ΠΑΝΤΑ θεωρούσα τους Audrey Horne -αυτό που λέμε...- περιπτωσάρα (με την καλή έννοια). Το έκτο άλμπουμ τους με τίτλο Blackout έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την άποψη και να με υποχρεώσει να τους βγάλω το καπέλο, αφενός για τη σπάνια μαεστρία τους, αφετέρου για τη διαχείριση όλων αυτών των επιρροών τους (μας) μέσα σε μία δουλειά περίπου 50 λεπτών...
{Ενα παζλ επιρροών μετατρέπεται σε έναν αξιόλογο πίνακα ζωγραφικής}
Παλαιότερα είχα πει ότι εκτιμώ απεριόριστα τη σουηδική σκηνή, διότι οι μπάντες τους, παρότι δεν πρωτοπόρησαν σε πολλά πράγματα στον σκληρό ήχο, εξελίχθηκαν σε σπουδαίους μαθητές. Οι Audrey Horne, αν και Νορβηγοί (κοντοχωριανοί ένα πράμα) πράττουν ακριβώς το ίδιο. Καταφέρνουν να... χωρέσουν όλες τις επιρροές τους σε ένα άλμπουμ με ιδιαίτερη ευφυΐα και πρωτοτυπία.
Το hard rock τους εσωκλείει μια ευρεία γκάμα μουσικών, οι οποίες παρότι δεν έχουν πάρα πολλά κοινά (ως ιδιώματα στον σκληρό ήχο), το γκρουπ επιτυγχάνει να παρουσιάσει μια δουλειά απολύτως... τακτοποιημένη, με φρεσκάδα και δύναμη.
Iron Maiden (ναι, ΟΚ, έχουν «κάψει» γενιές και γενιές) και Thin Lizzy (πρωτίστως), Deep Purple, Uriah Heep, KISS, Rush, Lynyrd Skynyrd, Rainbow, Scorpions, Van Halen, garage και punk και δεν ξέρω πόσες ακόμη μουσικές, αναδύονται από τα σωθικά του Blackout και τα εσώψυχα των Audrey Horne, οι οποίοι αποδίδουν σπουδαία όλες τις ιδέες και συνθέσεις τους μέσα σε 10 μαγευτικά κομμάτια. Κομμάτια που μας γυρίζουν πίσω 30 και 40 χρόνια, αλλά παράλληλα είναι και μοντέρνα.
Πολυποίκιλο, άλλοτε AOR, άλλοτε ευθύ και επιβλητικό hard rock, ξεχύνεται σαν φρέσκος άνεμος από το άλμπουμ. Εκεί που ο ακροατής παραπέμπεται στις μουσικές των Μaiden και τη μπασογραμμή των Rush (This Is War), θα μεταφερθεί στους Thin Lizzy (Blackout) με τον χαρακτηριστικό ήχο τους, τη συνοδεία της κουδούνας, αλλά και στους Lynyrd Skynyrd με ένα χορταστικό κιθαριστικό φινάλε. Θα θυμηθεί εισαγωγές Mikkey Dee με τους Motorhead και αμέσως Deep Purple εποχής Perfect Strangers (Light Your Way), θα απολαύσει τη funky πλευρά του γκρουπ στο Satellite ή θα φέρει στο νου το ριφ του Blackout των Scorpions στην εισαγωγή του Naysayer που στη συνέχεια... αφήνει χώρο στις Maiden αρμονίες. Ενα άλμπουμ που δύσκολα μπορεί κάποιος να αποδώσει στο «χαρτί».
Το Blackout είναι ένα άλμπουμ υψηλής μουσικής παιδείας, πολυχρωμο, μεθυστικό, ταξιδιάρικο, σύγχρονο. Ενα πραγματικός άθλος των Audrey Horne, οι οποίοι κατορθώνουν να μετατρέψουν ένα παζλ επιρροών, σε έναν αξιόλογο πίνακα ζωγραφικής. Η δουλειά αυτή, είμαι πεπεισμένος πως θα μαγνητίσει τόσο τους «αδαείς» από τη ροκ ιστορία, όσο και τους πιο «ειδικούς», που θα μπορέσουν να διακρίνουν τα πιο πολλά πράγματα που υπάρχουν εδώ μέσα.
Οι Νορβηγοί είναι μια ακομπλεξάριστη μπάντα. Μεταδίδουν το κέφι τους από το πρώτο κομμάτι μέχρι το τελευταίο. Εχουν την κουλτούρα και τις ικανότητες για ένα τόσο επικίνδυνο εγχείρημα και το αποτέλεσμα τους επιβραβεύει. Τους προτείνω ανεπιφύλακτα.
Τα κομμάτια:
1. This Is War 6:15
2.Audrevolution 3:16
3. Blackout 4:15
4. This One 4:34
5. Midnight Man 3:44
6. Light Your Way 3:55
7. California 4:10
8. Satellite 4:07
9. Naysayer 3:56
10. Rose Alley 3:59
Bonus tracks
Juggernaut 4:07
The End 4:56
THE SHADOW
Αξιολόγηση: 9>10
