Ενα μεγάλο άλμπουμ χωρίς στεγανά
Γεννημένος στο Sioux City, της Ιowa, την 1η Αυγούστου 1951, ο Bolin δοκίμασε τα ντραμς και το πιάνο ως νεαρός, αλλά από την ηλικία των 13 άρχισε να παίζει κιθάρα. Tρία χρόνια αργότερα αποβλήθηκε από το σχολείο επειδή αρνήθηκε να κόψει τα μακριά μαλλιά του. Ανήσυχος άνθρωπος, μετεγκαταστάθηκε στο Denver, όπου δημιούργησε την πρώτη του μπάντα, τους American Standard.
Στα τέλη της δεκαετίας του '60, βρέθηκε στους blues ρόκερς, Zephyr, του Candy Givens. Το ταλέντο του μαγνήτισε πολλούς κιθαρίστες, όπως ο Jimmy Page των Led Zeppelin, αλλά ο ίδιος ενδιαφέρθηκε περισσότερο για τη jazz fusion και δημιούργησε τους Energy, οι οποίοι κινήθηκαν σ' αυτό το πλαίσιο. Οι Energy απέτυχαν να εξασφαλίσουν ένα συμβόλαιο και χάθηκαν, όμως η φήμη του Bolin άρχισε να εξαπλώνεται.
Καθοριστικό σημείο στην καριέρα του έπαιξε ο τεράστιος Billy Cobham, ο οποίος κάλεσε τον νεαρό κιθαρίστα να παίξει στο σόλο ντεμπούτο του, το ανυπέρβλητο Spectrum. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1973 και φυσικά έγινε κλασικό, επηρεάζοντας κιθαρίστες - κολοσσούς όπως ο Jeff Beck (κυκλοφόρησε παρόμοιου στυλ άλμπουμ όπως τα Blow by Blow και Wired).
Ο Bolin, στη συνέχεια, προσλήφθηκε από τον James Gang προκειμένου ο τελευταίος να επαναφέρει την καριέρα του στο προσκήνιο, αφού ο κιθαρίστας Joe Walsh εγκατέλειψε το συγκρότημα το 1971 για τους Barnstorm και μετέπειτα για τους Eagles. Ηταν η στιγμή που ο Bolin θα πιάσει για πρώτη φορά το μικρόφωνο στα χέρια του, ενώ θα λανσάρει μια νέα εικόνα στα live με φτερά ρούχων, βαμμένα νύχια και πολύχρωμα μαλλιά. Ο νεαρός μουσικός, όμως, θα εγκαταλείψει τη μπάντα, καθώς είχε δηλώσει δυσαρεστημένος με τη μουσική του κατεύθυνση.
Και φτάνουε στην εποχή του Λος Άντζελες: είναι η στιγμή που εξασφαλίζει το πρώτο συμβόλαιο ηχογράφησης για σόλο άλμπουμ, είναι η στιγμή που θα δεχθεί τηλεφώνημα από τους Deep Purple. Με την αποχώρηση του Ritchie Blackmore το 1974, οι Deep Purple βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς κιθαρίστα. Ο David Coverdale, θυμήθηκε πόσο τον είχε συνεπάρει το Spectrum, ο Bolin εντοπίστηκε, και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Το 1975 ο Bolin έπρεπε να δουλεύει τόσο για το πρώτο σόλο άλμπουμ του το Teaser, όσο και για το σπουδαίο Come Taste the Band, το οποίο όμως απογοήτευσε τον σκληρό πυρήνα των Purple.
Το Teaser κυκλοφόρησε στα τέλη του 1975, τρεις μήνες μετά το Come Taste the Band και ο καλλιτέχνης άρχισε να συγκεντρώνει τις τεράστιες επιρροές του σε ένα άλμπουμ, χωρίς «πρέπει» και «θέλω». Το άλμπουμ αυτό το θεωρώ επίτευγμα.
Παρότι άγνωστο για το ευρύ κοινό (εδώ που τα λέμε, και ο Bolin... άγνωστος είναι) στο Teaser ο Αμερικανός καλλιτέχνης όχι μόνο επιδεικνύει τις αξιοσημείωτες δεξιότητες του ως κιθαρίστας, ως τραγουδοποιός αλλά και ως τραγουδιστής, όπου οι ερμηνείες του είναι αξιοπρεπείς.
Εγκλωβισμένος στο τελικό -όπως θα αποδειχθεί- στάδιο των καταχρήσεών του, ο Bolin θα δημιουργήσει ένα άλμπουμ κόσμημα, έχοντας πλάι του στα τύμπανα τον εκπληκτικό Jeff Porcaro (στα κομμάτια 1,2,3,5) πριν αυτός δώσει σάρκα και οστά στους Τoto, τον Glenn Hughes (τραγουδά το τελευταίο ρεφρέν του Dreamer), αλλά και τον Phill Collins (percussion στο Savannah Woman).
Το Teaser αποτελεί ένα ιδιαίτερο μουσικό μωσαϊκό, όπου μέσα του θα ακούσουμε από hard rock, μέχρι jazz fusion, funky, latin, blues ή ακόμη και reggae στοιχεία, ενώ η «τάυτισή» του με τους Led Zeppelin σε σημεία των Wild Dogs, Teaser, είναι εντυπωσιακή (παράλληλα, στο People, People θα ακούσουμε και το δικό του «δώρο» στους Zeppelin, οι οποίοι λίγα χρόνια μετά θα κυκλοφορίσουν το επηρεασμένο απ' αυτό το κομμάτι, Fool In The Rain, από το άλμπουμ In Through The Out Door).
Θεωρώ το Teaser ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα rock (;) άλμπουμ της δεκαετίας του '70 και αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα της σύντομης καριέρας του Bolin, καθώς, λόγω της πολυπλοκότητάς του, συγκεντρώνει πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας ένα τέτοιο εγχείρημα. Παρ' όλα αυτά το Teaser σε καμία περίπτωση δεν ακούγεται ως ένα άλμπουμ μπερδεμένο ή χωρίς συνοχή, κάτι που ίσως είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του.
Ο νεαρός κιθαρίστας γνώριζε τα όριά του ως τραγουδιστής και ποτέ δεν προσπάθησε να ξεπεράσει αυτά. Ενα λάθος που πολλοί κιθαρίστες κάνουν σόλο άλμπουμ τους.
Δυστυχώς όμως ο σπουδαίος αυτός καλλιτέχνης δεν είχε όρια στις καταχρήσεις. Βρέθηκε νεκρός από υπερβολική δόση ηρωίνης στις 4 Δεκεμβρίου 1976, στο Μαϊάμι σε ηλικία μόλις 25 ετών. Στον οργανισμό του βρέθηκαν ακόμη, μορφίνη, αλκοόλ και λιδοκαΐνη.
Κάπου εκεί θα τελειώσει και η πρώτη πορεία των Deep Purple, οι οποίοι θα διαλυθούν, αντιμετωπίζοντας κι αυτοί τους δικούς τους δαίμονες και θα επανενωθούν οκτώ χρόνια μετά με το Perfect Strangers. Μετά τον θάνατο του, κυκλοφόρησε το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ του, το Private Eyes.
Τhe Tracks:
1. The Grind (Bolin, Jeff Cook, Stanley Sheldon, John Tesar) 3:29
2. Homeward Strut (Bolin) 3:57
3. Dreamer (Jeff Cook) 5:09
4. Savannah Woman (Bolin, Jeff Cook) 2:47
5. Teaser (Bolin, Jeff Cook) 4:26
6. People, People (Bolin) 4:56
7. Marching Powder (Bolin) 4:14
8. Wild Dogs (Bolin, John Tesar) 4:40
9. Lotus (Bolin, John Tesar) 3:57
Τhe SHADOW
