Σήμερα, λέω να σας προτείνω κάτι διαφορετικό. Την αυτοβιογραφία 520 σελίδων του Saul Hudson ή κατά κόσμον, Slash. Mία αναδρομή του θρυλικού, πρώην, κιθαρίστα των Guns N' Roses, στην προσωπική ζωή του και στη συνέχεια, στη συμβίωση με το γκρουπ και τα μέλη του. Το οπισθόφυλλο οριοθετεί αυτή την αναδρομή στο τρίπτυχο sex, drugs and rock n' roll. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι... drugs, drugs and drugs...
Μου πήρε, περίπου, 10 ημέρες να διαβάσω αυτό το βιβλίο. Η έκδοση (Ψυχογιός) είναι πολύ προσεγμένη (δεν λείπουν όμως αρκετές ατέλειες) και δεν κουράζει τον αναγνώστη με ατελείωτα «πιλάφια» κειμένου, ενώ είναι διανθισμένη με ασπρόμαυρες φωτογραφίες διάσπαρτες στο βιβλίο, εκτός από ένα έγχρωμο ένθετο στην «καρδιά» με σπάνιες εικόνες από όλο το φάσμα της ζωής του Slash. Η αναδρομή στο παρελθόν είναι πολύ ζωντανή και σε ότι αφορά το γκρουπ, ιδιαιτέρως αποκαλυπτική, τουλάχιστον από τη σκοπιά του Slash. Ο σπουδαίος κιθαρίστας θυμάται τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη γενέτειρα του Lemmy, το Stoke-on-Trend της Αγγλίας όπου μεγάλωσε, περιγράφει τους γονείς του, χαρακτηρίζοντας τον πατέρα του ως κακό πότη, αφού όταν έπινε είχε πολύ κακή διάθεση, κάτι που κατέστρεψε πολλές φιλίες του, ενώ στέκεται στο σύντομο διαζύγιο τους και την υπόλοιπη ζωή του με τη μητέρα του στις ΗΠΑ.
 |
| Ο Slash με τους δύο γιους του. |
Από 'κει κι έπειτα αρχίζει η κόλασή του. Αρχίζει τα μαλακά ναρκωτικά πολύ νωρίς και την ηρωίνη στα 19 του, μία σχέση που τον έφθασε στα άδυτα του εξευτελισμού και στο χείλος του θανάτου. Η κιθάρα όμως έμελλε να γίνει η «φωνή της συνείδησής του», όπως λέει. Ο Slash περιγράφει την «πρώτη μουσική έκστασή του» με το άκουσμα του Eruption των Van Halen, το Rocks των Aerosmith που ήταν η μεγάλη επιρροή του, το «πομπώδες, αποκαλυπτικό ριφ τoυ Iron Man των Sabbath που κατέκλυσε όλο το κορμί του» και τη λύτρωσή του μέσω της κιθάρας («τίποτα δεν είναι καλύτερο από το σεξ, μέχρι που έπαιξα κιθάρα»).
Στη συνέχεια μιλάει για το σχηματισμό των Guns N' Roses και αποκαλύπτει πολύ σημαντικά μυστικά του Appetite For Destruction (θα τα δούμε όλα σε προσεχές αφιέρωμα από τη στήλη Χρονομηχανή) και των ιστορικών κομματιών του άλμπουμ, τονίζοντας ότι ο τίτλος του άλμπουμ ορίζει (όχι μόνο μουσικά) τη φύση αυτού του rock n' roll γκρουπ. Εκθειάζει τον Duff Mckagan (δεν λέει ούτε μία κακή λέξη γι' αυτόν σε όλο το βιβλίο), αλλά και τον «αδερφό» του Steven Adler, μέχρι ο τελευταίος να χάσει τη μπάλα από τα ναρκωτικά. Με τον Αxl είχε ένα θεματάκι όπως θα μαντέψατε. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι περιγραφές των περιοδειών με τους Motley Crue, τον Alice Cooper, τους Maiden και τους Αerosmith, αλλά και οι αποκαλύψεις για τις περιβόητες καθυστερήσεις στις συναυλίες εξαιτίας του Αxl (αχ, άτιμε κοκκινοτρίχη, φλεβίτη είχαμε βγάλει στο ΟΑΚΑ), καθώς επίσης και η αναδρομή στο σοβαρότατο περιστατικό του St. Louis, όταν ο Rose είχε παρατήσει το live στη μέση και έγινε το «έλα να δεις». Δε λείπει φυσικά και η αυτοκριτική.
Η αυτοβιογραφία θα κρατήσει στα ύψη το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ειδικά αν αυτός είναι φαν των Guns. Το βιβλίο αποτελεί μία μίνι εγκυκλοπαίδεια, έστω κι αν οι μαρτυρίες είναι από την πλευρά του Slash. Ως αρνητικό σημείο θα επισημάνω τη λεπτομερή και συνεχή αναφορά στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ, μόνο και μόνο επειδή από ένα σημείο κι έπειτα κουράζει αφόρητα.
Αν λοιπόν είστε λάτρεις των θρυλικών Guns N' Roses, αν σας αρέσει rock n' roll ή είστε τέτοιοι τύποι, αν θέλετε να πάρετε μια γεύση από έναν πετυχημένο καλλιτέχνη που «διαμελίστηκε» από τις ουσίες και το αλκοόλ και πλέον ζει χάρη σε βηματοδότη, αν θέλετε να μάθετε πως «συνελήφθη» το Sweet Child O' Mine και τι υπάρχει στον αθέατο κόσμο των ροκ συγκροτημάτων και της μουσικής βιομηχανίας, αγοράστε το με κλειστά μάτια. Αξίζει.
THE SHADOW
