Ο,ΤΙ ΚΑΙ να πούμε ή να γράψουμε για τους Death, φαντάζει λίγο μπροστά στο μέγεθός τους, την κληρονομιά που άφησαν και την σπάνια ποιότητα του ηγέτη τους, Chuck Schuldiner. Nαι, ο αδικοχαμένος Νεοϋορκέζος κατάφερε να ορίσει το Death metal, να δημιουργήσει ένα νέο μουσικό ιδίωμα, πριν φύγει από τη ζωή μόλις στα 34 του (2001), νικημένος από τον καρκίνο του εγκεφάλου. Σήμερα, θα σταθούμε στην κορυφαία στιγμή του γκρουπ (πάντα κατά την άποψή μου), το ανυπέρβλητο Symbolic...
{Tο Symbolic είναι ένα άλμπουμ αντιθέσεων. Aπρόβλεπτο, με συνεχείς αλλαγές τέμπο, φρέσκο, φινετσάτο και επιβλητικό}
Η ιστορία των Death, αρχίζει γύρω στο 1983 όταν ο Schuldiner δημιουργεί τους Mantas. Eναν χρόνο μετά τούς διαλύει για να φτιάξει τους Death. H ιστορία του Death metal αρχίζει πάνω στις σκοτεινές φόρμες του Βlack και του Thrash metal, μέσα από το Scream Bloody Gore το 1987. Πρόκειται για το πρώτο άλμπουμ των Death, που έμελλε να ορίσει αυτό το νέο μουσικό ιδίωμα.
Ο βαρύς, σκοτεινός, άγριος κι επιθετικός ήχος μέσα από τα οργισμένα φωνητικά του Schuldiner, δημιουργεί θόρυβο (μεταφορικά και κυριολεκτικά) γύρω από τη μπάντα. Ακολουθούν τα Leprocy (1988) και Spiritual Healing (1990), ώσπου οι Death πατούν το κουμπί της απόλυτης εκτόξευσης. Το 1991 έρχεται το Human για να ορίσει την πιο δημιουργική, την πιο ολοκληρωμένη περίοδο του γκρουπ, η οποία θα είναι και η τελευταία.
Μέσα από αυτή έρχεται το 1995, το δεύτερο από τα τέσσερα άλμπουμ αυτής της σπουδαίας περιόδου των Death, το Symbolic. Mε αυτό το έπος, το γκρουπ έφτασε στο αποκορύφωμα της δημιουργίας του, με αρτιότατη κιθαριστική δουλειά και εξαιρετικό στιχουργικό περιεχόμενο και ιδιαίτερη φιλοσοφική προσέγγιση, όπως στο Crystal Mountain, το βουνό της εξαπάτησης και της απληστίας. Η μουσική τους έχει στραφεί σε πιο prog φόρμες (απόδειξη η δημιουργία των Control Denied δύο χρόνια πριν από το θάνατο του Schuldiner) και η άφιξη του «πολυβολείου» Gene Hoglan δύο χρόνια πριν, κάνει τον ήχο τους άκρως ελκυστικό και τεχνικό. Στο μπάσο έρχεται ο Kelly Conlon, ενώ στις κιθάρες, δίπλα στον Schuldiner θα καθίσει ο Bobby Koelble.
To Symbolic «απλώνεται» χρονικά κατά περίπου 10 λεπτά σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ και αυτό δίνει περισσότερο «οξυγόνο» στις συνθέσεις, οι οποίες έχουν διογκωθεί με αποκορύφωμα το 8λεπτο Perennial Quest. Τα φονικά ριφ δεν είναι πλέον τόσο «συμπιεσμένα», ο ρυθμός πέφτει ανεπαίσθητα, όμως κάθε σύνθεση αναδεικνύει έναν πρωτόγνωρο πλούτο μέσα από την ψυχή του Schuldiner. Οι κιθάρες υφαίνουν ένα απίστευτο σκοτεινό death πέπλο από την αρχή μέχρι το τέλος του άλμπουμ, με τερατώδη ριφ και χαοτικά solos, το μπάσο θαρρείς ότι τραντάζει το Symbolic σε κάθε σημείο του, ενώ το παίξιμο του Hoglan στα ντραμς, προσφέρει μοναδικές τεχνικές και ποικιλία, που σπάνια ακούγονται στο metal γενικότερα.
Ο Schuldiner εγκαταλείπει τη βαριά, σκοτεινή ερμηνεία του και πλέει σε πιο υψηλές συχνότητες (για να πω την αλήθεια, προτιμούσα τον Schuldiner των πρώτων άλμπουμ), όμως το Symbolic είναι ένα άλμπουμ αντιθέσεων. Aπρόβλεπτο, με συνεχείς αλλαγές τέμπο, φρέσκο, φινετσάτο και επιβλητικό, που το αποτέλεσμά του συγκλονίζει, τόσο συνθετικά, όσο και ηχητικά. Παρά το μουσικό «τσουνάμι» των Death, όλα τα όργανα ακούγονται καθαρά χωρίς να δημιουργούν θόρυβο, κάτι που δίνει πολλά «παράσημα» στην παραγωγή του Schuldiner και του Jim Morris.
Aπό το Symbolic και έπειτα, τίποτα δε θα είναι ίδιο. Οι Death απαντούν στους επικριτές του extreme metal με ένα άλμπουμ - σταθμό. Εξελίσσονται και δημιουργούν μια νέα γενιά γκρουπ, τα οποία ακούμε στις μέρες μας. Κι αν ο Schuldiner δεν «έφευγε» σε τόσο μικρή ηλικία, οι Death, πιθανότατα, θα ήταν σήμερα το απόλυτο μουσικό μέγεθος στο χώρο του ακραίου metal κι όχι μόνον σε αυτόν.
Τrack List:
1. Symbolic 6:32
2. Zero Tolerance 4:48
3. Empty Words 6:22
4. Sacred Serenity 4:26
5. 1,000 Eyes 4:28
6. Without Judgement 5:28
7. Crystal Mountain 5:07
8. Misanthrope 5:04
9. Perennial Quest 8:22
Total length: 50:37
THE SHADOW
