ΕΝΑ ιερό τέρας του progressive rock, σαν άλλος Φοίνικας της μυθολογίας, αναγεννιέται από τις στάχτες του και επιστρέφει ύστερα από 16 ολόκληρα χρόνια στη δισκογραφία με το 15ο άλμπουμ του, το The Prelude Implicit. Oι Kansas έχοντας απολέσει και τους δύο βασικούς συνθετικούς πυλώνες τους, επιχειρούν να πείσουν το κοινό ότι έχουν λόγο ύπαρξης, 42 χρόνια μετά το ξεκίνημά τους. Εχουν;..
{Μια εντυπωσιακή επιστροφή ενός κλασικού prog μεγαθήριου}
Με όλα τα δεδομένα να είναι κατά τους (το εξώφυλλο περιγράφει απόλυτα τη νέα προσπάθειά τους), oι τεράστιοι Kansas τολμούν να επιστρέψουν δισκογραφικά. Με τον Steve Walsh να έχει αποχωρήσει οριστικά από τον χώρο και τον Kerry Livgren να βάζει τίτλους τέλους από το γκρουπ το 2000, μετά το Somewhere to Elsewhere (όπως φυσικά και ο Robby Steinhardt), ο Phil Ehart (μοναδικό εναπομείναν ιδρυτικό μέλος) εμπιστεύεται τη νευραλγική θέση του τραγουδιστή στον Ronnie Platt, μετά την ευγενική άρνηση του John Elefante. O David Manion αναλαμβάνει τα πλήκτρα, ο David Ragsdale το βιολί και ο Zak Rizvi, μαζί με την παραγωγή στέκεται στις κιθάρες δίπλα στον πιστό Rich Williams, ο οποίος δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ το συγκρότημα.
Κι όμως, αν μετά απ' όλες αυτές τις... κοσμογονικές αλλαγές, θα περίμενε κάποιος να σταθούν όρθιοι οι Kansas, σίγουρα θα ψεύδονταν. Παρόλα αυτά, το γκρουπ δείχνει ότι έχει ισχυρότατα θεμέλια. Το άλμπουμ ξεκινά με το With This Heart, ένα κομμάτι που δημιουργεί προσμονή και καλή διάθεση στον ακροατή. Θυμίζει παλιές δοξασμένες εποχές της μπάντας με τον Ragsdale να τα πηγαίνει υπέροχα στο βιολί.
Το Visibility Zero έρχεται να μας προσφέρει το μοναδικό progressive rock βγαλμένο από το λίκνο των Kansas: μεστό, χωρίς φανφάρες, μελωδικό, πορωτικό, απλά... Kansas. Θα το ήθελα λιγότερο radio friendly, αλλά μην είμαστε και πλεονέκτες. Αμέσως μετά, το The Unsung Heroes, παραπέμπει σε Eagles και αποτελεί μια ευκαιρία για να ξεδιπλώσει ο Platt την εξαιρετική φωνή του και τις δυνατότητές του ως ερμηνευτής. «Εύκολο» κομμάτι για Kansas, πολύ πολύ δύσκολο για τραγουδιστή.
Το progressive επιστρέφει με κοφτά, νευρικά ριφ στο Rhythm in the Spirit. Σε κάποια σημεία ο Ragsdale επαναλαμβάνεται, όμως το απίστευτο funky τελείωμα του Billy Greer στο μπάσο, απογειώνει το κομμάτι. Μια ζεστή μπαλάντα μεταξύ θρήνου και ομιλίας θα συναντήσουμε στο Refugee, το οποίο θαρρείς πως προλειαίνει το έδαφος για το The Voyage of Eight Eighteen που ακολουθεί· το μεγαλύτερο κομμάτι του άλμπουμ. Μια σύνθεση με χορταστικές prog ενότητες, μικρά όργια, όπως έχουμε ακούσει στο παρελθόν σε τραγούδια όπως τα Αpercu, The Spider, Song For America κτλ. Ακόμη μια υπέροχη prog πρόταση έρχεται με το Camouflage. Τα τύμπανα του σπουδαίου Phil Ehart πρωταγωνιστούν, ενώ πανέμορφα ριφ του Williams περιπλέκονται με τους ήχους βιολιού του Ragsdale, προκαλώντας ρίγος. Κιθάρα και βιολί «ερωτοτροπούν» για μερικά λεπτά και μετά ο Platt «ξαναπαίρνει» το κομμάτι για να το «σβήσει» όπως πρέπει.
Πιο... ΤΟΤΟ ύφος θα συναντήσουμε στο Summer. Ενα εύθυμο «κάλπασμα» χαρακτηρίζει το κομμάτι και μόνο το βιολί υπενθυμίζει ότι ακούμε Kansas. To prog «νεύρο» παραμένει, ενώ μια instrumental ενότητα μετά το μέσον, συναρπάζει. Κιθάρες, βιολί, πλήκτρα, μπάσο ντραμς, δημιουργούν μια απίστευτης ομορφιάς παρένθεση, όπως μόνο αυτή η μπάντα μπορεί να προσφέρει.
Πιο μοντέρνους Kansas θα ακούσουμε στο Crowded Isolation με ιδιαίτερο πλήκτρο στην εισαγωγή. Ακόμη μια μεγάλη progressive στιγμή με ανηλεές σφυροκόπημα τυμπάνων, μπάσου και κιθάρας. Το πλήκτρο μετατρέπεται σε... 70's στο φινάλε και κλείνει αριστουργηματικά το κομμάτι. Το άλμπουμ ρίχνει την αυλαία με το Section 60, μια instrumental σύνθεση για να κλείσει ιδανικά το The Prelude Implicit. 'Η μήπως πρόκειται για καλωσόρισμα στη νέα εποχή του γκρουπ; Ο χρόνος θα δείξει.
Οι Kansas δείχνουν πως δεν επέστρεψαν, απλά για να κάνουν σαματά και τίποτ' άλλο. Δεν προσπαθούν να ξεγελάσουν κανέναν, ούτε, φυσικά, και τους εαυτούς τους. Παρά την πολύχρονη δισκογραφική αποχή και τα πολλά νέα πρόσωπα, η μπάντα βγάζει μια εντυπωσιακή αυτοπεποίθηση. Aψηφά το χρόνο και τη φθορά. Παραμένει Kansas χωρίς να φοβάται να τολμήσει. Σαφώς και δεν περιμέναμε άλμπουμ όπως τα Leftoverture ή Point Of No Return, όμως το The Prelude Implicit είναι αξιοπρεπέστατο. Προσωπικά, δε θα ήθελα τόσο... καλογυαλισμένη την παραγωγή, αλλά αυτό είναι ψεγάδι μπροστά σ' αυτό που καταφέρνουν.
Το συγκεκριμένο άλμπουμ απευθύνεται, σαφέστατα στους μυημένους στη δισκογραφία των Kansas. Σ' αυτούς που μπορούν να αντιληφθούν τον πλούτο του και δεν θα το κρίνουν επιφανειακά. Σ' αυτούς που είναι σε θέση να εκτιμήσουν την απίστευτη προσπάθεια του Ronnie Platt -μέσα από το «φάντασμα» του Steve Walsh και του John Elefante-, το παίξιμο των David Manion και David Ragsdale. Σ' αυτούς που αναγνωρίζουν σήμερα, μέρη των κομματιών τους σε τραγούδια των Dream Theater ή των Deep Purple μέσα από τους ήχους του Steve Morse. To progressive rock έβαλε ακόμη ένα λαμπερό πετράδι στο στέμμα του.
Tracklisting:
1. With This Heart 4:13
2. Visibility Zero 4:27
3. The Unsung Heroes 5:02
4. Rhythm in the Spirit 5:58
5. Refugee 4:23
6. The Voyage of Eight Eighteen 8:18
7. Camouflage 6:42
8. Summer 4:07
9. Crowded Isolation 6:10
10. Section 60 3:59
THE SHADOW
Αξιολόγηση: 7>10
