AN KAΠΟΙΑ γεγονότα που οδήγησαν στη δημιουργία του Rust In Peace, διαδραματίζονταν ελαφρώς διαφορετικά, ίσως το μέταλ τοπίο να ήταν αγνώριστο, σε σχέση με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Ενα αλυσιδωτό παιχνίδι της μοίρας, επέτρεψε να (ανα)γεννηθούν και να συνεχίσουν την πορεία τους, τρία άλλα τεράστια γκρουπ, αλλά και να υπάρξει το άλμπουμ για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα. Οπως αντιλαμβάνεστε -και με αφορμή τις τελευταίες ενδείξεις με τους Chris Adler και Κiko Loureiro να βρίσκονται στο κατώφλι της μπάντας- η ιστορία των Megadeth είναι μέχρι σήμερα, γεμάτη απρόοπτα και ανατροπές...
Ο ηγέτης και ιθύνων νους των Megadeth, Dave Mustaine, βρίσκονταν -ουσιαστικά- χωρίς μπάντα, μετά την κυκλοφορία του So Far, So Good... So What! του 1988. Ο φίλος του και μπασίστας, Dave Ellefson, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, ενώ ο κιθαρίστας Jeff Young και ο ντράμερ Chuck Behler, είχαν απολυθεί ύστερα από προβλήματα που είχαν προκύψει στην τελευταία περιοδεία του γκρουπ. Ο Μustaine έπρεπε να ξεκινήσει ξανά από το μηδέν. Πρώτο και βασικό βήμα, η επιλογή κιθαρίστα δίπλα του.
 |
| O Mustaine με τον Vinnie Paul. |
Βρισκόμαστε στο 1989. Ο Slash βρίσκεται ένα βήμα από το «ναι», όμως για κάποιο λόγο μένει στους Guns N' Roses. Ο Dimebag Darrell, έχοντας βγάλει μέχρι τότε αδιάφορα έως κακά άλμπουμ με τους Pantera, πλησιάζει τον Mustaine, μέσω των κολλητών του, Metallica. O τελευταίος εντυπωσιάζεται, όμως ο Darrell απαιτεί μαζί του στους Megadeth και τον αδερφό του και ντάμερ των Pantera, Vinnie Paul. O Mustaine, διαισθανόμενος ότι δύο αδέρφια στη μπάντα του, θα έφερναν μπελάδες και αλλαγή ισορροπιών, αρνείται και κλείνει την πόρτα ερμητικά (για καλό όλων μας, λίγο καιρό μετά, οι Pantera, θα αλλάξουν ύφος και θα σοκάρουν τον πλανήτη με το Cowboys From Hell). Aπό τις δοκιμές θα περάσει και ο Jeff Loomis, όμως η ηλικία του καθιστά απαγορευτική την πρόσληψη (ήταν μόλις 16 ετών και το 1995, όντας 24, θα προσφέρει στην ανθρωπότητα τους Nevermore). Για καλή τύχη όλων (μας), στο δρόμο του Mustaine θα βρεθεί ο χαμηλών τόνων Μarty Friedman των Cacophony, ο οποίος θα πείσει και θα προσληφθεί για να δουλέψει ένα ήδη έτοιμο υλικό για το νέο άλμπουμ. Ο χρόνος που έχει χαθεί είναι πολύτιμος και τη θέση του Behler στα ντραμς παίρνει ο τεχνικός του και γιος μεγάλου τζαζίστα, Nick Menza. Ο Ellefson κερδίζει τη μάχη με τις εξαρτήσεις και ο άνθρωπος που τιθάσευσε το θηρίο, Guns N' Roses στο Appetite For Destruction και που εκείνη την εποχή μαχόταν για την έκδοση των δύο Use Your Illusion, Μike Clink, αναλαμβάνει την παραγωγή. Το Rust In Peace γεννιέται.
Με θεματολογία γύρω από τη θρησκεία, την πολιτική, τον πόλεμο, προσωπικά βιώματα του Mustaine, θεωρίες για UFO, αλλά και χαρακτήρες της Marvel Comics, oι Megadeth παραδίδουν ένα 40λεπτο κόσμημα στο κοινό και την ανθρωπότητα. Η... χημική ένωση των δύο σπουδαίων κιθαριστών Μustaine, Friedman -που τους κατέστησε ως ένα από τα πιο πετυχημένα δίδυμα όλων των εποχών στο μέταλ- αποδίδει υψηλές ταχύτητες, απαράμιλλη ακρίβεια και τεχνική, οργή και πιο prog μέρη, που ξένισαν κάπως τους φανατικούς thrashers.
 |
| Mustaine και Friedman. |
Το Rust In Peace, όμως δε απευθύνθηκε, ούτε απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Που μπορείς να κατατάξεις το επικό Holy Wars...The Punishment Due, για τον θρησκευτικοπολιτικό πόλεμο Προτεσταντών - Καθολικών στη Β. Ιρλανδία ή το Hangar 18, μια ιδέα του Menza περί εξωγήινων και συνωμοσιών των Αμερικανών με UFO; Τι μπορείς να ψελλίσεις για το σημείο που αλλάζει κατεύθυνση το τραγούδι, περίπου στο 2:50; Πως μπορείς να αντιδράσεις στο Take No Prisoners με τον ξέφρενο ρυθμό, όταν ο Menza ξεσκίζεται πάνω στο σετ του και ο Ellefson να καλπάζει μοναδικά με στο μπάσο; Πως μπορείς να δηλώσεις thrasher στο Five Magics με τη 2λεπτη θεϊκή progressive εισαγωγή και στο Poison Was The Cure; Μπορείς να μείνεις απαθής στο Tornado Of Souls, που σε τινάζει από τοίχο σε τοίχο, όπως οι ανθρώπινες σχέσεις για τις οποίες κάνει λόγο, «δένοντας» στο καταλληλότερο σημείο τον δίσκο ή στο θεϊκό, μοναδικό heavy - prog Lucretia και στο Rust In Peace... Polaris, στο οποίο πραγματεύονται την απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος κάνοντας το κεφάλι μας... Χιροσίμα, κλείνοντας υπέροχα το άλμπουμ τους υπ' αριθμόν 4;
Οσο κι αν αναλύσουμε το Rust In Peace, καλύτερη απόδειξη από ένα ακόμη ισοπεδωτικό άκουσμα για τους παλιούς και 5-6 από τους νέους, δεν υπάρχει. Αισθάνομαι, πραγματικά, τυχερός που έζησα εκείνη τη σπουδαία εποχή. Περί αριθμών, αν και λίγο νόημα έχει, το άλμπουμ έφθασε στο Νο 23 του Billboard και στο Νο 8 της Βρετανίας. Αυτό που έχει σημασία είναι η παρακαταθήκη που άφησε, τόσο για τους απλούς... θνητούς μουσικόφιλους, όσο και για αυτούς που ασχολήθηκαν πιο ενεργά με αυτή τη μουσική. Το ότι ένα γκρουπ υπάρχει μέχρι τις μέρες μας και βγάζει άλμπουμ στυλ Endgame κτλ, για μένα λέει πάρα, μα πάρα πολλά. O Mustaine, όπως όλοι, έχει αντιπάθειες. Ολοι όμως πρέπει να του αναγνωρίσουν ότι είναι μια ιστορική μορφή του μέταλ κι ένας μεγαλοφυής μουσικός και τον ευχαριστούμε. Μένει να δούμε τι κατάληξη θα έχει η νέα προσπάθειά του που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Για την ιστορία, ο τίτλος του άλμπουμ προήλθε από ένα αυτοκόλλητο που είδε μία μέρα ο Mustaine στον προφυλακτήρα ενός αυτοκινήτου και ανέγραφε: «May all your nuclear weapons rust in peace». Στο εξώφυλλο του Ed Repka, η μασκότ, Vic Rattlehead απεικονίζεται πάνω από μία κάψουλα με έναν εξωγήινο, τον οποίο παρακολουθούν οι τότε ηγέτες της εποχής, Tζορτζ Μπους (ΗΠΑ), Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (ΕΣΣΔ), Ρίχαρντ Φον Βάιτσεκερ (Γερμανία), Τοσίκι Κάιφου (Ιαπωνία) και Τζον Μέιτζορ (Μ. Βρετανία).
Η θρυλική tracklisting:
1. Holy Wars... The Punishment Due 6:36
2. Hangar 18 5:14
3. Take No Prisoners 3:28
4. Five Magics 5:42
5. Poison Was the Cure 2:58
6. Lucretia 3:58
7. Tornado of Souls 5:22
8. Dawn Patrol 1:50
9. Rust in Peace... Polaris 5:36
Total length: 40:44
4. Five Magics 5:42
5. Poison Was the Cure 2:58
6. Lucretia 3:58
7. Tornado of Souls 5:22
8. Dawn Patrol 1:50
9. Rust in Peace... Polaris 5:36
Total length: 40:44
