ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ μαζί του, μας παρέσυρε για... αιώνες στις θύελλές του και παρά τα 71 χρόνια του, ο Ozzy Osbourne, παρουσιάζει στους πιστούς, το 12ο solo άλμπουμ του, το Ordinary Man, ρίχνοντας πιθανότατα την αυλαία μιας πραγματικά απίστευτης καριέρας, μετά το πρόσφατο πρόβλημα με το Πάρκινσον...
{Ενα αξιοπρεπές άλμπουμ με εκλεκτούς καλεσμένους και ίσως λίγο υπερβολικά εκμοντερνισμένο}
Το άλμπουμ βρίθει θετικών και αρνητικών στοιχείων, τουλάχιστον για τα δικά μου μέτρα και σταθμά. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί... ξεπέτα. Ο Οzzy προσπαθεί να μας... πείσει ότι είναι ένας Ordinary Man και με μιας δίνει το στίγμα της δουλειάς του, στην οποία έχει προσκαλέσει μια μίνι... dream team.
Στο μπάσο θα συναντήσουμε τον μέγα Duff McKagan, θρυλικό μέλος των Guns N' Roses, στα τύμπανα τον Chad Smith των Red Hor Chili Peppers, ενώ τον κύριο όγκο των κιθαρών μαζί με την παραγωγή έχει αναλάβει ο Andrew Watt.
Μαζί τους θα κληθούν να βάλουν τις δικές τους πινελιές και οι Slash, Εlton John, Tom Morello, αλλά και οι ράπερ Post Malone και Travis Scott.
To Ordinary Man, λοιπόν, χωρίζεται σε δύο μέρη: Στην ενότητα με βαριά metal κομμάτια και σ' αυτήν με συνθέσεις πιο mid tempo που αφορούν στη ζωή του, τα συναισθήματά του και την οικογένειά του.
Το εναρκτήριο Straight to Hell μάς υποδέχεται με Sabbath-ικές ριπές και ύφος Ozzy αρχών του '80. Είναι σαφώς πιο... Sabbath κομμάτι, το οποίο στολίζει με την παρουσία του ο Slash και φυσικά ο Duff. Στο All My Life θα αναλάβει κιθαριστική δράση ο Watt, σε μια πιο alt σύνθεση με φοβερό solo στο φινάλε.
Μια... πειραγμένη Sabbath-ίλα θα ακούσουμε και στο Goodbye, μόνο που εδώ η υπερβολική παραμόρφωση σε κάποια σημεία, καταλήγει να είναι κουραστική και ανούσια. Εδώ εμφανίζονται για πρώτη φορά τα αρνητικά στοιχεία του άλμπουμ.
Στο ομώνυμο κομμάτι, το Ordinary Man, θα απολαύσουμε την εξαιρετική συνύπαρξη του Ozzy με τον Sir Elton John, σε ένα συμφωνικό mid tempo κομμάτι στο οποίο θα ξεχωρίσει και ένα κλασικό solo του Slash.
Under the Graveyard. Το 1ο single του άλμπουμ, που προσωπικά δε βρήκα κάτι φοβερό, με τον Watt να υπερβάλει ξανά. Bluesy αρμονίες, funk metal, αλλά και πολλά groove στοιχεία θα συναντήσουμε στο χορταστικό Eat Me, το Today Is the End και να έλειπε δε θα με χαλούσε, ενώ το Scary Little Green Men παραπέμπει σε shock rock, είναι αρκετά... εκμοντερνισμένο κομμάτι, μόνο που εδώ όλα ταιριάζουν εξαιρετικά, ελέω Morello.
Το Holy for Tonight θα το χαρακτήριζα... χαζοχαρούμενο. Είναι αυτοβιογραφικό, όπως και το It's a Raid, μόνο που το δεύτερο διαφέρει αισθητά και ποιοτικά με punky υφές. Το Take What You Want πάει να χαλάσει όλη την θετική εικόνα του άλμπουμ, αλλά νομίζω ότι δεν τα καταφέρνει. Ενα ραπ πείραμα με τον Travis Scott και Post Malone, που αδυνατώ να συλλάβω και το προσπερνώ.
Ωρα... συμπερασμάτων: το Ordinary Man, είναι παραδόξως ένα καλό άλμπουμ. Ο Ozzy δέχεται «πιέσεις» από συνεργάτες, οικογένεια, φίλους, σκυλιά, γατιά, υποκύπτει σε πολλές από αυτές, αλλά για κάποιο μυστηριώδη λόγο, η δουλειά του είναι αξιοπρεπέστατη.
Ο Watt κάνει φοβερή δουλειά στις κιθάρες, όχι όμως και στην παραγωγή. Ο ήχος παραείναι πειραγμένος και δεν έχει την ελευθερία που επιβάλλεται να έχει ένα metal άλμπουμ και δη του Ozzy. Oπως και να 'χει, θεωρώ ότι το ποτήρι είναι μισογεμάτο, κι αν η μοίρα θέλει να είναι το τελευταίο του Madman, θα αποτελέσει μια αξιοπρεπή (παρότι υπερβολικά εκμοντερνισμένη) αυλαία ενός καλλιτέχνη που σημάδεψε βαθιά στην ιστορία του σκληρού ήχου.
Τα κομμάτια:
1. Straight to Hell 3:45
2. All My Life 4:18
3. Goodbye 5:34
4. Ordinary Man (featuring Elton John) 5:01
5. Under the Graveyard 4:57
6. Eat Me 4:19
7. Today Is the End 4:06
8. Scary Little Green Men 4:20
9. Holy for Tonight 4:52
10. It's a Raid (featuring Post Malone) 4:20
11. Take What You Want (Post Malone featuring Ozzy Osbourne and Travis Scott) (Bonus) 3:49
ΤΗΕ SHADOW
Αξιολόγηση 7>10
