ΜΙΑ από τις πολύ αγαπημένες μου μπάντες, οι Labyrinth, επιστρέφουν στο προσκήνιο με το 8ο άλμπουμ τους, το Architecture Of A God, επιδιώκοντας να δείξουν πως η μακρά περίοδος τριβών και έντασης ανήκει πλέον στο παρελθόν. Οι «γητευτές» του ιταλικού power/prog metal, με ανανεωμένο rhythm section, αλλά και με τον Olaf Thorsen να επιστρέφει στο σχήμα, παρουσιάζουν το νέο πόνημά τους ύστερα από επτά ολόκληρα χρόνια...
{Η μπάντα δείχνει να βγαίνει ξανά από τον λαβύρινθό της}
Και κάπου εδώ έρχεται να βάλει το... δαχτυλάκι της η Frontiers Records. O δισκογραφικός κολοσσός, ανέλαβε το γκρουπ για πρώτη φορά, γνωρίζοντας ότι πρόκειται για ένα μεγάλο όνομα το το οποίο έχει χάσει τη λάμψη του, εδώ και πολλά χρόνια. Ετσι, έπεισε τον Olaf Thorsen να επιστρέψει πλάι στον έτερο συνιδρυτή, Andrea Cantarelli, δημιουργώντας ξανά ένα πανίσχυρο πόλο στις κιθάρες και ένα στιβαρό συνθετικό τρίγωνο μαζί με τον τραγουδιστή των μεγάλων επιτυχιών, Roberto Tiranti.
Οι αφίξεις των John Macaluso (ντραμς - ΤΝΤ, Riot, Ark) και Nik Mazzucconi (μπάσο - Edge Of Forever) αποδεικνύονται άκρως εύστοχες, αφού οι δύο μουσικοί στήνουν ένα επιβλητικό και ευέλικτο στο rhythm section, το οποίο «δένει» απόλυτα με τα πλήκτρα του Oleg Smirnoff (Vision Divine, Eldritch) και τη νέα οπτική που αποκαλύπτουν οι Labyrinth στο Architecture Of A God.
Το γκρουπ ύστερα από την εποχή του Sons Of Thunder (2000), αποπνέει φρεσκάδα, δείχνοντας πλήρως αναγεννημένο, μέσα από τη σιγουριά που του χαρίζει η Frontiers. Οι Labyrinth επιστρέφουν στη χρυσή εποχή του Return To Heaven Denied και του προαναφερθέντος Sons Of Thunder, όχι όμως με τον τρόπο που αυτό έγινε μέσα από το Return to Heaven Denied Pt. II: "A Midnight Autumn's Dream", το 2010.
Στο Architecture Of A God η μελωδία θα πάρει περισσότερο χώρο από ποτέ στα άλμπουμ των Labyrinth (We Belong to Yesterday), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το power στοιχείο δεν παραμένει επιβλητικό και σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό που θα υποχωρήσει, είναι το progressive, που -παρόλα αυτά- θα απολαύσουμε στο ομώνυμο κομμάτι (προσωπικά, το θεωρώ μακράν το καλύτερο του άλμπουμ) σε μεγάλες δόσεις. Ο Smirnoff «χρωματίζει» έντονα τις συνθέσεις με τα πλήκτρα του, κρατά σταθερές των παλαιών Labyrinth, όμως ο ήχος του έχει πολλά προσωπικά στοιχεία (πως θα μπορούσε να μην έχει), ιδιαίτερα στο εναρκτήριο Bullets, στο ακροτελεύτιο Diamond, αλλά και στην ιδιαίτερη διασκευή του Children του Robert Miles.
Τhorsen και Cantarelli κάνουν σπουδαία δουλειά για μια φορά ακόμη στις κιθάρες, προσφέροντας ισχυρά συναισθηματικά φορτία (A New Dream), λαχταριστό power metal (Take On My Legacy, Stardust and Ashes), αλλά και κάποια «ψήγματα» από το παίξιμο του σπουδαίου John Sykes (Still Alive), αλλά και του Brian May (Diamond). Ο Roberto Tiranti, μας θυμίζει τον επικό τραγουδιστή του παρελθόντος, έναν πραγματικό πρωταγωνιστή στα περισσότερα κομμάτια του άλμπουμ.
Αν κάποτε οι Labyrinth σάς τράβηξαν την προσοχή, αν παραμένετε «κολλημένοι» στα μοναδικά Return To Heaven Denied και Sons Of Thunder, το Architecture Of A God θα σας αποζημιώσει με το παραπάνω για όλα αυτά τα χρόνια αναμονής. Nαι, η μπάντα δείχνει να βγαίνει ξανά από τον λαβύρινθό της.
The Songs:
1. Bullets (6:56)
2. Still Alive (4:49)
3. Take On My Legacy (4:04)
4. A New Dream (5:22)
5. Someone Says (4:44)
6. Random Logic (1:55)
7. Architecture of a God (8:40)
8. Children (4:07)
9. Those Days (5:14)
10. We Belong to Yesterday (6:32)
11. Stardust and Ashes (5:16)
12. Diamond (3:28)
Total Time 61:07
THE SHADOW
Αξιολόγηση: 8>10
