ΟΙ BAD Religion δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Μια πανκ μπάντα σε... σώμα ροκάδων, έφτασε ήδη τα 37 χρόνια δισκογραφικής ζωής και τα 17 άλμπουμ, παρουσιάζει το Age Of Unreason*, την πρώτη δουλειά επί προεδρίας Donald Trump, κι όπως γίνεται αντιληπτό, ξεχειλίζει οργή κατά του πρώτου πολίτη των ΗΠΑ, προσφέροντας παράλληλα (και για μία φορά ακόμη) πλούσιες μελωδίες...
{Μια δουλειά αντάξια του τεράστιου ονόματός τους}
Εχοντας σταματήσει το χρονόμετρο του γκρουπ για έξι χρόνια, τη μεγαλύτερη διάρκεια αποχής μετά το prog - pop πείραμα (!) του Ιnto The Unknown του 1983 (σ.σ. το συγκεκριμένο άλμπουμ κυκλοφόρησε μόλις 10.000 αντίτυπα και έκτοτε δεν έχει επανεκδοθεί, καθώς ο Graffin σχεδόν ντρέπεται γι' αυτή την κίνηση -δεν παύει ωστόσο να αποκαλύπτει το μουσικό εύρος και τις ανησυχίες ενός σπουδαίου συγκροτήματος), οι Βad Religion επιστρέφουν στο προσκήνιο, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις σόλο εκδόσεις ή τις... χαριτωμενιές με τα Christmas songs, αλλά και την καθόλα σεβαστή προσπάθεια του Graffin να ολοκληρώσει τις σπουδές του στις φυσικές επιστήμες και να πάρει μάλιστα διδακτορικό δίπλωμα, διδάσκοντας πλέον στα πανεπιστήμια UCLA και Cornell!
Aναμφισβήτητα πολύς χρόνος απραξίας της μπάντας αλλά όχι του ιθύνοντα νου της, που παρόλα αυτά επιστρέφει όπως πάντα καυστικός και με υπέροχες πανκ μουσικές, αλλά και κομμάτια που σε καμία περίπτωση χαρακτηρίζονται πανκ, έχοντας πλάι του τους Brett Gurewitz, Brian Baker, Mike Dimkich στις κιθάρες, τον Jay Bentley στο μπάσο και τον Jamie Miller στα τύμπανα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά και η νοοτροπία του όχλου που έφερε στην εξουσία τον Trump, θα βρεθούν στο στόχαστρο μέσα από κομμάτια όπως τα Chaos from Within και Do the Paranoid Style, το οποίο είναι εθιστικό, όπως και το My Sanity.
Στο Age Of Unreason υπάρχει αρκετό κλασικό στυλ Bad Religion, δεξιοτεχνία Graffin, αλλά και στίχοι γεμάτοι με μηνύματα ζωής (πχ. When thw violence has begun, we decree the pen more mighty than the gun), έξω από τις τυπικές πανκ νόρμες που θα συναντήσουμε πχ. στο Big Black Dog ή το... παλαιομοδίτικο Downfall. Θα ακούσουμε όμως και κομμάτια όπως το ιδιαίτερο Candidate που θα παραπέμψει στο πρώτο σόλο άλμπουμ του Graffin, το American Lesion του '97.
Οι Bad Religion τολμούν κοντά στα 40 χρόνια τους να βγάλουν ακόμη ένα άλμπουμ, με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτή η κίνηση. Προσπαθούν να πρωτοτυπήσουν, να φέρουν φρέσκο ήχο, χωρίς να χάσουν την ταυτότητά τους και τα καταφέρνουν περίφημα.
Είμαι απ' αυτούς που παρότι γεύτηκα αχόρταγα τις μουσικές των 80's, δεν θα διστάσω να τοποθετήσω δημοσίως το Ironbound του 2010 στα καλύτερα άλμπουμ των Overkill ή το Blood Of The Nations της ίδιας χρονιάς, στα κορυφαία των Accept κτλ. Οπως τα προαναφερθέντα, έτσι και το Age Of Unreason δεν έχει προλάβει να νικήσει το χρόνο, όμως θεωρώ ότι είναι μια δουλειά αντάξια του τεράστιου ονόματος των Καλιφορνέζων πανκροκάδων του Λος Αντζελες.
Μιας μπάντας με ιστορία, ένα γκρουπ απίστευτα ανοικτόμυαλο, που δε διστάζει να τολμά και να ταιριάζει τα αταίριαστα μέσα από το μοναδικό μουσικό πρίσμα του. Να παραδίδεται σε alternative μελωδίες και ροκ φόρμες κι αμέσως μετά να τινάζει τα ηχεία με ξεσηκωτικό hardcore, λέγοντας αυτά που πιστεύει έξω απ' τα δόντια.
Τα κομμάτια:
1. Chaos from Within 1:50
2. My Sanity 2:58
3. Do the Paranoid Style 1:45
4. The Approach 2:25
5. Lose Your Head 2:50
6. End of History 2:47
7. Age of Unreason 2:40
8. Candidate 2:45
9. Faces of Grief 1:04
10. Old Regime 2:42
11. Big Black Dog 2:06
12. Downfall 2:36
13. Since Now 1:43
14. What Tomorrow Brings
- The Kids Are Alt-Right (hidden track) 5:52
15. The Profane Rights of Man (bonus track) 2:07
Total: 38:10
ΤΗΕ SHADOW
Αξιολόγηση: 8/10
* Ο τίτλος του άλμπουμ αποτελεί παράφραση του διάσημου έργου του Αμερικανού θεωρητικού, φιλοσόφου και πολιτικού Thomas Paine (The Age of Reason 1793-1794), στo οποίo υποστήριξε ότι ο Ντεϊσμός (φιλοσοφικό κίνημα που επιβεβαιώνει την ύπαρξη Θεού, ο οποίος όμως δεν παρεμβαίνει στο σύμπαν) προωθεί την λογική και την ελεύθερη σκέψη, τασσόμενος κατά της θεσμοθετημένης θρησκείας γενικά.
