Στο Τέξας υπάρχει μια ιστορία για μία γυναίκα που ήταν η σύζυγος ενός πλούσιου άνδρα από την Ισπανία που κρεμάστηκε μια μέρα. Από τότε, το φάντασμα της επισκέπτεται την περιοχή κοντά στον αυτοκινητόδρομο 281 στην Alice του Τέξας. Πολλοί οδηγοί έχουν αναφέρει ότι έχουν δει μια μυστηριώδη γυναίκα με μαύρα να κυκλοφορεί εκεί. Αυτή όμως είναι η αμερικάνικη εκδοχή.
Υπάρχει και άλλη μία, η αγγλική. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο πόλεμος των Ρόδων ήταν ένας εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος ξέσπασε στην Αγγλία για τη διαδοχή του θρόνου και διήρκεσε 30 χρόνια, από το 1455 μέχρι το 1485. Το όνομα του προήλθε από τα εμβλήματα των δύο αντιμαχόμενων Οίκων, το λευκό ρόδο του Οίκου της Υόρκης και το κόκκινο ρόδο του οίκου των Λάνκαστερ. Η συντριπτική νίκη των Υορκιστών στο Τάουτον το 1461 παραμένει η μεγαλύτερη και πιο αιματηρή μάχη που διεξήχθη ποτέ επί βρετανικού εδάφους. Έλαβαν μέρος περίπου 80.000 άντρες και πάνω από 28.000 σκοτώθηκαν.
Ο μύθος της Γυναίκας με τα Μαύρα, εμφανίστηκε κατά την διάρκεια του. Σύμφωνα με αυτόν, ένας ξυλοκόπος ζούσε, μαζί με την σύζυγο και τον γιο του, σε ένα εξοχικό σπίτι στο χωριό Bradley, του Lincolnshire της Αγγλίας. Ο ξυλοκόπος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένειά του προκειμένου να λάβει μέρος στον Πόλεμο.
Ο μύθος της Γυναίκας με τα Μαύρα, εμφανίστηκε κατά την διάρκεια του. Σύμφωνα με αυτόν, ένας ξυλοκόπος ζούσε, μαζί με την σύζυγο και τον γιο του, σε ένα εξοχικό σπίτι στο χωριό Bradley, του Lincolnshire της Αγγλίας. Ο ξυλοκόπος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένειά του προκειμένου να λάβει μέρος στον Πόλεμο.
 |
Κάποτε τα ίχνη του χάθηκαν. Η γυναίκα, έπαιρνε το παιδί της και περπατούσε κάθε μέρα μέχρι την άκρη του δάσους στο Bradley (αριστερά). Εστεκε εκεί, περιμένοντας μάταια να διακρίνει τη φιγούρα του συζύγου της να επιστρέφει. Μήνες αργότερα, μια ομάδα στρατιωτών του εχθρού βρέθηκε στο δάσος, όπου είδαν τη γυναίκα με το παιδί.
Τη χτύπησαν άσχημα, τη βίασαν, απήγαγαν το γιο της. Χτυπημένη και ταπεινωμένη, έψαξε μάταια για το παιδί της. Κάθε μέρα. Υστερα από καιρό κατάλαβε ότι και οι δύο άνδρες της ζωής της είχαν χαθεί για πάντα. Ντύθηκε στα μαύρα και δεν τα έβγαλε ποτέ.
400 χρόνια αργότερα, οι κάτοικοι της περιοχής επέμεναν πως έβλεπαν συνεχώς μια μυστηριώδη, μαυροφορεμένη γυναίκα να περιπλανιέται εκεί τριγύρω. Φημολογείται ακόμη και σήμερα πως αν κάποιος επισκεφτεί το δάσος την Παραμονή των Χριστουγέννων και φωνάξει «Μαύρη Λαίδη, Μαύρη Λαίδη, εγώ έκλεψα το μωρό σας!» η γυναίκα εμφανίζεται για να πάρει πίσω το παιδί της.
400 χρόνια αργότερα, οι κάτοικοι της περιοχής επέμεναν πως έβλεπαν συνεχώς μια μυστηριώδη, μαυροφορεμένη γυναίκα να περιπλανιέται εκεί τριγύρω. Φημολογείται ακόμη και σήμερα πως αν κάποιος επισκεφτεί το δάσος την Παραμονή των Χριστουγέννων και φωνάξει «Μαύρη Λαίδη, Μαύρη Λαίδη, εγώ έκλεψα το μωρό σας!» η γυναίκα εμφανίζεται για να πάρει πίσω το παιδί της.
«Είναι αλήθεια, είδα αυτήν τη νεαρή κοπέλα και ήταν ντυμένη στα μαύρα και τα μαλλιά της ανέμιζαν από τον κρύο αέρα στα μέσα του χειμώνα», είχε πει ο Hensley, που έγραψε το κομμάτι τον Νοέμβριο του 1970 (σ.σ. το άλμπουμ Salisbury κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1971). «Ομως δεν ήρθε προς το μέρος μου, απλώς περπατούσε στο δρόμο έξω από το ξενοδοχείο μου στη βορειοανατολική Αγγλία κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας. Ξεπερνώντας το αρχικό ρίγος, πήρα την κιθάρα μου και άφησα τη φαντασία μου, που εκείνη τη στιγμή ήταν σε έξαψη, να τρέξει παράλληλα με αυτό το όραμα, που ουσιαστικά πήρε τον στίχο και τον πήγε όπου ήθελε».
Ο David Byron (εικονίζεται αριστερά) ήταν αυτός που ερμήνευε σχεδόν όλα τα κομμάτια των Uriah Heep, αλλά αυτό η μοίρα το έδωσε στον Hensley. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στον Byron δεν άρεσε το Lady in Black, σε τέτοιο βαθμό που αρνήθηκε να το τραγουδήσει. Ο παραγωγός, Gerry Bron, πρότεινε στον Hensley να το τραγουδήσει και το κομμάτι κατέληξε να γίνει ένα από τα καλύτερα και αγαπημένα του γκρουπ παγκοσμίως.
Το κομμάτι παίζεται με τέσσερις ακουστικές κιθάρες. Τα μέρη του οργάνου ήταν τόσο απλά που τις δύο από τις τέσσερις κιθάρες κατά την ηχογράφηση, έπαιξαν δύο roadies.
Οι στίχοι:
«Ηρθε ένα πρωί
Το κομμάτι παίζεται με τέσσερις ακουστικές κιθάρες. Τα μέρη του οργάνου ήταν τόσο απλά που τις δύο από τις τέσσερις κιθάρες κατά την ηχογράφηση, έπαιξαν δύο roadies.
Οι στίχοι:
«Ηρθε ένα πρωί
ένα μοναχικό Κυριακάτικο πρωινό
τα μαλλιά της ανέμιζαν στο χειμωνιάτικο αεράκι
δεν ξέρω πώς με βρήκε
γιατί στο σκοτάδι περπατούσα
και με κύκλωνε καταστροφή
από μια μάχη που δεν μπορούσα να κερδίσω
Με ρώτησε το όνομα του εχθρού μου
της είπα "η ανάγκη κάποιων ανθρώπων
να παλέψουν και να σκοτώσουν τ' αδέλφια τους χωρίς να σκέφτονται τους ανθρώπους ή τον Θεό"
και την ικέτεψα να μου δώσει άλογα
να ποδοπατήσω τους εχθρούς μου
Τόσο μεγάλο ήταν το πάθος μου να καταβροχθίσω αυτή τη σπατάλη της ζωής
Αλλά μου είπε ότι δεν θεωρεί μάχη
αυτό που μειώνει τους ανθρώπους σε ζώα
κάτι που τόσο εύκολα αρχίζεις αλλά είναι αδύνατον να τελειώσεις
για αυτήν η μητέρα όλων των ανθρώπων
με έχει συμβουλέψει τόσο σοφά ώστε
να μην φοβάμαι να περπατήσω μόνος ξανά
και με ρώτησε αν θα πρεπε να παραμείνει
Ω κυρία μου άπλωσε το χέρι σου φώναξα
και άσε με να ξαπλώσω δίπλα σου
έχε πίστη και εμπιστοσύνη σε μένα μου είπε και γέμισε την καρδιά μου με ζωή
δεν υπάρχει καμία δύναμη στους αριθμούς
μην έχεις τέτοιες παρανοήσεις
αλλά όταν με χρειάζεσαι να είσαι σίγουρος ότι δε θα 'μαι μακριά
Έτσι αφού μου μίλησε γύρισε
και δεν είχα λόγια να πώ
στάθηκα και την κοίταζα μέχρι το μαύρο της φόρεμα να χάνεται
η σκέψη μου πλέον δεν είχε υπάρξει ποτέ πιο ξεκάθαρη
Αλλά τώρα ξέρω ότι δεν είμαι μόνος
βρίσκω μια νέα καρδιά κάθε φορά που σκέφτομαι εκείνη την θυελλώδη μέρα
Και αν μια μέρα έρθει σε σένα
σκέψου βαθιά μέσα απ την σοφία των λέξεων της
πάρε κουράγιο απ αυτήν σαν ανταμοιβή και δώστης τα χαιρετίσματα μου».
ΤΗΕ SHADOW
