ΟΙ XENTRIX ανήκουν στο Big 4 του βρετανικού thrash και για τους παλαιότερους οπαδούς του metal, αποτελούν μία από τις σπουδαιότερες μπάντες του συγκεκριμένου στυλ. Βίωσαν έντονα τις τεκτονικές αλλαγές που έφερε η δεκαετία του '80 και το 1989 αποφάσισαν να μπουν... σφήνα στους ήχους της Bay Area. Και τα κατάφεραν με το συναρπαστικό Shattered Existence. Το Shadow Nation βρήκε τον ιδρυτή και κιθαρίστα της μπάντας, τον Kristian Havard, ο οποίος μας αποκάλυψε πολλά και σημαντικά πράγματα... [scroll down to read the interview in English]
«Χάσαμε τον δρόμο μας
την εποχή του grunge»
- Στην Αγγλία το thrash καθιερώθηκε σχετικά αργά. Στη χώρα του classic rock, του doom, του punk και του NWOBHM, φάνηκε σαν να μην είχε χώρο, όταν εμφανίστηκε το... τσουνάμι από τη Bay Area.
α) Πιστεύεις ότι ήταν θέμα αποδοχής από το αγγλικό κοινό;
β) Πόσο δύσκολο ήταν για έναν Αγγλο εκείνη την εποχή να προλάβει τις εξελίξεις και να κινηθεί στο thrash;
Ως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ήταν πολύ δύσκολο για όλα τα βρετανικά thrash συγκροτήματα να έχουν στήριξη από τον κόσμο, τις εταιρίες και τους συναυλιακούς χώρους, κυρίως διότι προτεραιότητα είχαν τα συγκροτήματα από την Καλιφόρνια έναντι οποιουδήποτε συνόλου από τη Βρετανία. Ο κόσμος θα πήγαινε πάντα να ακούσει ένα αμερικάνικο συγκρότημα αν ερχόταν στην πόλη του, ενώ δεν θα στήριζε το ίδιο ένα βρετανικό. Το ίδιο συνέβαινε και με τις δισκογραφικές, που δε γύρισαν να κοιτάξουν τα βρετανικά συγκροτήματα παρά μόνο στα τέλη των 80s.
Ποτέ πραγματικά δεν κάναμε την επιλογή να γίνουμε συγκρότημα thrash, ήταν απλώς μια φυσική εξέλιξη. Περισσότερο ξεκινήσαμε ως ένα παραδοσιακό heavy metal συγκρότημα, και όλο κι ανεβάζαμε ταχύτητα και ριφ ώσπου εξελιχθήκαμε σε thrash.
β) Πόσο δύσκολο ήταν για έναν Αγγλο εκείνη την εποχή να προλάβει τις εξελίξεις και να κινηθεί στο thrash;
Ως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ήταν πολύ δύσκολο για όλα τα βρετανικά thrash συγκροτήματα να έχουν στήριξη από τον κόσμο, τις εταιρίες και τους συναυλιακούς χώρους, κυρίως διότι προτεραιότητα είχαν τα συγκροτήματα από την Καλιφόρνια έναντι οποιουδήποτε συνόλου από τη Βρετανία. Ο κόσμος θα πήγαινε πάντα να ακούσει ένα αμερικάνικο συγκρότημα αν ερχόταν στην πόλη του, ενώ δεν θα στήριζε το ίδιο ένα βρετανικό. Το ίδιο συνέβαινε και με τις δισκογραφικές, που δε γύρισαν να κοιτάξουν τα βρετανικά συγκροτήματα παρά μόνο στα τέλη των 80s.
Ποτέ πραγματικά δεν κάναμε την επιλογή να γίνουμε συγκρότημα thrash, ήταν απλώς μια φυσική εξέλιξη. Περισσότερο ξεκινήσαμε ως ένα παραδοσιακό heavy metal συγκρότημα, και όλο κι ανεβάζαμε ταχύτητα και ριφ ώσπου εξελιχθήκαμε σε thrash.
- Ξεκινήσατε ως μπάντα διασκευών. Πότε καταλάβατε ότι έχετε τη δυναμική να σταθείτε από μόνοι σας στον δισκογραφικό χάρτη; Πως προέκυψε το πρώτο άλμπουμ σας, το μαγευτικό Shattered Existence;
Νομίζω ότι για κάθε συγκρότημα το να παίζει διασκευές είναι ένας σπουδαίος τρόπος για να ξεκινήσει. Σου μαθαίνει πώς να ταιριάζεις τα κομμάτια και να αναπτύσσεις τον ήχο σου. Αν και παίζαμε διασκευές, από την πρώτη κιόλας ημέρα γράφαμε το δικό μας υλικό, και πιστεύαμε ότι ήταν εξίσου σημαντικό να παίζουμε τα δικά μας κομμάτια σε ένα ακροατήριο, όσο και να το ψυχαγωγούμε με υλικό που του είναι ήδη οικείο.
Ηχογραφήσαμε ένα ντέμο τεσσάρων κομματιών που πλήρωσε ο πατέρας μου ως δώρο για τα 18α γενέθλιά μου και το στείλαμε σε περιοδικά και δισκογραφικές. Λάβαμε τις συνήθεις απορριπτικές επιστολές από τις περισσότερες εταιρίες, αλλά το περιοδικό Metal Forces τού έκανε δισκοκριτική στο κομμάτι των ντέμο και αυτό οδήγησε στο τηλεφώνημα από τη Roadrunner Records που μας ρωτούσαν γιατί δεν είχαν λάβει κι εκείνοι κάτι από εμάς.
Ύστερα από μια ιδιωτική συναυλία για τον Mark Palmer της Roadrunner, μας πρόσφεραν συμβόλαιο και πολύ γρήγορα μπήκαμε στο στούντιο για να ηχογραφήσουμε το Shattered με τον Jon Cuniberti, από την Bay Area [Σαν Φρανσίσκο]. Ηχογραφήσαμε ζωντανά αυτό το άλμπουμ, παίζοντας όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, και απλώς περάσαμε απο πάνω τα φωνητικά και τα σόλο της κιθάρας. Περάσαμε μόνο ένα δεκαήμερο στο στούντιο, περιλαμβανομένου και του μιξαρίσματος.
- Θεωρείστε μία από τις 4 σημαντικότερες μπάντες του αγγλικού thrash μαζί με τους Acid Reign, Onslaught και Sabbat. Μπορείς να μας περιγράψεις το κλίμα εκείνης της εποχής με όλες αυτές τις μπάντες να δημιουργούν όλο αυτό το οικοδόμημα;
Το 1989 κάναμε την πρώτη μας περιοδεία με τους Sabbat, κι αυτό ήταν μια σπουδαία εισαγωγή για εμάς στη thrash σκηνή. Κάναμε επίσης από μια εμφάνιση με τους Acid Reign, Onslaught, Slammer και Re-animator, και η ατμόσφαιρα μεταξύ των συγκροτημάτων εκείνη την εποχή ήταν σαν να είμαστε μια ομάδα ή μια συμμαχία ομάδων, που όλοι δίναμε ενωμένοι τη μάχη για να φανούμε.
Το 1989 κάναμε την πρώτη μας περιοδεία με τους Sabbat, κι αυτό ήταν μια σπουδαία εισαγωγή για εμάς στη thrash σκηνή. Κάναμε επίσης από μια εμφάνιση με τους Acid Reign, Onslaught, Slammer και Re-animator, και η ατμόσφαιρα μεταξύ των συγκροτημάτων εκείνη την εποχή ήταν σαν να είμαστε μια ομάδα ή μια συμμαχία ομάδων, που όλοι δίναμε ενωμένοι τη μάχη για να φανούμε.
- Ποιες ήταν οι βασικές επιρροές σας και για ποιον λόγο η κάθε μία;
Στα 11 μου χρόνια άρχισα το Γυμνάσιο και έκανα πολλύς καινούργιους φίλους. Ένας από αυτούς μου έμαθε τους AC/DC. Αμέσως ερωτεύθηκα τον ήχο τους, αγόρασα ένα τζιν μπουφάν κι άρχισα να του βάζω ραφτές στάμπες!
Ένα μεγαλύτερο παιδί που έμενε κοντά στο σπίτι μου με πρόσεξε που φορούσα αυτό το μπουφάν με τις στάμπες των συγκροτημάτων (κάποια από τα οποία ούτε που τα είχα ακουστά) και με έβαλε σε έναν ολόκληρο κόσμο από άλλα συγκροτήματα, όπως οι Rainbow, Thin Lizzy, Def Leppard, Dio και Iron Μaiden.
Στα 11 μου χρόνια άρχισα το Γυμνάσιο και έκανα πολλύς καινούργιους φίλους. Ένας από αυτούς μου έμαθε τους AC/DC. Αμέσως ερωτεύθηκα τον ήχο τους, αγόρασα ένα τζιν μπουφάν κι άρχισα να του βάζω ραφτές στάμπες!
Ένα μεγαλύτερο παιδί που έμενε κοντά στο σπίτι μου με πρόσεξε που φορούσα αυτό το μπουφάν με τις στάμπες των συγκροτημάτων (κάποια από τα οποία ούτε που τα είχα ακουστά) και με έβαλε σε έναν ολόκληρο κόσμο από άλλα συγκροτήματα, όπως οι Rainbow, Thin Lizzy, Def Leppard, Dio και Iron Μaiden.
Από εκεί και πέρα άρχισα να ζητάω πιο δυνατό και πιο γρήγορο ήχο και κινήθηκα προς τους Motorhead, τους Accept και τους Judas Priest. Το ’83, όταν άκουσα το Kill ‘Em All, μου άνοιξε την πόρτα σε έναν ολόκληρο κόσμο επιθετικής μουσικής με ήχο που φαινόταν πολύ μοντέρνος, όχι σαν τους δεινόσαυρους του ροκ από τα παλιά.
Λατρεύω το thrash, αλλά οι ρίζες μου είναι στο heavy metal, και νομίζω ότι μπορείτε να το ακούσετε αυτό και στους Xentrix. Πάντα λέω ότι είμαστε συγκρότημα thrash metal, με την έμφαση στο metal.
Λατρεύω το thrash, αλλά οι ρίζες μου είναι στο heavy metal, και νομίζω ότι μπορείτε να το ακούσετε αυτό και στους Xentrix. Πάντα λέω ότι είμαστε συγκρότημα thrash metal, με την έμφαση στο metal.
- Πότε πιστεύεις ότι το thrash πέρασε τη μεγαλύτερη κρίση του και γιατί;
Υποθέτω ήταν στη δεκαετία του ’90, όταν ο κόσμος έψαχνε για κάτι διαφορετικό και το grunge απαντούσε στην ανάγκη του αυτή. Όλοι προσπάθησαν να αλλάξουν και να ενσωματώσουν διαφορετικές μουσικές επιρροές, ώστε να επιβιώσουν, πράγμα που έκανε τα συγκροτήματα να χάσουν τον δρόμο τους, κι αυτό περιλαμβάνει και εμάς.
Υποθέτω ήταν στη δεκαετία του ’90, όταν ο κόσμος έψαχνε για κάτι διαφορετικό και το grunge απαντούσε στην ανάγκη του αυτή. Όλοι προσπάθησαν να αλλάξουν και να ενσωματώσουν διαφορετικές μουσικές επιρροές, ώστε να επιβιώσουν, πράγμα που έκανε τα συγκροτήματα να χάσουν τον δρόμο τους, κι αυτό περιλαμβάνει και εμάς.
- Τι άλλαξε στο thrash με την πάροδο των ετών από τις αρχές των 80's έως τις μέρες μας; (ήχος, συνθέσεις, θεματολογία, κουλτούρα κτλ)
Η τεχνολογία έχει αλλάξει το πώς παίζουν και καταγράφουν τα συγκροτήματα τους ήχους τους, τις περισσότερες φορές προς το καλύτερο. Έχει βάλει τους δυνατούς, τραγανούς ήχους της κιθάρας στα χέρια όλων, και δεν χρειάζεσαι πια κανένα τεράστιο στήσιμο που κοστίζει μια περιουσία.
Η τεχνολογία έχει αλλάξει το πώς παίζουν και καταγράφουν τα συγκροτήματα τους ήχους τους, τις περισσότερες φορές προς το καλύτερο. Έχει βάλει τους δυνατούς, τραγανούς ήχους της κιθάρας στα χέρια όλων, και δεν χρειάζεσαι πια κανένα τεράστιο στήσιμο που κοστίζει μια περιουσία.
Τώρα είναι δυνατόν να φτιάξεις τη δική σου μουσική με ένα λάπτοπ και να τη δώσεις στον κόσμο, έτσι γίνεσαι αυτάρκης πολύ εύκολα. Νομίζω ότι η κουλτούρα δεν έχει αλλάξει και πολύ, ήταν πάντα ένα κομμάτι που ήταν πολύ φιλόξενο: «Αν είσαι εδώ μέσα, είσαι ένας από εμάς».
- 1996 - 2019. Γιατί έμεινε η μπάντα για τόσο μεγάλο διάστημα ανενεργή δισκογραφικά;
Είχαμε σταματήσει τους Xentrix κυρίως λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος από το κοινό μας και εμάς τους ίδιους. Είχε φτάσει ο καιρός για μας να πάμε κάνουμε οικογένειακαι να έχουμε δουλειές που να πληρώνουν πραγματικά χρήματα, και όχι να έχουμε το συγκρότημα ως το σημαντικότερο πράγμα για εμάς.
Είχαμε σταματήσει τους Xentrix κυρίως λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος από το κοινό μας και εμάς τους ίδιους. Είχε φτάσει ο καιρός για μας να πάμε κάνουμε οικογένειακαι να έχουμε δουλειές που να πληρώνουν πραγματικά χρήματα, και όχι να έχουμε το συγκρότημα ως το σημαντικότερο πράγμα για εμάς.
Ηταν το 2014 πια όταν συναντηθήκαμε και αποφασίσαμε να παίξουμε και να κάνουμε 1-2 συναυλίες. Μας προσέφεραν να γίνουμε support για τους Kreator, κάτι που ήταν σπουδαίο και μας θύμισε γιατί κάναμε αυτό που κάναμε.
Τότε είχαμε πει ότι δε θα γράφαμε καινούρια κομμάτια και απλώς θα παίζαμε τα παλιά μας - όμως ύστερα από έναν χρόνο με εμφανίσεις η ορμή να γράψουμε νέο υλικό μάς κυρίευσε και άρχισα να παρουσιάζω σε όλους καινούργια κομμάτια.
Το νέο άλμπουμ μας είναι στη φάση του μιξαρίσματος
- Να περιμένουμε νέο άλμπουμ από τους Xentrix και αν ναι πότε;
Ναι! Είναι όλο ηχογραφημένο και τώρα μιξάρεται από τον φίλο μας, τον Andy Sneap, κάπου ανάμεσα στις υποχρεώσεις του με τους Judas Priest. Είμαστε όλοι πολύ ευχαριστημένοι με αυτό, διαθέτει περισσότερες επιρροές από τον τραγουδιστή μας, τον Jay Walsh, αλλά πιστεύω ότι ακολουθεί όμορφα το Bury The Pain.
Ναι! Είναι όλο ηχογραφημένο και τώρα μιξάρεται από τον φίλο μας, τον Andy Sneap, κάπου ανάμεσα στις υποχρεώσεις του με τους Judas Priest. Είμαστε όλοι πολύ ευχαριστημένοι με αυτό, διαθέτει περισσότερες επιρροές από τον τραγουδιστή μας, τον Jay Walsh, αλλά πιστεύω ότι ακολουθεί όμορφα το Bury The Pain.
- Aν ένας νέος σού ζητούσε να του εξηγήσεις με μια πρόταση τι είναι thrash και να του πεις ποια 2-3 άλμπουμ πρέπει να βάλει στη δισκοθήκη του, τι θα του έλεγες;
Για μένα το thrash είναι ενέργεια που σε συνεπαίρνει. Είναι το να υψώνεις το μεσαίο δάχτυλο στην κανονική μουσική και να φωνάζεις «σε γ@@άω»! Είναι πολύ δύσκολο να επιλέξω άλμπουμ που εκπροσωπούν ένα έίδος, αλλά εδώ έχω τρία από τα αγαπημένα μου:
1. Forbidden - Forbidden Evil: Είναι ο ήχος μια φλογερής νεανικής μπάντας. Λατρεύω αυτόν τον ήχο, η κιθάρα είναι φοβερή και ο Paul Bostaph σαρώνει.
2. Testament – The New Order: Λάτρεψα το συγκρότημα αυτό από την πρώτη μέρα, ο Alex Skolnick είναι ιδιοφυΐα και τα ριφς είναι από τα αγαπημένα μου.
3. Metallica - Ride the Lightning: Αυτός είναι ο κατάλληλος δίσκος για να παίξει κανείς σε όποιον θεωρεί ότι το thrash είναι σκέτη φασαρία. Έχει άψογη ισορροπία metal και thrash, κατά τη γνώμη μου.
- Oικονομική κρίση, πανδημία και τώρα πόλεμος στην Ευρώπη. Πιστεύεις ότι ο σκληρός ήχος πρέπει (κι αν πρέπει, μπορεί;) να γίνει πιο αιχμηρός στιχουργικά και θεματολογικά, όπως στα 80's;
Αυτή τη στιγμή είναι δυστυχώς πολύ εύκολο να προκύψουν ιδέες για στίχους από τον πραγματικό κόσμο ώστε να ταιριάζουν στο στιλ του thrash. Στον τελευταίο μας δίσκο έχουμε ένα κομμάτι που έγραψα πριν έξι χρόνια αφού είχα δει ένα ντοκιμαντέρ για τη διαμάχη στην Ουκρανία και έχει τίτλο: «The Truth Lies Buried».
Αυτή τη στιγμή είναι δυστυχώς πολύ εύκολο να προκύψουν ιδέες για στίχους από τον πραγματικό κόσμο ώστε να ταιριάζουν στο στιλ του thrash. Στον τελευταίο μας δίσκο έχουμε ένα κομμάτι που έγραψα πριν έξι χρόνια αφού είχα δει ένα ντοκιμαντέρ για τη διαμάχη στην Ουκρανία και έχει τίτλο: «The Truth Lies Buried».
Διαβάζοντας τα λόγια εκείνα σήμερα ακούγεται σαν να ήξερα τι ερχόταν. Ελπίζω τα πράγματα να επιστρέψουν σε κάποια μορφή ομαλότητας για όλους σύντομα.
- Σκοπεύετε να επισκευθείτε την Ελλάδα κάποια στιγμή είτε ως Xentrix είτε ως τουρίστες;
Παίξαμε στην Αθήνα το 2014 στο φεστιβάλ «Up The Hammers» και μας άρεσε πολύ εκεί. Όλοι στην Ελλάδα είναι πολύ κουλ και εκεί μάγκες λατρεύετε το metal. Ελπίζουμε πραγματικά να έρθουμε ξανα το 2022-23.
Παίξαμε στην Αθήνα το 2014 στο φεστιβάλ «Up The Hammers» και μας άρεσε πολύ εκεί. Όλοι στην Ελλάδα είναι πολύ κουλ και εκεί μάγκες λατρεύετε το metal. Ελπίζουμε πραγματικά να έρθουμε ξανα το 2022-23.
The SHADOW
•••
Xentrix (Kristian Havard): I do love thrash but my roots are with Heavy Metal
New album is being mixed
by our friend Andy Sneap
- In Britain Thrash got established rather late. In the country of classic rock, doom, punk and NWOBHM, it seemed to find no space, when the tsunami from Bay Area arrived.
a) Do you think it was a matter of acceptance by the British audience?
b) How hard was it for an Englishman at the time to be ahead of developments and choose Thrash?
Until the late 80’s It was very difficult for all the UK thrash bands to get any support from audiences, labels and venues, mainly because the Bay area bands took precedence over any UK act in all ways. People would always go and watch a US band if they came to town but wouldn’t give the same backing to a UK one. It was the same with labels who only looked to the UK bands at the end of the 80’s.
We never really made a choice to be a ‘Thrash Band’, it was just a natural progression. We started out as more of a traditional ‘Heavy Metal’ act and just kept pushing the speed and the riffs until we became Thrash.
- You set out as a covers band. When did you realize you have the potential to take your own place in the music map? How did your first album, the majestic Shattered Existence come about?
I think playing covers is a great way for every band to start, it teaches you how to craft your songs and develop your sound. Even though we played covers, from day one we always wrote our own material, we thought it was just as important to play our own songs to an audience as it is to entertain them with material that they already know.
a) Do you think it was a matter of acceptance by the British audience?
b) How hard was it for an Englishman at the time to be ahead of developments and choose Thrash?
Until the late 80’s It was very difficult for all the UK thrash bands to get any support from audiences, labels and venues, mainly because the Bay area bands took precedence over any UK act in all ways. People would always go and watch a US band if they came to town but wouldn’t give the same backing to a UK one. It was the same with labels who only looked to the UK bands at the end of the 80’s.
We never really made a choice to be a ‘Thrash Band’, it was just a natural progression. We started out as more of a traditional ‘Heavy Metal’ act and just kept pushing the speed and the riffs until we became Thrash.
- You set out as a covers band. When did you realize you have the potential to take your own place in the music map? How did your first album, the majestic Shattered Existence come about?
I think playing covers is a great way for every band to start, it teaches you how to craft your songs and develop your sound. Even though we played covers, from day one we always wrote our own material, we thought it was just as important to play our own songs to an audience as it is to entertain them with material that they already know.
We recorded a four song demo that was paid for by my father as my 18th birthday present and we sent it off to magazines and labels. We got the usual rejection letters from most of the record companies but Metal Forces magazine reviewed it in their demo section and this led to a call from Roadrunner records asking why they hadn’t received anything from us.
After a private showcase gig for Mark Palmer from Roadrunner they offered us a deal and we very quickly went into the studio to record ‘Shattered’ with Bay Area’s Jon Cuniberti. We recorded that album live, all playing together in the same room just overdubbing vocals and guitar solos. We only spent 10 days in the studio and that including mixing.
- You are considered among the four most important British Thrash bands, alongside Acid Reign, Onslaught and Sabbat. Can you please describe for us the atmosphere of that time with all these bands creating this structure?
We did our first UK tour with Sabbat in 1989 and it was a great introduction to the UK Thrash scene. We also did single shows with Acid Reign, Onslaught, Slammer, Re-animator and the atmosphere among the bands at that time was like being in a team or maybe a league of teams, all jostling for position but united together.
- What were your main influences, and what was the reason for each one of them?
At 11 years old I began High school and made loads of new friends and one of them introduced me to AC/DC, I instantly fell in love with their sound and bought a denim jacket and started putting patches on it. An older kid, who lived down my street, spotted me wearing this jacket with band patches (some of who I’d never actually heard) and introduced me to a world of other bands, Rainbow, Thin Lizzy, Def Leppard, Dio and Iron maiden to name but a few.
From there I found myself wanting things to be heavier and faster so I moved onto Motorhead and Accept and Judas Priest. In ’83 when I heard ‘Kill ‘Em All’ this opened the door to this whole world of aggressive music with a sound that felt very modern and not like the rock dinosaurs from before.
I do love thrash but my roots are with Heavy Metal and I think you can hear that in Xentrix. I always say that we are a Thash Metal band with the emphasis on Metal.
- When do you think Thrash endured its worst crisis and why?
I suppose it was the 90’s when people were looking for something different and grunge fitted that need. Everyone tried to change and tried to incorporate different musical influences to try and survive which led to bands losing their way, us included.
I do love thrash but my roots are with Heavy Metal and I think you can hear that in Xentrix. I always say that we are a Thash Metal band with the emphasis on Metal.
- When do you think Thrash endured its worst crisis and why?
I suppose it was the 90’s when people were looking for something different and grunge fitted that need. Everyone tried to change and tried to incorporate different musical influences to try and survive which led to bands losing their way, us included.
Technology has changed how bands get their sounds (for the better in most cases). It has put the big crunchy guitar sounds in the hands of everyone, you don’t need a huge monster set up that cost a fortune anymore. Now it’s possible to make you own music on a laptop and put it out to the world, you can become self sufficient very easily. I think the culture hasn’t changed much, it’s always been a very welcoming sub culture. “If you’re in the pit, then you’re one of us.”
- 1996-2019: Why did the band remain inactive in studio terms for such a long time?
We finished Xentrix mainly because of lack of interest from our audience and ourselves. The time had come for us to go and start families and have jobs that paid actual money and not have the band be the most important thing for us.
It wasn’t until 2014 that we got together and decided to have a jam and maybe do some gigs. We were offered dates opening for Kreator which was great and reminded us of the why we used to do this. At the time we had said that we wouldn’t write any new music and would just play the old stuff.
But after a year of doing shows the itch to write new material took over and I started presenting new songs to everyone.
- Should we expect a new Xentrix album, and when? Could you give us some details?
Yes! It’s all recorded and is being mixed by our friend Andy Sneap, in between his Judas Priest commitments. We’re all really pleased with it, it’s got more influences from our singer Jay Walsh but I think it follows on nicely from ‘Bury The Pain’.
- Should we expect a new Xentrix album, and when? Could you give us some details?
Yes! It’s all recorded and is being mixed by our friend Andy Sneap, in between his Judas Priest commitments. We’re all really pleased with it, it’s got more influences from our singer Jay Walsh but I think it follows on nicely from ‘Bury The Pain’.
- Say a teenager asked you to explain in a sentence what Thrash is all about, and name two or three albums to buy, what would you say?
To me Thrash is about energy and excitement. It’s about sticking your middle finger up to regular music and screaming “Fuck you!” It’s very difficult to pick albums that represent a genre but here are a couple of my favourites.
1. Forbidden - Forbidden Evil
This is the sound of a young thrash band on fire, I love this record, the guitar playing is awesome and Paul Bostaph is killer.
2. Testament – The New Order
I’ve Loved this band from day one, Alex Skolnick is a genius and the riffs are some of my favourites.
3. Metallica - Ride the lightning
This is a great record to play to people who think Thrash is just noise. It just has the correct balance of metal and thrash… in my opinion.
- Financial crisis, pandemic, and now war in Europe: Do you think the hard sound should (and if so, could) become more poignant in terms of lyrics and themes, as in the 1980s?
At the moment It’s unfortunately becoming very easy to come up with real world ideas for lyrics that fit into a thrash style. We have a song on our last record that I wrote 6 years ago after watching a documentary about the conflict in Ukraine called «The Truth Lies Buried» and reading those words back now it sounds like I knew what was coming. I’m hoping things will go back to some sort of normality for everyone soon.
- Do you intend to visit Greece at any point, either as Xentrix or as tourists?
We played in Athens in 2014 at «Up The Hammers» festival and we loved the place, everyone in Greece is very cool and you guys love your Metal. We very much hope we can come back in 2022-23.
The SHADOW
