Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Mastodon_Emperor Of Sand [2017]


ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ειλικρινής, με τους Mastodon είχα «ξενερώσει» αρκετά μετά το Once More 'Round the Sun του 2014. Aν και πολλοί είχαν «κατηγορήσει» τη μπάντα για στροφή σε πιο mainstream νερά, προσωπικά μου φάνηκαν υπερβολικά μπερδεμένοι, τόσο συνθετικά, όσο και ηχητικά. Τρία χρόνια μετά, οι Αμερικανοί επιστρέφουν με το 7o άλμπουμ τους, το Emperor Of The Sand...






{Οι Mastodon επιστρέφουν στις σταθερές που τους έκαναν ένα μεγάλο γκρουπ}


Εχοντας διαγράψει μια σημαντική πορεία από το 2002, όταν και συστήθηκαν στο κοινό με το Remission, οι Mastodon δείχνουν ίσως πιο ώριμοι από ποτέ. Δε ζαλίστηκαν από τις διθυραμβικές κριτικές των -αμερικανικών κυρίως- ΜΜΕ και τη θέρμη με την οποία αγκάλιασαν την προηγούμενη δουλειά τους οι ραδιοφωνικοί σταθμοί και έδειξαν ότι ο πυρήνας της μουσικής τους παραμένει ακλόνητος, πράγμα σπάνιο για ένα γκρουπ.


Με πιο dark ήχο από τις προηγούμενες δύο προσπάθειές τους και επιστρέφοντας στις σταθερές των Blood Mountain (2006) και Crack the Skye (2009), οι Mastodon δημιουργούν μια εξαιρετική ατμόσφαιρα, με ιδιαίτερη συνθετική ποικιλία κι ήχο που αγγίζει το τέλειο. 

Η ιστορία ενός σουλτάνου που τρέχει στην έρημο για να γλιτώσει από μια θανατική ποινή και βλέπει τον ήλιο να απειλεί τη ζωή του, αλλά προσπαθεί να επικοινωνήσει τηλεπαθητικά με κάποιες φυλές ώστε αυτές να του στείλουν τη λυτρωτική βροχή, «ντύνεται» ιδανικά από την τετράδα από την Ατλάντα, προσφέροντας προσεγμένες διακυμάνσεις, εκεί όπου χρειάζονται, ανάλογα με τη ροή της ιστορίας. Οι προσωπικές και οικογενειακές περιπέτειες μελών του γκρουπ με τον καρκίνο (η μητέρα του κιθαρίστα Bill Kelliher που υπέκυψε το 2016), δρουν θετικά για τη δημιουργία μουσικής.



Η... αλητεία που ανέκαθεν επιζητούσα σε άλμπουμ που εμπεριέχουν την ταμπέλα του progressive, αποδίδεται ξανά μέσα και από το Emperor Of The Sand, ενώ το grunge «τρυπώνει» σα μικρός δαίμονας σε κομμάτια όπως τα Steambreather και Ancient Kingdom (πόσο Soundgarden και Jesus Christ Pose θυμίζει) και προκαλεί ανατροπές και εκπλήξεις που συναρπάζουν.

Brann Dailor, Brent Hinds, Bill Kelliher και Troy Sanders προσφέρουν στη μουσική ένα πολύτιμο κόσμημα «βουτηγμένο» στη σκόνη. Oι παρουσίες των Scott Kelly των Neurosis και Kevin Sharp των Brutal Truth, στα φωνητικά αλλά και στις συνθέσεις των Scorpion Breath και Andromeda, αντίστοιχα, δίνουν επιπλέον πόντους, όμως -κατά την άποψή μου- το Jaguar God με τον Mike Keneally, κερδίζει κατά κράτος τη μάχη από τα υπόλοιπα 10 κομμάτια.

Οι Mastodon, έπαθαν, έμαθαν, «αποτρελάθηκαν», ωρίμασαν και μας χαρίζουν ένα υπέροχο άλμπουμ που θα λατρέψουν οι οπαδοί τους και θα εκτιμήσουν οι φίλοι του σκληρού ήχου. Αναμφίβολα, ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς που διανύουμε.

The Songs:

1. Sultan's Curse 4:09
2. Show Yourself 3:03
3. Precious Stones 3:46
4. Steambreather 5:03 
5. Roots Remain 6:28 
6. Word to the Wise 4:00 
7. Ancient Kingdom 4:54 
8. Clandestiny 4:28 
9. Andromeda (featuring Kevin Sharp) 4:05 
10. Scorpion Breath (featuring Scott Kelly) 3:19 
11. Jaguar God (featuring Mike Keneally) 7:56


THE SHADOW
Αξιολόγηση: 9>10





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...