ΕΙΝΑΙ πολλά τα γκρουπ που ουδέποτε αφιέρωσαν έστω και μερικά δευτερόλεπτα σε κάποιο άλμπουμ τους για ένα instrumental κομμάτι. Άλλα (εξαιρούνται τα κιθαριστικά άλμπουμ και τα καθ' εαυτού instrumental γκρουπ ή αυτά που στο μεγαλύτερο μέρος των άλμπουμ τους, απουσιάζουν τα φωνητικά), μας έχουν προσφέρει μοναδικές στιγμές συνθέσεων. Συνθέσεις κατά τις οποίες ο τραγουδιστής απουσιάζει από το μικρόφωνο, αν και όπως θα δείτε, σε πολλές περιπτώσεις, όχι και από τη δημιουργία τους.
Για να προλάβω οποιαδήποτε γκρίνια, τονίζω πως τα instrumental κομμάτια στο ροκ και στο μέταλ, είναι εκατοντάδες. Ετσι, απομόνωσα 15, τα οποία EΓΩ θεωρώ πραγματικά σπουδαία, έχοντας ως «πλαίσιο ασφαλείας» τη σχετικά σύντομη χρονική διάρκειά τους, αφήνοντας εκτός λίστας μου και συνθέσεις από γκρουπ όπως οι Sabbath, Yes, Porcupine Tree (respect...), Deep Purple, Megadeth, Genesis, Symphony X, AC/DC κτλ. Αρχίζουμε:
15. Coast To Coast - Scorpions (Lovedrive)
Αν και... απών, ο Michael Schenker έβαλε το χεράκι του σ' αυτό το κομμάτι, σύνθεση του οποίου ανήκει στον αδερφό του Rudolf και θυμίζει τα πρώτα άλμπουμ του γκρουπ. Ενα κομμάτι που σε πλημμυρίζει με νοσταλγία, από ένα τεράστιο άλμπουμ της ιστορίας και των Σκορπιών. H εκτέλεση από το World Wide Live «σκοτώνει» (κουίζ: ποια είναι τα δύο παράδοξα σ' αυτό το clip; Απάντηση: Ο Meine παίζει κιθάρα και έχει μαλλιά...).
14. Τriad - Tool (Lateralus)
Πορωτικό κομμάτι, τόσο ως σύνθεση όσο και ως εκτέλεση. Φονικά ντραμς του Danny Carey, μοναδική έμπνευση του Adan Jones, χάρισαν το 2001 στην ανθρωπότητα ένα περίπου εννιάλεπτο μεταλλικό διαμάντι.
13. Catch The Wind - Annihilator (King Of The Kill)
Aπό τα πιο ερωτικά κιθαριστικά instrumental κομμάτια. Ο Jeff Waters «ερωτοτροπεί» με την κιθάρα του σε μία αέρινη σύνθεση, από ένα άλμπουμ που κάνει τα πάντα εκτός από το να παίζει ντραμς. Πεντακάθαρη παραγωγή σε ένα κομμάτι που καταδεικνύει το μεγαλείο του Kαναδού καλλιτέχνη, αλλά και του heavy metal, για πολλοστή φορά.
12. Stratosphere - Stratovarius (Episode)
Eνα θεσπέσιο νεοκλασικό κιθαριστικό κομμάτι απο τον Tolkki, τους Stratovarius και το ανεπανάληπτο Episode του 1996. Ολη η μπάντα παίζει στην ταχύτητα του μαέστρου Τimo, δίχως να χάνει... χιλιοστό, παραδίδοντας ένα τεράστιο instrumental δημιούργημα. Το Stratosphere έρχεται ως συνέχεια του Seasons Of Change, αφήνοντας τον ακροατή... ημιλιπόθυμο (σ.σ. μαζί με το κομμάτι έχω προσθέσει και την προσπάθεια της 8χρονης Zoe Thomson, που αξίζει να δείτε).
11. Slabo Day - Peter Green (In The Skies)
Mία ανεπανάληπτη μπλουζιά από τον μέγα Green και τον Snowy White. Kρυστάλλινος ήχος σε μία σύνθεση, στη δημιουργία της οποίας συμμετείχαν συνολικά έξι άτομα. Η διάρκειά της είναι κάτι περισσότερο από 5 λεπτά, αλλά αν το Slabo Day κρατούσε και μία ώρα, θα το έβαζα ξανά να το ακούσω... Μεγαλείο.
10. Εruption - Van Halen (Van Halen)
To tapping του Eddie Van Halen με τα δύο χέρια το 1978, που έμεινε στη ιστορία και πάνω του χτίστηκε μια ολόκληρη σχολή κιθαριστών. ΟΚ, δεν... θεωρείται κομμάτι, αλλά οφείλω να το βάλω στη λίστα ως φόρο τιμής σ' αυτόν. Ετσι κι αλλιώς, από 'δω ξεκίνησαν πολλά...
09. Losfer Words - Iron Maiden (Powerslave)
Μέτρημα από τον McBrain και οι Maiden ξερνούν 4 (και κάτι) λεπτά αυθεντικού heavy metal. Εχοντας προηγηθεί, τα προηγούμενα χρόνια, τα Transylvania, The Ides Of March και Genghis Khan, ο Harris και το γκρουπ μάς χαρίζουν ένα ακόμη instrumental αριστούργημα, πάνω στην κορύφωση της πορείας τους.
08. Τhe Call Of Ktulu - Metallica (Ride The Lighting)
Για κάτι τέτοια κομμάτια οι Metallica θεωρούνται (ή θεωρούνταν) το μεγαλύτερο metal γκρουπ. Συνθετικό μεγαλείο από τους Hetfield, Ulrich, Burton, Mustaine που παραμένει αξεπέραστο μέχρι σήμερα. Το γκρουπ παίζει με τα συναισθήματα του ακροατή κάθε δευτερόλεπτο και στο τέλος τον «στέλνει» με ένα φινάλε ανατριχιαστικό.
07. Τerminal Frost - Pink Floyd (A Momentary Lapse Of Reason)
Παρέκαμψα Ummagumma, Οne Of These Days, Marooned κτλ. για διαφόρους λόγους που δε θα εξηγήσω. Το Terminal Frost αποτελεί για μένα ένα από τα σπουδαιότερα instrumental κομμάτια των Floyd και γενικότερα του ροκ. Οποιος δεν το ακούσει δε θα καταλάβει τι εννοώ, οπότε... κάντε κλικ.
06. La Villa Strangiato - Rush (Hemispheres)
Πολλά τα instrumental των Καναδών, αλλά στο La Villa Strangiato νομίζω πως το επίπεδο μουσικής ευφυίας και τέχνης των Rush ξεπερνά κάθε προηγούμενο και... επόμενο. Progressive από άλλο πλανήτη, μοναδικό ρεσιτάλ από τρία άτομα, που αν δεν γνωρίζεις πρόσωπα και πράγματα, νομίζεις πως παίζουν... 15.
05. Ηell's Kitchen - Dream Theater (Falling Into Infinity)
Υtse Jam, Erotomania, Change Of Seasons ή Hell's Kitchen; Ολα... Κατέληξα μετά κόπων και... βασάνων στο τελευταίο θέτοντας ως κριτήριο ότι η σύνθεση αυτή βρίσκεται λίγο πιο κοντά στους Floyd και έχει περισσότερο feeling από τις άλλες. Τεράστια στιγμή πραγματικά, αλλά τι να πτωτοδιαλέξεις;..
04. Τransylvania - Iron Maiden (Iron Maiden)
Ξεσηκωτικό και καθηλωτικό ταυτόχρονα. Αξέχαστη συνθετική μαεστρία από τους Di Anno και Harris από το μακρινό 1980, απίστευτη εκτέλεση από τους Burr, Murray, Stratton (και Smith μετέπειτα). Ακούστε το δυνατά... και μετά τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Πιστέψτε με.
03. Τhe Loner - Gary Moore (Wild Frontier)
Mέγας Gary σε μία από τις σπουδαιότερες συνθέσεις του μαζί με τον πληκτρά Μaxwell Middleton. Ανατριχιαστικό κομμάτι, ασύλληπτη εκτέλεση που έμεινε για πάντα στη ζωή των ροκάδων κι όχι μόνο αυτών. Νομίζω πως μόνο ο Gary μπορούσε να κάνει μια κιθάρα μα βγάλει τέτοιο λυγμό.
02. Οrion - Metallica (Master Of Puppets)
Tώρα τι να πεις για αυτό το αριστούργημα. Συνθετικό μεγαλείο και μπάσο για σεμινάριο από τον Burton. Thrash και progressive μαζί από μία εξωγήινη μπάντα εκείνο τον καιρό. Με το Οrion, αν και instrumental, οι Metallica «είπαν» σε όλα τα άλλα γκρουπ: «Εϊ μάγκες, εδώ δεν πρόκειται ποτέ να φτάσετε». Κάτι που όπως αποδείχθηκε, μάλλον το είπαν και στους εαυτούς τους...
01. Still I'm Sad - Rainbow (Ritchie Blackmore's Rainbow)
Τεράστια διασκευή (ο ορισμός της διασκευής), με μία ανεπανάληπτη εκτέλεση από τον Blackmore, αλλά και τον συγχωρεμένο Driscoll στα ντραμς και τις «κουδούνες». Ατελείωτο πάρτι, ιστορικό κομμάτι. Προσέξτε, μιλάμε για 1975...
BONUS TRACK
Dave's Gone Skiing - TOTO (Tambu)
Το πρώτο άλμπουμ μετά το θάνατο του Jeff Porcaro, έμελλε να μας χαρίσει ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ progressive κομμάτι, που ακούγοντάς το νομίζεις ότι είναι Dream Theater. Ο Simon Phillips ασελγεί πάνω στα ντραμς και γενικά το γκρουπ παραδίδει ένα μνημείο μουσικής τέχνης και τεχνικής σε κάθε δέκατο του δευτερολέπτου αυτού του κομματιού. Δεν περιγράφω άλλο...
THE SHADOW
