Τετάρτη 19 Απριλίου 2023

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Metallica - 72 Seasons [2023]

ΟΙ METALLICA επέστρεψαν δισκογραφικά, ύστερα από περίπου 6,5 χρόνια και μας παρουσιάζουν το 11ο άλμπουμ τους με τίτλο 72 Seasons. Διατηρώντας τον ίδιο παραγωγό (Gerg Fidelman) με το Hardwired... to Self-Destruct, η μπάντα συνεχίζει από 'κει που σταμάτησε το 2016 και προσφέρει μια συνέχεια του προηγούμενου άλμπουμ τους μεν, αλλά σαφώς πιο εντυπωσιακή και συνάμα πιο σκοτεινή (στιχουργικά)...









Oι Μetallica επέστρεψαν και απαιτούν
σεβασμό απ' όλους μας




Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι οι Μetallica έπαψαν να παίζουν thrash από το ...And Justice For All. Πήγαν αλλού τη μουσική τους στο Black Album κι από 'κει κι έπειτα δοκίμασαν άλλα πράγματα μέχρι το 2008, όπου με το Death Magnetic έδειξαν ότι θέλουν να επιστρέψουν στον ήχο που τους έκανε τεράστιο μέγεθος.

Με το Hardwired... to Self-Destruct ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχη και φέτος έρχονται να μας παρουσιάσουν ίσως το πιο δυνατό άλμπουμ τους μετά το Black Αlbum από το μακρινό 1991.

Οφείλω να... εξομολογηθώ πως τα πρώτα ακούσματα των singles δεν με ενθουσίασαν και ίσως βιάστηκα να σχηματίσω άποψη πριν «λιώσω» στις ακροάσεις τη νέα δουλειά τους. Και παραδέχομαι πλέον ότι έσφαλα, καθώς το 72 Seasons αποτελείται από 77+ λεπτά, εξαιρετικού ήχου χωρίς μπαλάντες, από συνθέσεις που χορταίνουν τον ακροατή και από στίχους σκοτεινούς, βιωματικούς, που πολλές φορές προκαλούν ρίγος.

Οι «72 εποχές» είναι τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής μας. Το πώς εξελίσσεσαι, πώς μεγαλώνεις και ωριμάζεις και αναπτύσσεις τις δικές σου ιδέες και, ουσιαστικά, την ταυτότητά σου. 

«Κάποια πράγματα είναι πιο δύσκολα από άλλα. Κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα δεις, είναι μαζί σου για τα υπόλοιπα της ζωής σου. Άλλα πράγματα, μπορείς να τυλίξεις την κασέτα προς τα πίσω και να φτιάξεις μια νέα στη ζωή σου. Αυτό είναι το πραγματικά ενδιαφέρον κομμάτι για μένα, είναι πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτές τις καταστάσεις ως ενήλικας και ώριμος... ώρες ώρες», θα πει ο Hetfield, ο οποίος γράφει εξαιρετικούς στίχους, ύστερα από μια γενναία μάχη απεξάρτησης. 

«Η μιζέρια με χρειάζεται. Ω, αλλά τη χρειάζομαι κι εγώ», «Οι τρελές εποχές παίρνουν τον φόρο τους» και άλλες πολλές στιγμές αναδύονται από το μελάνι του Hetfield, ο οποίος συναρπάζει με την ερμηνευτική αναγέννησή του, όπως και με το... ωστικό κύμα που παράγει μέσα από τα ριφ και την ακρίβεια του παιξίματός του.


Οι Metallica γραπώνουν τον ακροατή με τον ήχο τους αρχικά. Αν και κάποιες συνθέσεις δεν έχουν τη διάρκεια που θα περίμενα, κάνοντας «κοιλιές», με τις συνεχείς ακροάσεις θαρρείς πως αυτές εξαφανίζονται ως διά μαγείας. Τα κομμάτια έχουν απίστευτη ενέργεια, το δεξί χέρι του Hetfield παίρνει κεφάλια, ο Ulrich παίρνει την εκδίκηση από τον εαυτό του για την αθλιότητα του St. Anger, ο Trujillo παραμένει μια σημαντική σταθερά στο μπάσο και ο Hammett εμφανίζεται πιο ώριμος, με πιο ψυχωμένα solos, με λιγότερη χρήση wah wah και αποδεικνύει ότι η συνύπαρξή του με τον Lou Reed τού έκανε καλό.

Το 72 Seasons θέλει προσεκτική ακρόαση για να αφομοιωθεί. Κυρίως από τους φίλους της μπάντας (μεταξύ των οποίων κι εγώ) που έχουν απογοητευτεί από το Black Album κι έπειτα. 

Αν δεν έχετε... διάθεση να αφιερώσετε χρόνο για το άλμπουμ αυτό, θα σας πρότεινα να ξεκινήσετε από το Screaming Suicide, ένα ήδη παιγμένο κομμάτι που σε κρατάει από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο, το κυκλοθυμικό Chasing Light, το Room of Mirrors με κάποια σημεία όπου οι Metallica κόβουν την ανάσα και ίσως το You Must Burn! με τα έντονα doom / stoner χρώματα (που σ' αυτή τη δουλειά εμφανίζονται παντού θα έλεγα).

Ας μην επαναλαμβανόμαστε. Οι Metallica δεν θα κυκλοφορήσουν ποτέ ξανά άλμπουμ όπως τα Kill 'Em All, Ride the Lightning, Master of Puppets, ...And Justice for All, Βlack Album. Αλλες εποχές, που δεν θα έρθουν ξανά. Οι Metallica μεγάλωσαν, όπως κι εμείς. Αλλαξαν, πειραματίστηκαν, έκαναν λάθη, έπαθαν, έμαθαν.

Και το 72 Seasons, θεωρώ πως αποδεικνύει πλέον και στον πιο δύσπιστο, ότι τα παλικάρια από τη Bay Area, έχουν βαθιά μέσα τους τη φλόγα αναμμένη. Μπορεί να μην παίζουν πλέον ατόφιο thrash, όμως μπορούν και βγάζουν εξαιρετικά άλμπουμ με το χαρακτηριστικό thrash-ίζον heavy metal τους και ίσως διαφαίνεται ότι τα μεγάλα χρονικά κενά ανάμεσα στις δουλειές τους δρουν ευεργετικά.


Τα κομμάτια:

1. 72 Seasons 7:39
2. Shadows Follow 6:12
3. Screaming Suicide 5:30
4. Sleepwalk My Life Away 6:56
5. You Must Burn! 7:03
6. Lux Æterna 3:26
7. Crown of Barbed Wire 5:49
8. Chasing Light 6:45
9. If Darkness Had a Son 6:36
10. Too Far Gone? 4:34
11. Room of Mirrors 5:34
12. Inamorata 11:10
Total length: 77:14

The SHADOW
Αξιολόγηση: 8>10







Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...