ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Europe - War Of Kings [2015]

ΚΑΠΟΤΕ ο τραγουδιστής των Europe, Joey Tempest, είχε συναντήσει τον Lemmy, όταν οι πρώτοι «άνοιγαν» συναυλία των Motörhead. Οντας νέος και ανερχόμενος ο Σουηδός καλλιτέχνης, έτρεξε να συστηθεί. Εκείνη τη στιγμή, ο Lemmy έπαιζε φλιπεράκι και ο Tempest, κοντοστάθηκε δίπλα του: «Γεια χαρά, είμαι ο τραγουδιστής της metal μπάντας, Europe» είπε για να εισπράξει την απάντηση: «Οι Europe δεν είναι metal μπάντα»...

Πέρασαν πολλά χρόνια ύστερα από αυτή την... αποτυχημένη συνάντηση. Οι Europe έφτιαξαν ένα ηχηρό όνομα μέχρι το 1991 και το Prisoners In Paradise, διαλύθηκαν για περίπου 13 χρόνια και επανενώθηκαν το 2004 με το Start From The Dark. Aκολούθησαν τα Secret Society (2006), Last Look at Eden (2009), χωρίς να ξεχωρίσουν ιδιαίτερα, και το 2012, το γκρουπ επιχείρησε μια πιο... κλειστή στροφή στον αμερικάνικο ήχο με το Bag of Bones.

Φέτος, ήρθε η σειρά του War Of Kings και, νομίζω, η στιγμή να κάνουν τη διαφορά. Τι εστί, λοιπόν, War Of Kings; Ενα άλμπουμ που δεν έχει ούτε ένα κακό κομμάτι. Ο Tempest αποδίδει ίσως την πιο επιθετική ερμηνεία στην καριέρα του στα περισσότερα κομμάτια, όπως το εναρκτήριο ομώνυμο τραγούδι, το οποίο έχει αγριάδα, αλλά και τη χαρακτηριστική μελωδία των Europe. To Hole in My Pocket που ακολουθεί κινείται στα ίδια... κυβικά. Το γκρουπ θέλει να δείξει ακόμη πιο τσαμπουκαλεμένο, βγάζει πάθος με το πλήκτρο να θυμίζει (μάλλον είναι) Hammond. Στο The Second Day το... Europe feeling επιστρέφει, όμως ο Tempest ερμηνεύει επιθετικά και σε συνδυασμό με το μεστό κιθαριστικό παίξιμο του Norum και του Michaeli στα πλήκτρα, το κομμάτι ανεβαίνει επίπεδο.

Εδώ, τα πράγματα... σοβαρεύουν. Praise You, μια σπουδαία «αμερικανιά» με «βρωμιά» Gibson και blues πινελιές. Το κομμάτι αποκαλύπτει την ωριμότητα του συγκροτήματος εν έτει 2015, σιγουριά και θράσος, σε μία πλεύση σε «αχαρτογράφητα» νερά. Υπέροχο πείραμα. Μια ακόμη ευχάριστη έκπληξη μάς περιμένει στο Nothin' to Ya: κιθαριστική «βρωμιά» ξανά, με μελωδία πλήκτρου, χαρίζουν όγκο και ένα μοναδικό παιχνίδισμα με τα συναισθήματα του ακροατή. Ο Tempest σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες του. 

Το California 405 κρατά το επίπεδο ψηλά, αλλά μάλλον προσπερνιέται χωρίς να αφήσει κάτι, ενώ στο εξαιρετικό Days of Rock 'n' Roll, οι Europe φωνάζουν ότι επιτέλους «ενηλικιώθηκαν». Το Children of the Mind αποτελεί την καλύτερη στιγμή του άλμπουμ. Κοφτά, βαριά ριφ με πολύ Deep Purple απόχρωση, σόλο α λα Morse και οι θετικές εκπλήξεις συνεχίζονται. Το Rainbow Bridge είναι «ντυμένο» ανατολίτικα, θυμίζει Led Zeppelin και Kasmir, χωρίς όμως να ξεφέυγει από τις ράγες των Europe. Στο Angels το τέμπο πέφτει για να πάρουμε μια ανάσα. Θυμίζει έντονα Purple και Rainbow, ενώ στο Light It Up η «βρωμιά» επιστρέφει, στο μεγαλύτερο κομμάτι του άλμπουμ, όχι όμως από τα καλύτερα. Στη bonus έκδοση θα συναντήσουμε το instrumental, Vasastan, μια δουλειά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Norum και των επιρροών/συμπαθειών του (Blackmore, Morse, May, Petrucci).

Oσοι έχετε χρόνια να ακούσετε το γκρουπ, μην περιμένετε ήχους στυλ Final Countdown κτλ. Οσοι τους παρακολουθείτε στενά τα τελευταία χρόνια θα βρείτε πολλές ομοιότητες με το προηγούμενο άλμπουμ, μόνο που η τελευταία προσπάθειά τους είναι -κατ' εμέ- η καλύτερη μετά την επανασύνδεση του 2004. Οι ΗΠΑ «υιοθέτησαν» ακόμη ένα ευρωπαϊκό συγκρότημα, το οποίο αποκηρύσσει το παρελθόν του, βγάζοντας τα απωθημένα του και κάνοντας την... ψυχανάλυσή του, θαρρείς πως απαντά στην «προσβολή» του Lemmy, δεκαετίες μετά.

Η tracklisting:

1. War of Kings 4:36
2. Hole in My Pocket 3:42
3. The Second Day 5:23
4. Praise You 4:34
5. Nothin' to Ya 3:54
6. California 405 4:31
7. Days of Rock 'n' Roll 3:05
8. Children of the Mind 4:30
9. Rainbow Bridge 3:16
10. Angels (with Broken Hearts) 5:19
11. Light It Up 6:10
bonus track
12. Vasastan (instrumental) 5:11

Aξιολόγηση: 8>10