ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ Dream Theater σχεδόν εδώ και 30 χρόνια, τα πράγματα είναι για μένα, λίγο πολύ, απλά, σχετικά με το νέο άλμπουμ τους Parasomnia, το οποίο αναμενόταν με ιδιαίτερη προσμονή, καθώς είναι το πρώτο με τον Mike Portnoy ύστερα από 2009. Διάβασα πολλά, άκουσα αρκετές φορές το πόνημά τους και οφείλω να καταθέσω την προσωπική άποψή μου...
χωρίς ταυτότητα δε...
Αν και είμαι μέγας θαυμαστής του line up της μπάντας με τον Moore στα πλήκτρα, έχω μείνει έκπληκτος κατά τη θητεία του Rudess και τα άλμπουμ Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory, Six Degrees of Inner Turbulence, Train of Thought και
Octavarium.
Η επιστροφή του Portnoy στον οργανισμό των Theater προμήνυε, τουλάχιστον, μια συνθετική αντεπίθεση του γκρουπ, αν και επί ημερών του Mangini τα άλμπουμ ήταν αξιόλογα (πλην του ακατανόητου πειράματος με το The Astonishing).
Το Parasomnia, λοιπόν, ο 16ος δίσκος τους, είναι ένα ταξίδι στο σκοτάδι. Αφορά τον ύπνο και τις διαταραχές του, την υπνοβασία, την υπνική παράλυση και τους νυχτερινούς τρόμους. Ολα καλά μέχρι εδώ...
Αν και το A View From the Top of the World μού άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις από την εποχή του Octavarium κι έπειτα, το Parasomnia παρότι περιέχει σπουδαία σημεία (τα περισσότερα τα άκουσα στο κομμάτι The Shadow Man Incident), μάλλον κλείνει το μάτι σε παλαιότερες δουλειές και μοιάζει να μην έχει ταυτότητα.
Ο νέος ακροατής, τόσο ηλικιακά όσο και σε σχέση με την τριβή του με τη μπάντα, θεωρώ ότι θα εντυπωσιαστεί, καθώς το άλμπουμ είναι πλούσιο ηχητικά και παικτικά. Ο πιο παλιός όμως θα ακούσει ριφ από το Systematic Chaos, σκοτεινά synths από Black Clouds & Silver Linings, γέφυρες από το Scenes from a Memory, ρεφρέν από το Distance Over Time, κάνοντας το άλμπουμ προβλέψιμο και χωρίς έμπνευση.
Οπως κάθε δουλειά των Dream Theater, έτσι κι αυτό παρουσιάζει στιγμές συγκλονιστικής πολυπλοκότητας και μουσικότητας, με ενδιαφέροντες στίχους, έξυπνα μοτίβα, νέα υπέροχα σόλο του Petrucci α λα Gilmour, όμως στο τέλος δεν μένει κάτι στον ακροατή. Σχεδόν όλα τα κομμάτια θα μπορούσαν να βρίσκονται σε ένα οποιοδήποτε άλμπουμ του γκρουπ από το Systematic Chaos κι έπειτα.
Με λίγα λόγια, τα μέλη της μπάντας κάνουν... παπάδες (πλην του LaBrie, που μάλλον ερμηνεύει εκ του ασφαλούς), παρόλα αυτά η συνολική συνθετική εικόνα φέρνει πιο πολύ σε τζαμάρισμα, παρά σε μία δουλειά με αρχή μέση και τέλος, εξαιρουμένου φυσικά ενός μεγάλου τμήματος του τελευταίου κομματιού.
Τι θέλω να πω; Μπορεί μια μπάντα να έχει πάρα πολλές ιδέες, αλλά για να γίνουν αυτές ένα ενιαίο σύνολο (ειδικά πάνω στο progressive), πρέπει να δοθεί μια δύσκολη μάχη ώστε αυτές να ενσωματωθούν σε οτιδήποτε άλλο πέρα από μια απλή επίδειξη δεξιοτεχνίας. Πχ. το A Broken Man αναλώνεται σε μια απίστευτα κυκλοθυμική κινηματογραφική εισαγωγή με ασυνήθιστα φωνητικά και την πιο βαλτώδη τυπική γέφυρα Dream Theater που μπορείτε να σκεφτείτε.
Αλμπουμ όπως τα Images and Words με τα synths και τις φανκ επιρροές της δεκαετίας του '80, το τραχύ Train of Thought, ακόμη και το εμπορικό Falling Into Infinity, είχαν μια ταυτότητα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Τι θέλω να πω; Μπορεί μια μπάντα να έχει πάρα πολλές ιδέες, αλλά για να γίνουν αυτές ένα ενιαίο σύνολο (ειδικά πάνω στο progressive), πρέπει να δοθεί μια δύσκολη μάχη ώστε αυτές να ενσωματωθούν σε οτιδήποτε άλλο πέρα από μια απλή επίδειξη δεξιοτεχνίας. Πχ. το A Broken Man αναλώνεται σε μια απίστευτα κυκλοθυμική κινηματογραφική εισαγωγή με ασυνήθιστα φωνητικά και την πιο βαλτώδη τυπική γέφυρα Dream Theater που μπορείτε να σκεφτείτε.
Αλμπουμ όπως τα Images and Words με τα synths και τις φανκ επιρροές της δεκαετίας του '80, το τραχύ Train of Thought, ακόμη και το εμπορικό Falling Into Infinity, είχαν μια ταυτότητα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Οι Dream Theater παρά την επιστροφή του Portnoy, δε δείχνουν πεινασμένοι. Μοιάζουν να έχουν εξαντλήσει τα τελευταία αποθέματα καλλιτεχνικού τους καυσίμου στο τίμιο A View From the Top of the World.
Είναι απολαυστικό να ακούς μουσικούς αυτού του επιπέδου να τα «σπάνε», όμως η δημιουργία ένος καλλιτεχνικού έργου, όπως ενός prog άλμπουμ, όπως ενός άλμπουμ μεγέθους των Dream Theater στην τελική, θέλει πολλά πράγματα τα οποία μάλλον έχουν απωλέσει οι Αμερικανοί εν έτει 2025.
Τhe SHADOW
Αξιολόγηση: 6,5/10
H track list:
1. In the Arms of Morpheus 5:22
2. Night Terror 9:55
3. A Broken Man 8:30
4. Dead Asleep 11:06
5. Midnight Messiah 7:58
6. Are We Dreaming? 1:28
7. Bend the Clock 7:24
8. The Shadow Man Incident 19:32
Total length: 71:15
Τhe SHADOW
Αξιολόγηση: 6,5/10
