Ο Rea συνδύασε blues, pop, soul και soft rock σε 25 στούντιο άλμπουμ, με επιτυχίες όπως το The Road to Hell – τραγούδι από το ομώνυμο άλμπουμ που έφτασε στο Νο 1 στη Βρετανία –, το Driving Home for Christmas, ένα διαχρονικά αγαπημένο χριστουγεννιάτικο κομμάτι, καθώς και τα On the Beach και Josephine, που γνώρισαν ιδιαίτερη απήχηση στη balearic dance σκηνή. Οι πωλήσεις των άλμπουμ του ξεπέρασαν τα 30 εκατομμύρια. Προσωπικά, το κομμάτι Nothing To Fear, από το άλμπουμ God's Great Banana Skin του 1992, θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο υπέροχο έχω ακούσει από αυτόν τον καλλιτέχνη.
Ο Rea γεννήθηκε το 1951 στο Μίντλεσμπρο από Ιταλό πατέρα και Ιρλανδή μητέρα και ήταν ένα από τα επτά παιδιά της οικογένειας. «Το να είσαι Ιρλανδοϊταλός σε ένα καφέ-μπαρ στο Μίντλεσμπρο – ξεκίνησα τη ζωή μου ως ξένος», είχε δηλώσει αργότερα.
Σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε περιστασιακά με τη μουσική, ενώ εργαζόταν σε χειρωνακτικές δουλειές, μεταξύ των οποίων και στο εργοστάσιο παγωτού του πατέρα του. Μάλιστα, είχε σκεφτεί να γίνει δημοσιογράφος. Τελικά, σε ηλικία 22 ετών εντάχθηκε στο συγκρότημα Magdalene, στο οποίο είχε συμμετάσχει παλαιότερα ο David Coverdale (μετέπειτα των Deep Purple). Στη συνέχεια πέρασε από το συγκρότημα Beautiful Losers, όμως όταν του προτάθηκε δισκογραφικό συμβόλαιο, αποφάσισε να ακολουθήσει σόλο καριέρα, κυκλοφορώντας το πρώτο του single, So Much Love, το 1974.
Η πρώτη σημαντική επιτυχία ήρθε στις ΗΠΑ, όπου το τραγούδι Fool (If You Think It’s Over) το 1978 έφτασε στο Νο 12 και του χάρισε υποψηφιότητα για Grammy στην κατηγορία «Καλύτερος Νέος Καλλιτέχνης». Για αρκετά χρόνια δυσκολεύτηκε να επαναλάβει αυτή την επιτυχία, παρομοιάζοντας τις μεθοδεύσεις της μουσικής βιομηχανίας με «ένα μεγάλο σωρό κοπριάς που έβραζε. Δεν είχα κανέναν έλεγχο, δεν ήξερα τι να κάνω». Ωστόσο, το άλμπουμ Water Sign (1985) γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε όλη την Ευρώπη και σηματοδότησε την αλλαγή της πορείας του.
Η πιο εμπορικά επιτυχημένη περίοδός του ήταν τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Παρότι συχνά βρισκόταν εκτός των κυρίαρχων pop τάσεων, τελικά αγκαλιάστηκε από το βρετανικό κοινό. Το Dancing With Strangers (1987) ξεκίνησε μια σειρά έξι άλμπουμ στο βρετανικό Top 10, εκ των οποίων τα δύο έφτασαν στο Νο 1.
Η συλλογή New Light Through Old Windows (1988) περιλάμβανε τη μεγαλύτερη επιτυχία του, το Driving Home for Christmas, που είχε αρχικά ηχογραφηθεί το 1986. Αν και στην πρώτη του κυκλοφορία πέρασε σχεδόν απαρατήρητο, το τρυφερό και νοσταλγικό τραγούδι για τη χαρά της επιστροφής στο σπίτι έγινε ολοένα και πιο δημοφιλές με τα χρόνια, φτάνοντας έως το Νο 10 των charts το 2021.
Στη δεκαετία του 2000 η παρουσία του στα charts μειώθηκε, καθώς από το Dancing Down the Stony Road (2002) και μετά απομακρύνθηκε από την pop και επέστρεψε στις ρίζες του, στο Delta blues που τον είχαν αρχικά εμπνεύσει.
Ταιριαστά με τη θεματολογία των τραγουδιών του, που συχνά περιστρέφονταν γύρω από αυτοκίνητα και δρόμους, ο Rea ήταν λάτρης του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Έτρεξε με μοντέλα της Ferrari και της Lotus και συμμετείχε στο British Touring Car Championship το 1993. Τη σεζόν της Formula 1 το 1995 εντάχθηκε στην ομάδα Jordan ως μηχανικός στα pit. «Δεν ήθελα καθόλου τον ρόλο του VIP, οπότε ήμουν υπεύθυνος για το δεξί πίσω ελαστικό του Eddie Irvine», είχε πει χαρακτηριστικά.
Στήριζε το Εργατικό Κόμμα και το 2017 έγραψε ένα ανέκδοτο τραγούδι προς τιμήν του Jeremy Corbyn με τίτλο What’s So Wrong With a Man Who Tells the Truth?.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας. Διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας και το 2001 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση κατά την οποία αφαιρέθηκε το πάγκρεάς του, καθώς και τμήματα του στομάχου και του λεπτού εντέρου, γεγονός που τον οδήγησε σε διαβήτη.
Το 2016 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο περιέγραψε ως «μια πολύ τρομακτική στιγμή… έβαλα στο μυαλό μου ότι είχα χάσει την αίσθηση του τονικού ύψους. Χρειάστηκε πολλή πειθώ από τους γύρω μου για να καταλάβω ότι δεν υπήρχε τίποτα λάθος σε αυτό που έπαιζα». Το 2017 κατέρρευσε επί σκηνής κατά τη διάρκεια συναυλίας στην Οξφόρδη και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου ανάρρωσε.
Ο Chris Rea αφήνει πίσω τη σύζυγό του Joan, με την οποία ήταν μαζί από την ηλικία των 17 ετών, καθώς και τις δύο κόρες τους, Josephine και Julia – ονόματα που έδωσε και σε δύο από τα πιο γνωστά τραγούδια του.
Αφήνει, φυσικά, και μια τεράστια παρακαταθήκη στη μουσική.
The SHADOW
