ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Paradise Lost - The Plague Within [2015]

ΣΥΝΗΘΩΣ όταν ένας κύκλος κλείνει, το άκρο που διαγράφει όλη την πορεία της περιμέτρου, συναντά το σημείο απ' όπου ξεκίνησαν όλα. Δεν πρόκειται, φυσικά, για τον γεωμετρικό ορισμό του κύκλου, αλλά για τη νομοτέλεια του υπέροχου «ταξιδιού» της ζωής. Κάθε άνθρωπος όταν φτάνει στο τέλος, ποθεί να επιστρέψει εκεί που γεννήθηκε. Ετσι και στη μουσική. Δε γνωρίζω, βέβαια, αν οι Paradise Lost βρίσκονται στο φινάλε μιας επικής καριέρας, όμως με 35 χρόνια δισκογραφικής πορείας και 14 άλμπουμ, ήδη, δείχνουν να επιστρέφουν «έρποντας» στο σκοτεινό λίκνο τους...




Το The Plague Within, λοιπόν, αρπάζει τα άλμπουμ Lost Paradise, Gothic, Shades Of God και Icon και τα αγκαλιάζει σφιχτά· τόσο σφιχτά μέχρι να σταλάξει από αυτά το «πρωτόγονο» μαγικό υγρό τους και με τη σειρά του να ρεύσει στα αυτιά και στο μυαλό μας. Οι Paradise Lost, επιστρέφουν στη βαναυσότητα των death καταβολών τους, με την πυκνή ατμόσφαιρα των gothic δομών και... των Βlack Sabbath, και μας προσφέρουν ένα άλμπουμ που θαρρείς ότι περιμέναμε από τα μέσα των 90's, αν και είχαν φροντίσει να μας προϊδεάσουν με τα 2-3 προηγούμενα έργα τους, με τα οποία ανέκτησαν τη χαμένη ταυτότητά τους. Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, ότι το φετινό άλμπουμ, δεν είναι μόνο μία ακόμη απίστευτα μεγάλη προσπάθεια, αλλά και, σίγουρα, ένα από τα βαρύτερά τους, με ριφ που ζυγίζουν... τόνους, με τον Nick Holmes να αποδίδει όπως ποτέ, επαναφέροντας τις brutal ερμηνείες του και τον Mackintosh να γράφει κομμάτια και να παίζει κιθάρα λες και μόλις έχει κυκλοφορήσει το Gothic (η συμμετοχή και των δύο σε παραδοσιακές death metal μπάντες όπως οι Vallenfyre και οι Bloodbath, έχει εμφανώς επηρεάσει τον «χάρτη» της μπάντας).

Το άλμπουμ, όμως, κάθε άλλο παρά βαρετό και προβλέψιμο είναι. Εκεί που ο Holmes «ξερνάει» την άβυσσο από το λαρύγγι του, αμέσως μετά τον ακούς να «πέφτει» σε σκοτεινές φωνητικές μελωδίες στα κουπλέ και στα ρεφρέν (No Hope in Sight). Εκεί που τα μεγαλοπρεπή ριφ του Mackintosh και το μπάσο του Edmondson «σκάβουν» τα γούφερ του ακροατή (Terminal) με τον Erlandsson να «βομβαρδίζει» στα ντραμς, ξαφνικά ακούς βιολιά (Sacrifice the Flame) και πιο μετά, τις ταχύτητες να ανεβαίνουν μέσα από μια απίστευτη ατμόσφαιρα (Victim of the Past), ενώ θα έλεγα πως το άλμπουμ χωρίζεται σε δύο μέρη: στο πρώτο μισό, που καθορίζεται με γνώμονα το An Eternity of Lies, και στο δεύτερο μισό, που παίζει στις δομές του Flesh from Bone. 

Μια τέτοια ποικιλία μορφών σε ένα μόνο άλμπουμ είναι σχεδόν άνευ προηγουμένου για μια μπάντα της ηλικίας των Paradise Lost και, μοιραία, λειτουργεί μεγαλειωδώς. Τίποτα δεν είναι αφημένο στην τύχη, με την κάθε λεπτομέρεια να ταιριάζει απόλυτα στο καλούπι της ζοφερής ατμόσφαιρας του The Plague Within. Για μια μπάντα που είναι περισσότερο από τρεις δεκαετίες στις επάλξεις, δεν ακούγεται απλώς σίγουρη για τον εαυτό της, αλλά δείχνει να έχει αταλάντευτη πίστη στις ικανότητές της, για να δοκιμάσει και νέα πράγματα χωρίς να χάσει την ταυτότητά της. 

Δε γνωρίζω αν το The Plague Within (το εξώφυλλο έχει δημιουργήσει ο 35χρονος Πολωνός Zbigniew Bielak [Behemoth, Entombed AD, Ghost]) είναι το καλύτερο ή ένα από τα κορυφαία Paradise Lost άλμπουμ τα τελευταία 15 χρόνια. Το σίγουρο είναι ότι ανήκει στα σπουδαιότερα του 2015 κι ας έχουμε μπει μόλις στον Ιούνιο.

Η tracklisting:

1. No Hope in Sight 4:54
2. Terminal 4:28
3. An Eternity of Lies 5:58
4. Punishment Through Time 5:13
5. Beneath Broken Earth 6:09
6. Sacrifice the Flame 4:42
7. Victim of the Past 4:29
8. Flesh from Bone 4:19
9. Cry Out 4:31
10. Return to the Sun 5:44

THE SHADOW

Aξιολόγηση 9 >10