ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Panx Romana - Pax Americana [2016]

ΜΟΙΑΖΕΙ απίστευτο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό. Οι ζωντανοί θρύλοι του ελληνικού πανκ, οι Panx Romana, επέστρεψαν δισκογραφικά με το 6ο άλμπουμ τους με δική τους ομάδα παραγωγής και «βαθιά το χέρι στην τσέπη», όπως λένε, 17 ολόκληρα χρόνια μετά το Κράτος Κλειστόν, συμπληρώνοντας περισσότερα από 30 χρόνια ζωής. Το Pax Americana έρχεται γεμάτο προβληματισμούς, ευαισθησίες, θυμό, πολλά αντιπολεμικά και αντιρατσιστικά μηνύματα, μα ακούγεται και τόσο φρέσκο, που θαρρείς ότι η μπάντα (δισκογραφικά) δεν είχε σταματήσει ποτέ να υπάρχει. 'Η μήπως όχι;..

{Οι Panx Romana επιστρέφουν, όχι από... συνήθεια. Εχουν πολλά να φωνάξουν}

«Πατήσαμε γερά στα δικά μας πόδια, χωρίς τις πλάτες εταιρίας και μαζί με τον Frank, στήσαμε τη δική μας DIY ομάδα παραγωγής. Είναι μια πρόκληση που στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις», λέει χαρακτηριστικά ο Woody Panx, ο κιθαρίστας του γκρουπ. «Δε φοβηθήκαμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μουσικά ακούσματα που αγαπάμε και μας εμπνέουν, να τα μπερδέψουμε με τους φόβους μας και να τους κάνουμε πέρα», τονίζει ο Julio Panx (μπάσο).

«Η ζωή είναι μουσική και η μουσική ζωή μας. Η δημιουργία μάς κρατά ζωντανούς. Θα θέλαμε πολύ να ήταν η μοναδική μας ασχολία. Να φτιάχνουμε τραγούδια που δεν πεθαίνουν, που συντροφεύουν και κατοικούν σε καρδιές και ψυχές ταπεινών ανθρώπων», υποστηρίζει ο ντράμερ, Δημήτρης Δημητράκας. Ο Frank Panx, «απλώνει» περισσότερο τις αιτίες της μεγάλης επιστροφής του γκρουπ: «Παρ' όλο που η Ελλάδα της κρίσης μάς δείχνει μικρούς, τιποτένιους και αναλώσιμους, εμείς μέσα από την αδυναμία μας γινόμαστε δυνατοί και αποκτάμε το απαραίτητο άρωμα εφηβικής δύναμης για να καταφέρουμε το αδύνατο. Κάτι που δε μπορούσαμε να πετύχουμε ακόμη και στις εποχές των παχέων αγελάδων. Κι αυτό είναι απόδειξη ότι δεν πρέπει να περιμένουμε να γίνουν οι περιστάσεις ευνοϊκές για να τολμήσουμε, να βρούμε τη δύναμη να επενδύσουμε στη συντροφικότητα, προκειμένου να πετύχουμε πράγματα πάνω από τις φαινομενικές μας δυνατότητες, ακόμα και όταν παλεύουμε με άδεια τσέπη για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».

Στα «σπλάχνα» του Pax Americana θα θυμηθούμε τις παλιές δοξασμένες μέρες του γκρουπ στο ξεσηκωτικό «Παραμάνα». Θα ακούσουμε ακόμη έναν υπέροχο πειραματισμό με τη ρέγκε, τόσο στο «Peter Panx», όσο και στο πανέμορφο «Μαύρη Ανεμώνα». Οι Panx Romana γίνονται εσκεμμένα αντιφατικοί για να τονίσουν ότι πανκ και ρέγκε, δύο τόσο διαφορετικά ιδιώματα, μπορούν να συνυπάρξουν με υπέροχα αποτελέσματα. Αλλά και στιχουργικά μιλούν για μια ανεμώνα τον χειμώνα, αλλά την ίδια στιγμή «ντύνεται» μουσικά από τη μουσική που τόσο έχει ταυτιστεί με το καλοκαίρι. Στο κομμάτι συμμετέχει ο ο Judah Bunnington, ο Τζαμαϊκανός καλλιτέχνης που «βαφτίστηκε» Panx Bunny από τη μπάντα. Λίγο πριν θα απολαύσουμε ένα Panx αφιέρωμα στους Ramones μέσα από το «3 Ακόρντα Φτάνουν», που μοσχοβολά (φυσικά) Ramones.

Πιο... ανάλαφρο πανκ ρέγκε θα ακούσουμε και στο κοφτερό στιχουργικά «Pax Americana» (με το Βραζιλιάνικο όργανο, Μπεριμπάου), αλλά και στο «Κοινόπολη» (με πολύ άρωμα Clash), ενώ τη δεύτερη έκπληξη του άλμπουμ αποτελεί η διασκευή του «Είμαστε Αλάνια» του Βασίλη Τσιτσάνη στο «Τα Παιδιά Της Πιάτσας», ένα εγχείρημα που απλά... τα σπάει. Από 'κει κι έπειτα θα απολαύσουμε μελωδικό πανκ (Το Νερό Της Ζωής), αλλά και αξιόλογο χαρντ ροκ, όπως στα «Δρομολόγια Της Τρέλας» και στο «35 Ανω» με τα υπέροχα ριφ του Woody, σ' ένα κομμάτι όπου το ροκ με το πανκ, ισορροπούν μοναδικά. Το άλμπουμ κλείνει με το ska instrumental, «Asylum Seekers Ska», μια ανάλαφρη αυλαία με όμορφο σαξόφωνο.

Το άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει τόσο σε cd, όσο και σε βινύλιο, περιέχει και το ιστορικό fanzine από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, «Κίτρινος Τύπος», το οποίο επανακυκλοφορεί και περιέχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, τους στίχους και τις ανησυχίες των Panx Romana, σχετικά με τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, τον πόλεμο, τα ΜΜΕ, το προσφυγικό, τον βασανισμό των ζώων, τις εκτρώσεις, τα ναρκωτικά, τις σύγχρονες παγκόσμιες εξελίξεις κ.α. 

Το έντυπο γράφει και επιμελείται o Frank Panx. «Σαν χθες μοιάζει η παρθενική μου προσπάθεια να μοιράσω το πρώτο εφημεριδάκι της εφηβείας μου στα σοκάκια της Πλάκας. Τότε στόχευα χέρια και καρδιές μαυροφορεμένων ανθρώπων. Σήμερα μαζί με την μπάντα μου κάθε αποθαρρυμένο άνθρωπο, δεν περισσεύει κανείς», λέει.

Οι Panx Romana επιστρέφουν, όχι από... συνήθεια. Εχουν πολλά να φωνάξουν. H παραγωγή είναι πολύ καλή, όμως «αδικεί» τον ήχο του Woody στις κιθάρες, ξεκάθαρα. Στιχουργικά, το γκρουπ είναι απίστευτα αιχμηρό μέσα από το κοφτερό χέρι του Frank. Συνθετικά, η μπάντα νιώθει ξανά την ανάγκη να πειραματιστεί με άλλους ήχους και τα πηγαίνει σπουδαία. Δοκιμάζει χωρίς φόβο και τα καταφέρνει. Εξάλλου, τι να φοβηθεί; Είναι οι Panx Romana...

«Οι ζωές ριάλιτι, Αποχαύνωση / Ενας μπάφος μας αρκεί, καναπές τιβί / Κι αν μας κλέψουν και αυτά / στους δρόμους η φωτιά / θα ζητάει να φτιαχτεί, κομπολόι που χτυπά...»

Τracklisting:

1. Παραμάνα 2:37

2. Peter Panx 3:23

3. 3 Ακόρντα Φτάνουν 2:05

4. Μαύρη Ανεμώνα 6:30

5. Δρομολόγια Της Τρέλας 4:27

6. Το Νερό Της Ζωής 4:12

7. Pax Americana 6:12

8. Ξύλο Βασανισμού 4:25

9. Αγάπη Σαν Φοράς 4:28

10. 35 Ανω 3:50

11. Κοινόπολη 5:01

12. Τα Παιδιά Της Πιάτσας 2:36

13. Στη Συχνότητα Μηδέν 2:47

14. Απ' τα Κάγκελα Βγαλμένοι 3:10

15. Asylum Seekers Ska 3:26

Τotal: 59:20

THE SHADOW
Αξιολόγηση: 8>10

* To βίντεο κλιπ του Παραμάνα, γυρίστηκε στο εργοστάσιο φάντασμα των λιπασμάτων του Πειραιά, έναν εντυπωσιακά παρακμιακό χώρο, μεταφορικά όμοιο με το περιβάλλον της Ελλάδας της κρίσης. Πρωταγωνίστρια, η μάνα Δημοκρατία, σαν Junkie περιφέρεται ανάμεσα σε ανθρώπινα ερείπια, αστέγων, ανέργων και θλιμμένων, αναζητώντας απεγνωσμένα τη νέα δόση από ένα αδιέξοδο οικονομικό σύστημα τέρας.