ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Dream Theater - A View from the Top of the World [2021]

ΚΑΘΕ εμπόδιο για καλό έλεγαν οι παλιοί και οι Dream Theater ύστερα από 32 χρόνια στη δισκογραφία, έφτασαν αισίως στο 15ο άλμπουμ τους, το A View from the Top of the World, δείχνοντας πως τα νέα δεδομένα της πανδημίας λειτούργησαν ευεργετικά για τη μπάντα, η οποία έβγαλε στο προσκήνιο βιώματα, αμεσότητα (έστω και μέσα από μεγάλης διάρκειας κομμάτια) και συνθέσεις που ξεπερνούν τις απλά καλές...

Oι βασιλιάδες του progressive metal 

επέστρεψαν στον θρόνο τους

Χωρίς σάλτσες και επιστροφή στις αναμνήσεις μου ως ακροατής και οπαδός της τεράστιας αυτής μπάντας, θα προσπαθήσω να είμαι λιτός. Οι Dream Theater έγιναν ξανά η μπάντα των 90's. Κάνοντας τον κύκλο τους μέσα από διευρυμένες αναζητήσεις και πειραματισμούς, το αμερικάνικο κουιντέτο, έχοντας τεράστιες μουσικές παραστάσεις, μαθήματα ζωής, ένα μυθικό απόσταγμα γνώσης και πείρας, λειτουργεί ξανά σαν μπάντα που μιλά μέσα από την ψυχή της.

Τα πρώτα μηνύματα είχαν έρθει μέσα από το Distance Οver Time του 2019, όμως φέτος η ηχογράφηση για πρώτη φορά στο στούντιο του συγκροτήματος, το DTHQ (Dream Theatre Headquarters), αναδεικνύει τη μουσική... ανεξαρτησία που έλειπε τα τελευταία 16 χρόνια και από την εποχή του Octavarium κατά την ταπεινή προσωπική άποψή μου.

Οχι, οι Dream Theater δεν ανακάλυψαν ξανά τον... τροχό, όμως βρήκαν χρόνο. Και μέσα στο A View from the Top of the World τοποθετούν πράγματα που έλειψαν όλα αυτά τα χρόνια, όπως το μεταδοτικό κέφι, τις συνθέσεις που είναι πραγματικά ψαγμένες, χωρίς φλυαρίες και επιδειξιομανία, αλλά με έναν απίστευτα υπέροχο ήχο από την παραγωγή του Petrucci και το mixing / mastering του «φαινόμενου» Andy Sneap (π.χ. την ώρα που το Sleeping Giant βρίσκεται σε... περιδίνηση, ο ήχος γίνεται surround με κάποιους ήχους να περνούν από το αριστερό ηχείο στο δεξί).

Τι θα ακούσουμε εδώ μέσα; Ηχους, συνεργασίες, «διαλόγους» που θα μας θυμίσουν πράγματα του ένδοξου παρελθόντος, από το Awake μέχρι το Scenes και το Six Degrees μέχρι το Octavarium ή το Train Of Thought. Θα απολαύσουμε ίσως τον καλύτερο Mangini όλης της καριέρας του και έναν Myung αρκετά καθαρό και με ξεκάθαρο ρόλο στις συνθέσεις. Ο Petrucci σκορπίζει απλόχερα groove-άτες ριφάρες, αλλά και μελωδίες που καθηλώνουν, ενώ σε κάποια σημεία (The Alien, Awaken the Master) μπαίνει σε Djent «χωράφια» και παίρνει κεφάλια! 

Παράλληλα, ο Rudess δείχνει πως έχει γίνει πλέον ένα πραγματικό σκέλος της μπάντας κι όχι ένας αποκομμένος βιρτουόζος των πλήκτρων και του ipod του. Οι ήχοι του είναι «στεγνοί» και επιβλητικοί, στρέφουν το βλέμμα τους και στα ευλογημένα 70's, είναι καίριοι και το παίξιμό του ουσιαστικό και αξιοθαύμαστο ξανά (στο Awaken the Master κάνει παπάδες).

Ο LaBrie δεν ανεβαίνει πολύ ψηλά πλέον (και καλά κάνει) και στο άλμπουμ αυτό πιστώνεται δύο σπουδαία κομμάτια, τα The Alien και Answering the Call, τα οποία έχει συνθέσει και έχει γράψει τους στίχους.

Διάβασα σε πολλά διεθνή sites ότι το A View from the Top of the World θέλει πολλά ακούσματα για να αφομοιωθεί. Θα διαφωνήσω. Ναι, το άλμπουμ έχει κομμάτια - μαμούθ, όμως οι Dream Theater αυτή τη φορά ξέρουν τι θέλουν. Και το σημαντικότερο το μεταδίδουν άμεσα και «κατανοητά».

Το «τέρας» του progressive metal μάς παίρνει από το χεράκι και μας πηγαίνει μια μαγευτική βόλτα στο δάσος. Σε αντίθεση με άλλα άλμπουμ, όμως, δε μας αφήνει να χαθούμε. Μας αφήνει ξεκάθαρα ίχνη, τα οποία μπορεί να ακολουθήσει ακόμη κι αυτός που δεν έχει μπει ποτέ στον κόσμο τους ή έστω για λίγο.

Κι όταν φτάνουμε στην έξοδο, το ανεπανάληπτο 20λεπτο ομώνυμο κομμάτι, σου φράζει το δρόμο. Δε θα σας αποκαλύψω τι περιέχει, ούτε πως ο LaBrie έχει «αγκαλιάσει» φωνητικά αυτό το έπος. Δεν θα σας το αποκαλύψω, διότι μάλλον δεν μπορώ να μεταφέρω γραπτώς αυτό που άκουσα (ακούστε το πιο κάτω).

Με -ύστερα από πολλά χρόνια- ένα εξώφυλλο ικανοποιητικό, οι Dream Theater ξεδιπλώνουν ξανά την απαράμιλλη δεξιοτεχνία τους, κρατώντας αυτή τη φορά ακέραια τα κομμάτια τους. Oχι, το A View from the Top of the World δεν έχει μέσα κομμάτια όπως τα αδιανόητα Βreaking All Illusions και Bridges In The Sky, τα δύο έπη της νεότερης ιστορίας τους. Περιέχει όμως, κομμάτια κατανοητά, χειροπιαστά, ταξιδιάρικα, μεγαλειώδη. Επιτέλους, οι βασιλιάδες του progressive metal επέστρεψαν στον θρόνο τους.

Τα κομμάτια:

1. The Alien (James LaBrie) 9:32

2. Answering the Call (LaBrie) 7:35

3. Invisible Monster (John Petrucci) 6:31

4. Sleeping Giant (Petrucci) 10:05

5. Transcending Time (Petrucci) 6:25

6. Awaken the Master (John Myung) 9:47

7. A View from the Top of the World (Petrucci) 20:24

I. The Crowning Glory

II. Rapture Of The Deep

III. The Driving Force

Τotal length: 70:19

Τhe SHADOW

Αξιολόγηση: 8,5/10