αρνηθεί κι ο Ταραντίνο να χρησιμοποιήσει τελικά μερικά παλιότερα κομμάτια του συνθέτη, όπως είχε κάνει και σε προηγούμενες ταινίες του, όπως το «Kill Bill».
Ο Morricone παραχώρησε αργότερα στον Ταραντίνο ένα τραγούδι για το σάουντρακ του «Django Unchained» και στη συνέχεια έγραψε το σάουντρακ για τους «Μισητούς Οκτώ», το πρώτο συνολικά πρωτότυπο σάουντρακ στη φιλμογραφία του Ταραντίνο, που χάρισε τελικά στον Morricone και ένα Όσκαρ το 2016 (το δεύτερο μετά το τιμητικό του 2007) για συγκεκριμένη δουλειά του.
Παρόλα αυτά, ο Morricone -για πρώτη φορά στη ζωή του- όχι μόνο υποτίθεται ότι μίλησε άσχημα για ένα συνεργάτη του, αλλά δεν δίστασε να τον λούσει δημόσια με χαρακτηρισμούς:
«Ο άνθρωπος είναι κρετίνος. Μονάχα κλέβει από άλλους και ενώνει πράγματα ξανά. Δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο σ’ αυτό. Αυτό δεν τον κάνει σκηνοθέτη. Είναι ένα τίποτα σε σύγκριση με τους μεγάλους του Χόλιγουντ, όπως ο Τζον Χιούστον, ο Αλφρεντ Χίτσκοκ ή ο Μπίλι Γουάιλντερ. Εκείνοι είχαν επίπεδο. Ο Ταραντίνο απλά μαγειρεύει ξαναζεσταμένο φαγητό», είχε συμπληρώσει ο Μορικόνε, αποκαλώντας τις ταινίες του Ταραντίνο «σκουπίδια».
Προφανώς έγινε χαμός... Ο ίδιος ο Ταραντίνο δεν αντέδρασε, αλλά ο σάλος στον κόσμο του κινηματογράφου ήταν τεράστιος, αναγκάζοντας τον 90χρονο Morricone να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
«Είναι απολύτως ψέματα. Δεν έχω δώσει συνέντευξη στο γερμανικό Playboy και δεν έχω αποκαλέσει ποτέ κρετίνο τον Ταραντίνο, ούτε τις ταινίες του σκουπίδια. Σε συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο, μπροστά στον Ταραντίνο, έχω δηλώσει ότι τον θεωρώ έναν από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Έχω εξουσιοδοτήσει τον δικηγόρο μου στην Ιταλία να κινηθεί νομικά».
Λίγες μέρες αργότερα, το γερμανικό Playboy απέσυρε τη συνέντευξη και εξέδωσε δημόσια ανακοίνωση με την οποία εξηγούσε ότι ο συντάκτης έκανε λάθος και ο Morricone δεν είχε πει τίποτε απ' όλα αυτά.
Το περιοδικό, μάλιστα, απέλυσε το συντάκτη που υποτίθεται ότι είχε πάρει τη συνέντευξη, τον Μαρσέλ Άντερς, και του έκανε αγωγή. Ο ίδιος ο Morricone μίλησε στον Guardian και είπε ότι η συνεργασία του με τον Ταραντίνο υπήρξε άψογη, καθώς του έδωσε το χώρο να δημιουργήσει με απόλυτη ελευθερία.
