ΤΡΙΑ τέταρτα της ώρας ήταν αρκετά για να πουν όλα όσα ήθελαν, για να «ξυπνήσουν» το ηφαίστειο που κόχλαζε από το 1998. Οι Αμερικανο-Αρμένιοι, System Of A Down, με το Toxicity, ουρλιάζοντας, γρυλίζοντας, θυμώνοντας, ξεσπώντας, οριοθέτησαν το δικό τους στυλ στην παγκόσμια σκηνή, προσφέροντας στίχους και μουσική που απασχόλησαν για πολλά χρόνια τους μουσικόφιλους κι όχι μόνον αυτούς, λίγες μόλις ημέρες πριν από την επίθεση στους «Δίδυμους Πύργους» της Νέας Υόρκης. Το γκρουπ, όμως, πάντα «κατάφερνε» να τραβάει κάθε είδους μπελά, πάνω του...
{Tους SOAD ή τους αγαπάς ή τους μισείς. Μέση επιλογή δεν υπάρχει}
Λος Αντζελες, η πόλη των SOAD, το Toxic City, δημιούργησε το «κατάλληλο» περιβάλλον για να εκκολαφθεί η «βόμβα» Toxicity. Είναι η εποχή όπου οι ιδέες στο μυαλό των Serj Tankian και Daron Malakian, εκρήγνυνται καθημερινά, με αποτέλεσμα το υλικό που έχει συγκεντρωθεί για το άλμπουμ, να ξεπερνά τα 33 κομμάτια! Ο Tankian έχει γράψει όλους τους στίχους, ενώ ο Malakian, που συμμετέχει στο γράψιμο κάποιων από αυτούς, συνθέτει σχεδόν όλα τα κομμάτια με τη συμβολή του Shavo Odadjian (μπάσο). Βέβαια, μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, δε λείπουν και οι εντάσεις. Malakian και Dolmayan, έρχονται στα χέρια μέσα στο στούντιο, με τους δύο μουσικούς να καταλήγουν στο νοσοκομείο για ράμματα.
Τελικώς, από τα 33 κομμάτια, επιλέγονται 14 για το Toxicity. Eνα κράμα metal, punk, nu, experimental, avant-garde, alternative (και βάλτε ό,τι άλλο θέλετε μέσα), σε συνδυασμό με τη... «διπολική» ερμηνεία του Tankian και τους αιχμηρούς στίχους, τραβούν αμέσως την προσοχή του κοινού, αλλά και της CIA, λίγες μέρες μετά το χτύπημα στη Ν. Υόρκη. To γκρουπ κατηγορείται για αντι-αμερικανισμό και σε περιοδεία που ακολουθεί με τους Slipknot, ο Odadjian δέχεται ρατσιστική και σωματική επίθεση στο Μichigan, από άνδρες ασφαλείας, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη μεταφορά του σε νοσοκομείο και την κατάθεση μηνύσεων.
Η θεματολογία του Tankian (ευαισθητοποιημένος όσο ελάχιστοι καλλιτέχνες σήμερα) περιλαμβάνει ζητήματα σχετικά με τα ναρκωτικά, τα πολυπληθή σωφρονιστικά καταστήματα των ΗΠΑ, την πίστη, την αστυνομική βία, την πολιτική, τη σήψη της αμερικανικής κοινωνίας. Ο τραγουδιστής των SOAD από τη μία, ξεδιπλώνει το απίστευτο εύρος και το μέταλλό της φωνής του, απ' την άλλη σταματά, ψιθυρίζει, κραυγάζει σα μανιακός, μιλά σα να εκφωνεί λόγο, ικετεύει, χλευάζει, προσφέροντας μια τεράστια ερμηνευτική ποικιλία την οποία ακολουθούν πιστά οι υπόλοιποι τρεις μουσικοί. Το Chop Suey! (ο τίτλος αφορά σε ένα κινέζικο φαγητό, με πολλά υλικά) ξεχωρίζει αμέσως όπως και το στυλ της μπάντας και, φυσικά, «διχάζει». Tους SOAD ή τους αγαπάς ή τους μισείς. Μέση επιλογή δεν υπάρχει. Ετσι γίνεται και με το συγκεκριμένο κομμάτι.
Από τη μια, αγαπιέται παράφορα, από την άλλη ξεσηκώνει θύελλα διαμαρτυριών λόγω του στίχου «In, my, self righteous suicide / I, cry, when angels deserve to die». Αλλά και στα γυρίσματα του video clip, ο έλεγχος χάνεται. Ηταν 3 Σεπτεμβρίου του 2001, όταν το γκρουπ καλεί κόσμο στο πάρκινγκ ενός ξενοδοχείου για μια μίνι συναυλία, πλάνα της οποίας θα δημιουργούσαν το clip. Ομως, ο κόσμος που μαζεύεται, ξεπερνά τις 3.000 (!) με την αστυνομία να ακυρώνει το live για λόγους ασφαλείας, χωρίς να ενημερώσει τον κόσμο, ο οποίος φυσικά ύστερα από ώρες αναμονής επιτίθεται στους εκπροσώπους του νόμου, ενώ καταστρέφει τον εξοπλισμό του γκρουπ, αξίας 30.000 δολαρίων, με τις ταραχές να διαρκούν περίπου έξι ώρες.
Οι SOAD, όμως, ποτέ δε θέλησαν να μπουν σε «ράγες». Ηταν και παραμένουν τέσσερις ισχυρές προσωπικότητες. Το 2002, το Chop Suey! ήταν υποψήφιο για βραβείο Grammy, στην κατηγορία της καλύτερης metal εκτέλεσης, όμως, παρότι προσκλήθηκαν να παίξουν live, δεν πήγαν ποτέ. Το γκρουπ, θα δεχθεί νέα «πυρά» από τον Τύπο, για το κομμάτι Atwa (Air, Trees, Water, Animals), μια αναφορά στο κίνημα υπέρ του περιβάλλοντος του διαβόητου δολοφόνου Charles Manson. O Malakian, παρόλα αυτά, είχε δηλώσει πως δεν εμπνεύστηκαν το κομμάτι από τη δράση και τα κίνητρα του Manson, αλλά απομόνωσαν τις περιβαλλοντικές ανησυχίες του (μετά το Aerials ακολουθεί ένα κρυμμένο κομμάτι με τίτλο Arto, ηχογραφημένο με παραδοσιακά αρμένικα πνευστά και κρουστά και παραπέμπει στη γενοκτονία του 1915).
Τι απέγιναν όμως τα κομμάτια που δεν συμπεριλήφθηκαν στο Toxicity; Δυστυχώς για τους SOAD, διέρρευσαν στο Διαδίκτυο με τον τίτλο Toxicity II. H μπάντα εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία τονιζόταν πως τα κομμάτια είναι ημιτελή και θα κυκλοφορούσαν σύντομα σε κανονική έκδοση. Το 2002, λοιπόν, εμφανίστηκε στα δισκοπωλεία το Steal This Album!, με εξώφυλλο ένα cd αντιγραφής, στο οποίο αναγράφονταν ο τίτλος του γκρουπ και του άλμπουμ (βλ. φωτ. πάνω), μια αναφορά στο βιβλίο του Abbie Hoffman, «Steal This Book» (1971), αλλά και σε αυτούς που διέρρευσαν τα κομμάτια στο Ιντερνετ.
Το Τοxicity, παραμένει μέχρι σήμερα, ένα άλμπουμ - σύμβολο, τόσο για τη μουσική, όσο και για την ίδια την πορεία των System Of A Down, οι οποίοι παραμένουν δισκογραφικά ανενεργοί από το 2005 και το επικό διπλό χτύπημά τους με τα Mezmerize / Hypnotize. Tα τελευταία νέα έχουν να κάνουν με την επανασύνδεση της μπάντας και κάποιους «ψιθύρους» για νέες ηχογραφήσεις. Θα περιμένουμε...
Track List:
1. Prison Song 3:21
2. Needles 3:13
3. Deer Dance 2:55
4. Jet Pilot 2:06
5. X 1:58
6. Chop Suey! 3:30
7. Bounce 1:54
8. Forest 4:00
9. Atwa (Air, Trees, Water, Animals) 2:56
10. Science (featuring Arto Tunçboyacıyan) 2:43
11. Shimmy 1:51
12. Toxicity 3:39
13. Psycho 3:45
14. Aerials 6:11
Total length: 44:01
THE SHADOW