Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Haken - Vector [2018]


ΔΥΟΜΙΣΙ χρόνια μετά το Affinity, οι Eγγλέζοι γητευτές του progressive metal, Ηaken, επιστρέφουν με το 6ο άλμπουμ τους, το Vector. Κι όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο, ως νέοι μουσικοί, πάνε το... θέμα ακόμη πιο πέρα, αφού, αν μη τι άλλο, το συγκεκριμένο ιδίωμα προσφέρεται για πλήθος πειραμάτων και άλματα έξω από τη... λογική...




{Το Vector θα ξετρελάνει ή θα... τρελάνει τον ακροατή που θα το πάρει στα χέρια του...}



Ετσι, μοιραία, το Vector, μοιάζει (και είναι) με το επόμενο συνθετικά βήμα του γκρουπ μετά το Affinity. Οι Haken έχουν καταδείξει ότι ουδέποτε τους άρεσε η... απλή μουσική, το εύπεπτο prog. Στο νέο άλμπουμ τους θα συναντήσουμε, ίσως τα πιο βαριά ριφ της δισκογραφίας τους, ενώ οι συνθέσεις τους πλέον έχουν «ολοκληρωτικά» καλυφθεί από math metal και djent φόρμες.

To story του Vector κινείται γύρω από έναν ψυχίατρο του οποίου την προσοχή τραβά ένας συγκεκριμένος ασθενής. Και οι Haken προσπαθούν να βάλουν τον ακροατή στην οπτική γωνία του ασθενούς του οποίου οι έντονες τραυματικές αναμνήσεις της ζωής του γίνονται αυταπάτες και ψευδαισθήσεις από τη θεραπεία που λαμβάνει. Το γκρουπ «παίζει» με τον ακροατή και ουσιαστικά τον αφήνει να βγάλει το δικό του συμπέρασμα για το Vector, μέσα από την (καλώς εννοούμενη) παράνοια...

Και κάπου εδώ αρχίζουν τα... δύσκολα. Οι Haken βγάζουν το πιο συμπιεσμένο χρονικά άλμπουμ τους και μοιραία ακούμε ένα ιδιαίτερα συμπαγές σύνολο (περίπου 46 λεπτών), αλλά, και ταυτόχρονο, εξαιρετικά δαιδαλώδες. Ενα άλμπουμ που επ' ουδενί δεν απευθύνεται σε... κοινούς ακροατές, σε μουσικόφιλους που δεν έχουν εντρυφήσει στο progressive.


Οι Haken απλώνουν μια παλέτα έντονων χρωμάτων, βάζοντας -θα έλεγα κυριολεκτικά- τον ακροατή στον κόσμο της ιστορίας τους. Αλλοτε με synth επιθέσεις που μοιάζουν με ηλεκτροσόκ, άλλοτε με «κατατονικά» μέρη, άλλοτε με αλλαγές, solos και ένα rhythm section, που αψηφούν κάθε κανόνα και νόμο, το γκρουπ «θρυμματίζει» τα ηχεία, αποδίδοντας ακρίβεια, υψηλή τεχνική και σημεία τα οποία σίγουρα θα κάνουν τους Dream Theater να αναθεωρήσουν κάποια πράγματα (και δεν υπερβάλλω στο ελάχιστο).

Οπως προανάφερα, το Vector δεν απευθύνεται στον απλό λάτρη του σκληρού ήχου. Το άλμπουμ θέλει υπομονή, γνώσεις, ανοικτό μυαλό και ιδιαίτερη μουσική παιδεία, καθώς φθάνει το progressive σε ακόμη πιο μακρινά μονοπάτια, μη διακριτά από την πλειονότητα του κόσμου, αφού δε μιλάμε για συνθέσεις, εκτελέσεις και δομές που έχουμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια.

Προσωπικά, αν και ανέκαθεν με μαγνήτιζε το progressive, δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ στη δουλειά και την ευφυΐα του Vector και των Haken, όμως η τέχνη και οι... λαβύρινθοι του συγκεκριμένου ιδιώματος (κάπου, και η υπερβολή), θαρρώ πως έχουν όρια για τα δικά μου αυτιά. Οταν αυτά περνούν τις «κόκκινες γραμμές» μου, δεν μπορώ να ακολουθήσω.

Θεωρώ ότι οι Haken δεν απευθύνονται πλέον στον απλό ακροατή, αλλά στον εξειδικευμένο και σ' αυτόν που ασχολείται επαγγελματικά με τη μουσική, με ό,τι καλό ή κακό συνεπάγεται αυτό. Εσείς δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε και να κάνετε την επιλογή σας...


Τα κομμάτια:


1. Clear (instrumental) 1:57 
2. The Good Doctor 3:58 
3. Puzzle Box 7:45 
4. Veil 12:41 
5. Nil by Mouth (instrumental) 7:11 
6. Host 6:47 
7. A Cell Divides 4:57 
Total length: 45:44


The SHADOW
Αξιολόγηση: -








Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...