Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

XΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ: W.A.S.P. - The Crimson Idol [1992]


ΣΗΜΕΡΑ θα γυρίσουμε το μεταλλικό ημερολόγιο στο 1992 για να συναντήσουμε ένα άλμπουμ κόσμημα, το The Crimson Idol. Δε θα μπω στη μάταια διαδικασία να το συγκρίνω με άλλα αγαπημένα άλμπουμ, των W.A.S.P. όπως το προηγούμενο, The Headless Children, διότι ο δίσκος για τον οποίο θα μιλήσουμε σήμερα, αποτελεί ένα ιδιαίτερο έργο στην ιστορία του γκρουπ, αναδεικνύοντας για πρώτη φορά τη μουσική πολυπλοκότητα και το καλλιτεχνικό μεγαλείο του Blackie Lawless και γενικότερα του Heavy Metal...





Το The Crimson Idol είναι ένα άλμπουμ θεατρικό και συνάμα, αυτοβιογραφικό. Εχει ρόλους, ενιαία πλοκή, είναι καλογραμμένο από τον «σκηνοθέτη» - πρωταγωνιστή και «σεναριογράφο» Blackie Lawless και «παίζει» με τον ακροατή, από την αρχή μέχρι το φινάλε του. Πολλοί έχουν χαρακτηρίσει αυτό το άλμπουμ ως προσωπικό του Lawless, παρότι φέρει την ταμπέλα των W.A.S.P. Το The Crimson Idol ολοκληρώθηκε περίπου σε τρία χρόνια και όπως λέει ο δημιουργός του «εάν μια εγγραφή ενός άλμπουμ διαρκέσει πάρα πολύ καιρό, ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, θα πρέπει οι δημιουργοί του να είναι πολύ, πολύ προσεκτικοί, γιατί ο δίσκος που ξεκινά ως αρχική απόφαση, δεν είναι ο δίσκος που καταλήγει στο τελικό φινίρισμα, επειδή αυτός που τον φτιάχνει, έχει αλλάξει πολύ ως άτομο κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης περιόδου».

Ο Blackie βρίσκεται σε μια περίοδο που παλεύει με τους «δαίμονές» του. «Για 20 χρόνια όταν έφυγα από την εκκλησία, έζησα με όλα αυτά τα πράγματα που είχα διδαχθεί και νόμιζα ότι ήμουν θυμωμένος με τον Θεό. Υστερα από 20 χρόνια, συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν θυμωμένος με τον Θεό, ήμουν θυμωμένος με τον άνθρωπο για τη θεσμοθετημένη σκέψη που μου είχε κατηχηθεί. Είτε πρόκειται για τη Βίβλο ή για οτιδήποτε άλλο που θέλετε να μάθετε στη ζωή, μην ακούτε κάποιον άλλο. Πηγαίνετε μάθετε για τον εαυτό σας. Εγώ αυτό έκανα και συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν θυμωμένος με τον Θεό πια», είπε πρόσφατα σε μια συνέντευξή του, δίνοντας περισσότερα στοιχεία ώστε να κατανοήσουμε την ουσία του The Crimson Idol, για το οποίο υποστηρίζει πως όταν το ξεκίνησε, δε γνώριζε ότι θα άνοιγε το «Κουτί της Πανδώρας».

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας γνωρίσουμε τους πρωταγωνιστές του άλμπουμ: Jonathan Aaron Steel (ο πρωταγωνιστής), Michael Steel (ο αδερφός του),
Elizabeth Steel (η μητέρα), William «Red» Steel (ο πατέρας), Ο καθρέπτης, Chainsaw Charlie (πρόεδρος δισκογραφικής εταιρίας), Alex Rodman (μάνατζερ), Η τσιγγάνα,
Doctor Rockter (ο «γιατρός»).

Ο έφηβος Jonathan μεγαλώνει σε μια οικογένεια της μεσαίας τάξης, έχοντας έναν αδερφό μεγαλύτερο και δύο θρησκόληπτους καταπιεστικούς γονείς, οι οποίοι τον ξυλοκοπούν, τον θεωρούν ως το «μαύρο πρόβατο», το «αόρατο αγόρι», σε αντίθεση με τον Michael. Aν και ο Michael είναι ο προνομιούχος της οικογένειας, είναι το στήριγμα του Jonathan, τον οποίο αγαπά και προστατεύει. Λέει ο Jonathan: «Μια φορά μου είχε πει ο αδερφός μου: "Οταν γεννήθηκες ένας άγγελος πέταξε πάνω από το κρεβάτι σου και σε βάφτισε με ένα μαγικό ραβδί λέγοντάς σου: "Θα πρέπει να είσαι ο Ενας". Και δεν είχα ιδέα για το τι ήταν «Το Ενα». Οπως μεγάλωνα άρχισα να καταλαβαίνω»...

Ο Jonathan είχε και έναν ιδιότυπο φίλο. Τον καθρέπτη, το μεγάλο πιόνι της ματαιοδοξίας του ανθρώπου. Ο καθρέφτης είχε γίνει, κατά καιρούς, το alter ego του. Η εμμονή του με μια αμείλικτη επιδίωξη της προσοχής. Μια ανατριχιαστική αντανάκλαση της δικής του αθλιότητας. Ήταν το μόνο μέρος που μπορούσε να δει τον εαυτό του μέσα. «Ο καθρέφτης ζει, αναπνέει, μιλά, έχει μια προσωπικότητα δική του. Είναι ένα τζίνι που παρέχει όλες τις επιθυμίες που θα μπορούσε ποτέ να ονειρεύονται οι άνθρωποι», λέει σοφά ο ήρωας της ιστορίας.
Το πλήγμα, όμως, έρχεται με τον θάνατο του αδερφού του. Ο Michael, σκοτώνεται σε τροχαίο από έναν μεθυσμένο οδηγό. Ο κόσμος του Jonathan καταρρέει στα 14 χρόνια του. Μέσα στον πόνο του, η δυστυχία του, θα εκδηλωθεί με τέσσερις τρόπους: κατάθλιψη (εχθρός του), φόβο (ο φίλος του), μίσος (ο εραστής του), και θυμό (τα καύσιμα της φωτιάς του). Αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, θα γίνουν η κινητήρια δύναμη της ζωής του. Οι 4 πόρτες.

Εχοντας χάσει τον μόνο αληθινό φίλο που είχε ποτέ, περιπλανιέται στους δρόμους οργισμένος και μεθυσμένος, ώσπου φτάνει μπροστά σε μια βιτρίνα ενός καταστήματος με μουσικά όργανα και χαζεύει μια κατακόκκινη κιθάρα. Με ένα μπουκάλι σπάει το τζάμι, κλέβει την κιθάρα και ξεκινά ένα μουσικό ταξίδι ως καλλιτέχνης προκειμένου να ξεφύγει από τις απογοητεύσεις και τον πόνο, αλλά και να ανοίξει πλήρως τέσσερις πόρτες της μοίρας του. Εκεί «συνέλαβε» τον εαυτό του να πηγαίνει στον καθρέφτη για να τον συμβουλευτεί. Αργότερα θα συναντήσει τον Rodman και τον Chainsaw Charlie και θα υπογράψει συμβόλαιο. Η φήμη του γιγαντώνεται, όμως μαζί μ' αυτή θα έρθουν οι καταχρήσεις και τα ναρκωτικά. 
Λίγο πριν από την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ του, ο Jonathan κάθεται στα σκαλιά μπροστά από το διαμέρισμά του, όταν μια τσιγγάνα σταματά και τον ρωτά αν θέλει να του «διαβάσει» την τράπουλα Ταρώ. Ο ήρωάς μας, δέχεται και η τσιγγάνα αρχίζει να ξεδιπλώνει το παρελθόν με πολλές λεπτομέρειες. Του περιγράφει και το παρόν, αλλά μετά από περίπου δέκα λεπτά σταματά, περιγράφοντάς του ένα πολύ ανησυχητικό όραμα για το πού πήγαινε. Ο Jonathan της λέει ότι θέλει πλούτο και φήμη. Στις κάρτες αποκαλύπτεται ένας πεσμένος ήρωας. Η τσιγγάνα τον κοιτά και του λέει: «Πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Το πρόσωπο του θανάτου φοράει τη μάσκα του βασιλιά του Ελέους». Ο Jonathan τη ρωτά αν είναι σίγουρη για το τι έχει δει και με ένα κενό βλέμμα αυτή γυρνά και φεύγει αφήνοντας κάτω τις κάρτες.

Με την πάροδο του χρόνου ο ήρωάς μας, διαπιστώνει ότι παρά τη δόξα που έχει αποκτήσει, κανείς δεν τον αγαπά πραγματικά. Οσοι βρίσκονται δίπλα του, θέλουν απλώς να κερδίσουν χρήματα. Ο καθρέφτης που ήταν κάποτε στον τοίχο, το alter ego του, τώρα αρχίζει να θαμπώνει. Τα φάρμακα και το αλκοόλ είναι πια οι νέες απολαύσεις του και ο γιατρός Rockter έχει γίνει ο νέος καλύτερος φίλος του. Το κάτοπτρο δε θα μιλήσει ποτέ ξανά. 

Απελπισμένος, επιχειρεί να τηλεφωνήσει στους γονείς του, ελπίζοντας να τον συγχωρήσουν και να τον καλέσουν πίσω στο σπίτι, όμως η μητέρα του μόλις τον ακούει, απαντά: «Δεν έχουμε κανέναν γιο». Το πλήγμα είναι βαρύ. Ο Jonathan βγάζει τις χορδές από την κιθάρα του και απαγχονίζεται, βάζοντας τέλος στη ζωή του. Ένα μεγάλο αστέρι έπεσε από τον ουρανό εκείνη τη νύχτα και με την κάθοδο του, άφησε μια καμένη πορεία στο δρόμο του - ένα μεγάλο μονοπάτι της αυτοκαταστροφής. «Να προσέχεις τι εύχεσαι. - Μπορεί να γίνει πραγματικότητα». Ζήτω, ζήτω ο βασιλεύς του Ελέους.

Μουσικά, το άλμπουμ συμβαδίζει αρμονικά με τη θλιβερή ιστορία που περιγράφει, συνοδεύοντάς τη, πότε με σκοτεινά σημεία, πότε με θυμωμένα ξεσπάσματα, πότε με μεγαλειώδη σόλο και ριφ, όπως στο εναρκτήριο The Titanic Overture που φέρνει στη... ζωή το άλμπουμ μέσα από τα τομ και τις μπότες του ντράμερ Frankie Banali, προσθέτοντας μεγάλο συναισθηματικό βάθος στο ξεκίνημα. Το The Invisible Boy μπαίνει με ένα μανιασμένο ριφ του Βob Kulick, τα ντραμς ακολουθούν σπάζοντας τα γούφερ και ο Βlackie αναρωτιέται μέσα από μια οργισμένη ερμηνεία: «Ποιος είμαι; Eνας ορφανός γιος που ποτέ δε θα χρειαστείς; Ποιος είμαι; Ενα αγόρι που μόνο μέσα στον καθρέπτη μπορείς να δεις;»

Arena of Pleasure. Glam εισαγωγή, δίνει το σύνθημα. Το ταξίδι στη δόξα αρχίζει με το μπάσο και τη φωνή του Blackie να στάζουν... δηλητήριο (ο Blackie στο άλμπουμ, ευχαριστεί δημόσια τον Steve Harris των Iron Maiden για όσα του έχει μάθει) και τον Kulick να προσφέρει απίστευτα κιθαριστικά σόλο. Chainsaw Charlie (Murders in the New Morgue). Ο Jonathan έχει γίνει πλέον σκλάβος της μουσικής βιομηχανίας. Μια απίστευτη τυμπανοκρουσία υπό τους ήχους αλυσοπρίονων σε τραβά στο κομμάτι, το οποίο πλημμυρίζεται από μια μοναδική πανέμορφη ανάπτυξη με τον Kulick να μεγαλουργεί ξανά (η αλλαγή ρυθμού στη μέση του κομματιού είναι τουλάχιστον μεγαλοφυής). Το Heavy Metal γνωρίζει μια πρωτοφανή αποθέωση σ' αυτό το κομμάτι. The Gypsy Meets the Boy, η τσιγγάνα συναντά τον Jonathan , σε μια «αφήγηση» που μόνο ο Blackie μπορεί να χαρίσει. Και ο κατήφορος εμφανίζεται μέσα από τα τομ του Banali πριν ξεσπάσει το άγριο, ξεσηκωτικό Doctor Rockter και ο εθισμός του ήρωά μας στα ναρκωτικά. I Am One, ο κόσμος κραυγάζει σε συναυλία. Ο Jonathan έχει αποκτήσει παγκόσμια φήμη, αισθάνεται άτρωτος μέσα από την παραζάλη των ουσιών. Τα πράγματα δεν είναι έτσι όμως... 
Το απίστευτο The Idol έρχεται να υπενθυμίσει στον Jonathan τη μοναξιά του και το δράμα που ζει (Kiss away the pain and leave me lonely ή Can you see the prisoners in my eyes?). Ο καθρέπτης δε λέει ψέμματα. Το σόλο του Kulick στο φινάλε, θεωρώ ότι είναι ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών. Ανατριχιαστικό τραγούδι. Hold On to My Heart. Mια πανέμορφη μπαλάντα με ακουστική κιθάρα, έρχεται να κάνει την καρδιά του ακροατή να χτυπήσει έντονα και να αναδείξει τη βαθιά επιθυμία του Jonathan για αγάπη και αποδοχή. Ομως, ακόμη και στα... «παραμύθια», η πραγματικότητα είναι ανίκητη. Ο Blackie / Jonathan καλωσορίζει τον ακροατή στο μεγάλο φινάλε με το σχεδόν 10λεπτο The Great Misconceptions of Me

Μέσα από τους απίστευτους στίχους του, ο ήρωας παραθέτει τον τελικό απολογισμό μιας παράνοιας, την αυτοκτονία του, αφήνοντας τον ακροατή να συλλογιστεί, να οργιστεί μέσα από τα ξεσπάσματα του κομματιού, να μάθει πως ένας νέος οδηγείται στην καταστροφή, να πενθήσει στο αφηγηματικό φινάλε ενός άλμπουμ που καταδεικνύει το μοναδικό και άφθαστο μεγαλείο του Heavy Metal. Αν κάποτε με ρωτήσουν τίποτα πιτσιρικάδες: «Μάστορα, τι σόι πράμα είναι το Heavy Metal», ένα από τα άλμπουμ που θα τους προτείνω να ακούσουν, σίγουρα θα είναι το The Crimson Idol. Ξεκάθαρα πράγματα...

Η tracklisting:

1. The Titanic Overture 3:31
2. The Invisible Boy 5:12
3. Arena of Pleasure 4:59
4. Chainsaw Charlie (Murders in the New Morgue) 8:48
5. The Gypsy Meets the Boy 4:15
6. Doctor Rockter 3:51
7. I Am One 5:25
8. The Idol 8:40
9. Hold On to My Heart 4:22
10. The Great Misconceptions of Me 9:44
Total length: 57:47


THE SHADOW

                            

                                                   




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...