ΤΟ ΚΑΝΑΔΙΚΟ γκρουπ που προκάλεσε πάταγο το 2001 με το Silver Side Up, oι Νickelback, επιστρέφουν ύστερα από το No Fixed Adress του 2014, προσπαθώντας να περισώσουν ό,τι απέμεινε από το πληγωμένο γόητρό τους και τη 16ετή μετριότητα. «Γεννημένοι» στα... αποκαΐδια της εποχής του grunge, πέτυχαν να οικοδομήσουν γρήγορα το όνομά τους και φέτος μάς χαρίζουν το 9ο πόνημά τους με τίτλο, Feed The Machine...
{Aρκετές ανισορροπίες και ατέλειες, όμως το ποτήρι είναι μάλλον μισογεμάτο}
Yστερα από έναν σημαντικό αριθμό άλμπουμ, μέσα από τα οποία το alternative στοιχείο ενισχύθηκε με χαρακτηριστική... μανία, οι Νickelback φωνάζουν ξανά «παρών», εκφράζοντας τις ανησυχίες που γεννά η εποχή μας με θέματα δυστοπικά, πολιτικά, τεχνολογικά.
Ναι, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν υπάρχει καμία πρωτοτυπία στιχουργική, με προβληματισμούς που ήδη έχουν κουράσει και επαναλαμβάνονται κατά κόρον στις μέρες μας. Σε αντίθεση με τους στίχους, το συνθετικό μέρος δείχνει πως έχει γίνει μια σημαντική προσπάθεια, προκειμένου το γκρουπ να ξεκολλήσει από τις... χαριτωμενιές των τελευταίων 16 ετών.
Τα χαρακτηριστικά ριφ του Ryan Peake αποτελούν ξανά τη βάση και αυτής της προσπάθειας, μόνο που αυτή τη φορά είναι πιο προσεγμένα, πιο δουλεμένα, πιο συμπαγή, θυμίζοντας τις εποχές του Silver Side Up και του The Long Road. Aυτά είναι τα καλά νέα. Δυστυχώς, όμως υπάρχουν και τα άσχημα: οι Νickelback αδυνατούν (ή δε θέλουν προφανώς) να ξεκολλήσουν από τις alternative και radio friendly δομές, γεγονός που δημιουργεί μια ενοχλητική αντίφαση και μια ανισορροπία, καθώς το γκρουπ χρησιμοποιεί αρκετά στυλ μέσα στο Feed The Machine.
Ετσι, ενώ π.χ. στο For the River θα απολαύσουμε στακάτο alt metal α λα Disturbed, θα... ξενερώσουμε με την εφηβική «νερόβραστη» μπαλάντα Home. Το Song on Fire χαραμίζεται με μια υπερβολική radio friendly δόση, με το «ναυάγιο» να ολοκληρώνεται βλέποντας τον Chad Kroeger να τραγουδά στο video clip παίζοντας κιθάρα και κοιτώντας παραπονιάρικα την κάμερα. Αντ' αυτού, όμως, λίγα... επεισόδια μετά θα έρθει το prog, The Betrayal (Act III), για να μας θυμίσει ότι οι Νickelback ήταν κάποτε μια σπουδαία μπάντα. Ενα κομμάτι με νεύρο, πλοκή και φρέσκο αέρα, που προσωπικά αποτελεί ό,τι καλύτερο έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια απ' το γκρουπ. Το ίδιο θα συμβεί και στο instrumental, The Betrayal (Act I) το οποίο κλείνει το άλμπουμ, με τις κιθάρες να συναρπάζουν.
Γενικά, το Feed The Machine προσφέρει ένα ευχάριστο 45λεπτο στον ακροατή, ειδικά αν αυτός ανήκει στη νεότερη γενιά των οπαδών του σκληρού ήχου. Θα το ήθελα λιγότερο alternative και πιο «στεγνό» ηχητικά και συνθετικά, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει.
Οι Νickelback δείχνουν σφυγμό, το γρέζι της φωνής του Chad Kroeger παραμένει, ο Ryan Peake κατέχει ακόμη τα κλειδιά ενός καλού ριφ και αν το rhythm section υποστήριζε καλύτερα τις συνθέσεις, τότε το άλμπουμ θα έπαιρνε περισσότερα «συν». Οπως και να 'χει, το ποτήρι είναι μισογεμάτο. Εστω και οριακά...
Τhe Songs:
1. Feed the Machine 5:02
2. Coin for the Ferryman 4:50
3. Song on Fire 3:50
4. Must Be Nice 3:42
5. After the Rain 3:34
6. For the River 3:28
7. Home 3:52
8. The Betrayal (Act III) 4:20
9. Silent Majority 3:52
10. Every Time We're Together 3:52
11. The Betrayal (Act I) 2:42
Total length: 43:04
THE SHADOW
Αξιολόγηση: 7>10
