ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΩ ατμόσφαιρα όταν ξεκινώ να γράφω στο Shadow Nation, πάντα βάζω ένα άλμπουμ να ακούω για συντροφιά, αφού σχεδόν κάθε φορά, η ώρα είναι μεταμεσονύκτια· πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τη στήλη «Χρονομηχανή». Πριν από μερικά βράδια, ψάχνοντας αφηρημένα στη δισκοθήκη μου, έπεσα πάνω στο το Long Cold Winter των Cinderella. Δεν ήθελε και πολύ. Σε λίγα δευτερόλεπτα θρονιάστηκε στο πικ απ, ύστερα από πολλά πολλά χρόνια...
Το πρώτο άχρωμο ακόρντο του Bad Seamstress Blues μαζί με τα μπόλικα «σκρατς» του αυλακιού του βινυλίου, με καλωσόρισαν σε αυτό το αναπάντεχο ραντεβού και οι αναμνήσεις άρχισαν να έρχονται σα ζόμπι από το μακρινό 1990, τότε που άκουσα για πρώτη φορά αυτό το άλμπουμ.
Γιατί επέλεξα το Long Cold Winter κι όχι το Night Songs ή το Heartbreak Station; Πιστεύω πως είναι πιο ψαγμένο, αναμιγνύοντας τόσο μαγικά το glam metal με τα blues και γενικά έχει αυτό το κάτι που σε (με) συνεπαίρνει. Oι Tom Keifer, Jeff LaBar, Eric Brittingham βρίσκονται σε μία ώριμη -σχετικά- ηλικία εκείνο το διάστημα και σε συνδυασμό με το
μεστό παίξιμο του Cozy Powell (o Fred Coury θρυλείται ότι δεν ακούμπησε τα ντραμς, λόγω τραυματισμού -ένα άλλο σενάριο θέλει τον παραγωγό Andy Johns να μη τον θέλει στο στούντιο για τις εγγραφές), αποδίδουν ένα θεσπέσιο ακουστικό και συνθετικό αποτέλεσμα. Ενα εντυπωσιακό πάντρεμα της αμερικανικής blues παράδοσης και του glam metal που βρισκόταν σε έξαρση εκείνη την εποχή. O Keifer σφραγίζει ένα ακόμη άλμπουμ, τόσο με το κιθαριστικό παίξιμό του και τις συνθέσεις, όσο και με τη μοναδική χροιά της φωνής του, κάτι που ελάχιστοι τραγουδιστές έχουν πετύχει μέχρι σήμερα.
Στο ομώνυμο κομμάτι, νομίζω πως ξεπερνά όλες τις ερμηνείες του. Ενα glam - blues έπος, το οποίο, όσο περνούν τα χρόνια, με εντυπωσιάζει ακόμη πιο πολύ. If You Don't Like It: Εισαγωγή μπάσου και αμέσως βομβαρδισμός ριφ. Ακούστε ερμηνεία στο Coming Home, ακούστε κέφι στο Gypsy Road και στο Last Mile, κάλπασμα α λα Deep Purple στο Second Wind, θαυμάστε την εισαγωγή με την κουδούνα στα ντραμς στο Take Me Back. Μα πάνω απ' όλα αφεθείτε στο Don't Know What You Got (Τill It's Gone), μία από τις σημαντικότερες μεταλλικές μπαλάντες όλων των εποχών και δεν υπερβάλλω.
Oσα και να γράψεις για το Long Cold Winter είναι λίγα. Ενα άλμπουμ που μεγέθυνε τους Cinderella στο μεταλικό στερέωμα, ένα άλμπουμ στο οποίο υποκλίθηκαν πολλοί καλλιτέχνες και μουσικόφιλοι κι όχι άδικα. Ενα μέταλ μνημείο, πραγματικά.
Ο Keifer, κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ του την άνοιξη του 2013, το αυτοβιογραφικό The Way Life Goes, με 14 υπέροχα τραγούδια στο στυλ των Cinderella, που στιχουργικά έχει κινηθεί γύρω από τα προσωπικά προβλήματα του τα τελευταία 15 χρόνια. Οσο για το γκρουπ; Δισκογραφικά, έχει μείνει στο μακρινό 1994. Συναυλιακά, παρέμενε ενεργό μέχρι τα τελευταία χρόνια, όμως για κάποιο λόγο δεν έχει αποφασίσει να μπει στο στούντιο. Μακάρι να ακούσουμε κάτι καλό σύντομα.
Γιατί επέλεξα το Long Cold Winter κι όχι το Night Songs ή το Heartbreak Station; Πιστεύω πως είναι πιο ψαγμένο, αναμιγνύοντας τόσο μαγικά το glam metal με τα blues και γενικά έχει αυτό το κάτι που σε (με) συνεπαίρνει. Oι Tom Keifer, Jeff LaBar, Eric Brittingham βρίσκονται σε μία ώριμη -σχετικά- ηλικία εκείνο το διάστημα και σε συνδυασμό με το
Στο ομώνυμο κομμάτι, νομίζω πως ξεπερνά όλες τις ερμηνείες του. Ενα glam - blues έπος, το οποίο, όσο περνούν τα χρόνια, με εντυπωσιάζει ακόμη πιο πολύ. If You Don't Like It: Εισαγωγή μπάσου και αμέσως βομβαρδισμός ριφ. Ακούστε ερμηνεία στο Coming Home, ακούστε κέφι στο Gypsy Road και στο Last Mile, κάλπασμα α λα Deep Purple στο Second Wind, θαυμάστε την εισαγωγή με την κουδούνα στα ντραμς στο Take Me Back. Μα πάνω απ' όλα αφεθείτε στο Don't Know What You Got (Τill It's Gone), μία από τις σημαντικότερες μεταλλικές μπαλάντες όλων των εποχών και δεν υπερβάλλω.
Oσα και να γράψεις για το Long Cold Winter είναι λίγα. Ενα άλμπουμ που μεγέθυνε τους Cinderella στο μεταλικό στερέωμα, ένα άλμπουμ στο οποίο υποκλίθηκαν πολλοί καλλιτέχνες και μουσικόφιλοι κι όχι άδικα. Ενα μέταλ μνημείο, πραγματικά.
Ο Keifer, κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ του την άνοιξη του 2013, το αυτοβιογραφικό The Way Life Goes, με 14 υπέροχα τραγούδια στο στυλ των Cinderella, που στιχουργικά έχει κινηθεί γύρω από τα προσωπικά προβλήματα του τα τελευταία 15 χρόνια. Οσο για το γκρουπ; Δισκογραφικά, έχει μείνει στο μακρινό 1994. Συναυλιακά, παρέμενε ενεργό μέχρι τα τελευταία χρόνια, όμως για κάποιο λόγο δεν έχει αποφασίσει να μπει στο στούντιο. Μακάρι να ακούσουμε κάτι καλό σύντομα.
Η tracklisting:
1. Bad Seamstress Blues / Fallin' Apart At The Seams
2. Gypsy Road
3. Don't Know What You Got (till It's Gone)
4. The Last Mile
5. Second Wind
6. Long Cold Winter
7. If You Don't Like It
8. Coming Home
9. Fire And Ice
10. Take Me Back
ΤΗΕ SHADOW
