ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ το Innuendo αποτελεί ένα από τα κορυφαία άλμπουμ των Queen. Ο θάνατος του Freddie Mercury, στις 24 Νοεμβρίου του 1991, εννιάμισι μήνες μετά την κυκλοφορία του, προσέδωσε πολύ συναισθηματικό φορτίο και συμβολισμό στην τελευταία δουλειά της μπάντας με τον χαρισματικό frontman εν ζωή, ανεβάζοντας περισσότερα σκαλοπάτια το Innuendo στα αυτιά των μουσικόφιλων. Οχι πως δεν τ' άξιζε βέβαια...
{«Μην ανησυχείς γλυκέ μου. Θα το βγάλω το γαμ...νο»}
Το συγκεκριμένο 14ο άλμπουμ αποτελεί ένα θαύμα. Οχι μόνο η ύπαρξή του, αλλά και η ποιότητά του. Μπορεί ο Roger Taylor να ασχολούνταν με τους Cross -το γκρουπ στο οποίο έβρισκε διέξοδο εκείνη την περίοδο-, μπορεί ο John Deacon να περνούσε σχεδόν όλο τον χρόνο του με τη σύζυγό του, μακριά από τον «θόρυβο» των Queen, μπορεί ο Brian May να βίωνε ένα επίπονο διαζύγιο, τον χαμό του πατέρα του Harold (δημιουργό της κιθάρας του, Red Special), αλλά και έξτρα δουλειά για το πρώτο σόλο άλμπουμ του (Back To The Light), όμως το σημαντικότερο εμπόδιο ήταν η επιδείνωση της υγείας του Mercury, λόγω AIDS, κάτι που κρατιόταν ως επτασφράγιστο μυστικό.
 |
| To εξώφυλλο αποτελεί μια προσαρμογή του Richard Gray στο έργο του Γάλλου καλλιτέχνη, Grandville, με τίτλο «Ο ζογκλέρ των συμπάντων». |
Με 12 κομμάτια που γράφτηκαν από το «μηδέν», αλλά και με μια διαδικασία που διήρκησε δύο χρόνια και διακόπτονταν συχνά λόγω της κατάστασης του Mercury, οι Queen κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ένα αριστούργημα, ένα απόσταγμα της πορείας τους και των επιρροών τους. Περίπου, 54 λεπτά μιας... ανασκόπησης της καριέρας τους, μια κατάθεση ψυχής πριν από το τέλος που ερχόταν. Κι αν στο προηγούμενο άλμπουμ, το The Miracle το γκρουπ άφησε κάποια... υπονοούμενα, στο Innuendo οι Queen βάζουν τον ακροατή ευθέως στο κλίμα -έστω κι αν επισήμως αποκρύπτουν την κατάσταση του Mercury- με τα κομμάτια The Show Must Go On, These Are the Days of Our Lives, The Hitman, αλλά και το χιουμοριστικό (αν και μαύρο) I'm Going Slightly Mad. Ηδη, όμως ο Τύπος είχε αντιληφθεί το δράμα του Mercury και πίεζε να μάθει τι ακριβώς συμβαίνει, ειδικά μετά την απόφαση της μπάντας να μην κάνει περιοδεία για την προώθηση του The Miracle. Eτσι, το γκρουπ αναγκάζεται να βρει... καταφύγιο στο Montreux της Ελβετίας, προκειμένου να ολοκληρωθεί το άλμπουμ χωρίς άγχος και... κυνηγητό.
Oμως, αυτό που συναρπάζει, είναι η δύναμη (και κατάθεση) ψυχής του Mercury. O σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης, παρότι καταπονημένος και στο τελικό στάδιο της νόσου του, γράφει, συνθέτει και τραγουδά (εκτός από το Ride the Wild Wind, ένα ντουέτο με τον Taylor) τον μεγαλύτερο όγκο του άλμπουμ. Και δε μιλάμε για απλές συνθέσεις ή συνηθισμένη ερμηνεία. Ο Brian May εμφανιζόταν επιφυλακτικός για το αποτέλεσμα των φωνητικών. Οταν σε μια συζήτηση με τον Freddie, του εξέφρασε τον προβληματισμό του, λίγο πριν μπει στο στούντιο για τα φωνητικά του The Show Must Go On, ο τελευταίος του απάντησε: «Μην ανησυχείς γλυκέ μου. Θα το βγάλω το γαμ...νο».
Ετσι κι έγινε. Ηπιε μια μεγάλη γουλιά βότκας και μπήκε, αποδίδοντας την πιο σπαρακτική ερμηνεία της καριέρας του. Ακούγοντας όλο το άλμπουμ, κανείς δε μπορεί να διανοηθεί ότι αυτός ο άνθρωπος βρίσκονταν στο κατώφλι του θανάτου. Σχεδόν χωρίς ούτε ένα falsetto (η εξύψωση της φωνής εκτός φωνητικών ορίων), ο Mercury ερμηνεύει μέσα σε 4 οκτάβες, αποδίδοντας ένα τέλειο τέταρτο (Don't Try So Hard). Aπό το ήπιο I'm Going Slightly Mad μέχρι το επικό The Show Must Go On.
Oσο για τον Brian May; Στο άλμπουμ χαρίζει μερικά από τα πιο επιβλητικά ριφ της καριέρας του (Hitman, Headlong, Ιnnuendo), solos που έμειναν στην ιστορία (The Show Must Go On, These Are the Days of Our Lives), αλλά και κιθαριστική δουλειά υψηλής ποιότητας που υιοθέτησαν πολλοί κιθαρίστες (Bijou, Don't Try So Hard). O Τaylor συνεισέφερε με δύο δικά του κομμάτια (Ride the Wild Wind, These Are the Days of Our Lives), ξεκίνησε τους στίχους του Innuendo, έκανε το χατίρι του Mercury (και της γάτας του) προκειμένου να συμπεριληφθεί στο άλμπουμ το... χαζοχαρούμενο Delilah, αλλά το παίξιμό του βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε προγραμματισμένο drumming. Σχεδόν... απόντας είναι από το άλμπουμ ο Deacon. Για πρώτη φορά δεν έχει παίξει καθόλου κιθάρα, δεν έχει συμμετάσχει στη δημιουργία των κομματιών, όμως το παίξιμό του ακούγεται σαφώς λιγότερο... μηχανικό από το The Miracle.
To Ιnnuendo αποτελεί έναν πολύχρωμο μουσικό και συνθετικό καμβά που μόνο γκρουπ όπως οι Queen μπορούν να δημιουργήσουν. Από τη μεθυστική... Βαβέλ του ομώνυμου κομματιού, στο οποίο ακούς από φλαμένγκο (την ακουστική κιθάρα παίζει ο Steve Howe των Yes) μέχρι μέταλ, στο ραπ μέταλ Hitman και στο χορωδιακό All God's People. Από το... παρανοϊκό Headlong (πάνω στο φονικό ριφ του May ακούς «Hoop diddy diddy, hoop diddy doo»), στο dark «I'm Going Slightly Mad» και το μελαγχολικό Don't Try So Hard και τόσα άλλα.
Η κατακόρυφη πτώση της υγείας του Mercury, όμως, δεν ήταν δυνατόν να καλυφθεί ούτε από τις στρώσεις make up στο video clip του I'm Going Slightly Mad, oύτε από τα εφέ του Innuendo. O εξασθενημένος καλλιτέχνης, αναγκάστηκε να ανακοινώσει στις 23 Νοεμβρίου του 1991 ότι έπασχε από AIDS. Μια μέρα μετά ήταν νεκρός.
THE SHADOW
Oσο για τον Brian May; Στο άλμπουμ χαρίζει μερικά από τα πιο επιβλητικά ριφ της καριέρας του (Hitman, Headlong, Ιnnuendo), solos που έμειναν στην ιστορία (The Show Must Go On, These Are the Days of Our Lives), αλλά και κιθαριστική δουλειά υψηλής ποιότητας που υιοθέτησαν πολλοί κιθαρίστες (Bijou, Don't Try So Hard). O Τaylor συνεισέφερε με δύο δικά του κομμάτια (Ride the Wild Wind, These Are the Days of Our Lives), ξεκίνησε τους στίχους του Innuendo, έκανε το χατίρι του Mercury (και της γάτας του) προκειμένου να συμπεριληφθεί στο άλμπουμ το... χαζοχαρούμενο Delilah, αλλά το παίξιμό του βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε προγραμματισμένο drumming. Σχεδόν... απόντας είναι από το άλμπουμ ο Deacon. Για πρώτη φορά δεν έχει παίξει καθόλου κιθάρα, δεν έχει συμμετάσχει στη δημιουργία των κομματιών, όμως το παίξιμό του ακούγεται σαφώς λιγότερο... μηχανικό από το The Miracle.
Η κατακόρυφη πτώση της υγείας του Mercury, όμως, δεν ήταν δυνατόν να καλυφθεί ούτε από τις στρώσεις make up στο video clip του I'm Going Slightly Mad, oύτε από τα εφέ του Innuendo. O εξασθενημένος καλλιτέχνης, αναγκάστηκε να ανακοινώσει στις 23 Νοεμβρίου του 1991 ότι έπασχε από AIDS. Μια μέρα μετά ήταν νεκρός.
Η tracklisting:
1. Innuendo -Freddie Mercury (music), Roger Taylor (lyrics)- 6:29
2. I'm Going Slightly Mad -Mercury (music, lyrics), Straker (lyrics)- 4:04
3. Headlong -Brian May- 4:31
4. I Can't Live with You -May- 4:04
5. Ride the Wild Wind -Taylor- 4:41
6. All God's People -Mercury (music, lyrics), Moran (music)- 3:53
7. These Are the Days of Our Lives -Taylor- 3:55
8. Delilah -Mercury- 3:32
9. Don't Try So Hard -Mercury- 3:32
10. The Hitman -Mercury, May, John Deacon- 3:43
11. Bijou -May, Mercury- 1:19
12. The Show Must Go On -May- 4:31
Total length: 53:44
