ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Lamb Of God - VII: Sturm und Drang [2015]

EIMΑΙ από αυτούς που θεωρούν ότι η τέχνη είναι μία έκφραση των συναισθημάτων και βιωμάτων του καλλιτέχνη. Οσο περισσότερο «φορτισμένος» είναι ο δημιουργός, τόσο οι πιθανότητες για ένα σπουδαίο αποτέλεσμα είναι αυξημένες θεαματικά. Οι Lamb Of God επιστρέφουν δισκογραφικά με το 8ο άλμπουμ τους, το VII: Sturm und Drang, γιατί έχουν πολλά να πουν. Και είναι εξαιρετικά φορτισμένοι...




Το VII: Sturm und Drang, λοιπόν, κινείται γύρω από τη δικαστική περιπέτεια του Randy Blythe και τον θάνατο ενός οπαδού σε συναυλία της μπάντας στην Τσεχία το 2010. Πάνω σε ένα stage diving, ο 19χρονος Daniel Nosek, χτύπησε άσχημα και μερικές μέρες μετά έχασε τη ζωή του. Το γκρουπ έχοντας φύγει, αγνοώντας το γεγονός, επέστρεψε στη χώρα το 2012 και στο αεροδρόμιο ο Randy Blythe συνελλήφθη και κρατήθηκε στις φυλακές Pankrác της Πράγας για πέντε εβδομάδες ως κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία. Πλήρωσε εγγύηση, αφέθηκε ελεύθερος, επέστρεψε στις ΗΠΑ, όμως δέχθηκε να ρισκάρει μια νέα φυλάκιση και πήγε ξανά στην Πράγα για να δικαστεί, θέλοντας να «καθαρίσει» το όνομά του από αυτή την υπόθεση. Η δικαίωση ήρθε, όμως η «πληγές» που άφησε στον τραγουδιστή ήταν μεγάλες. Ο Blythe γράφει τα πάντα σε βιβλίο (Dark Days: A Memoir, κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες), ενώ ο ντράμερ Chris Adler, φλερτάρει επικίνδυνα με τους Megadeth (τελικά θα συμμετάσχει ως «δανεικός» στο νέο άλμπουμ τους).

Ολα δείχνουν ότι οι Lamb Of God πνέουν τα λοίσθια. Κι όμως, όλη αυτή η φόρτιση γυρίζει τον διακόπτη της μπάντας, η οποία μας χαρίζει σχεδόν αναπάντεχα το VII: Sturm und Drang. Οχι, δεν πρόκειται για ακόμη ένα άλμπουμ τους. Θεωρώ ότι είναι μακράν το πιο ώριμο της 15ετούς πορείας τους. Τι σημαίνει αυτό; Ριφ κολλητικά σα βδέλλες, εξαιρετικές συνθέσεις, πολύ μπάσο (επιτέλους), ένας Adler στα ντραμς όπως δεν τον έχουμε ακούσει ξανά και φυσικά τόνoι συναισθήματος, οργής και άλλοτε απόγνωσης ή ακόμη και εξομολόγησης.

Οι Lamb Of God εκδικούνται για την περιπέτεια του Blythe και διαλαλούν προς πάσα κατεύθυνση ότι η μπάντα όχι μόνο δε θα διαλυθεί, αλλά μπορεί να ανεβεί ακόμη πιο ψηλά. Μαζί τους καλούν τον Chino Moreno των Deftones για το ασύλληπτο Embers, αλλά και τον Greg Puciato των «εξωγήινων» The Dillinger Escape Plan για ένα επικό φινάλε με το Torches. Τι έχει προηγηθεί; Ενας χείμαρρος 48 λεπτών που ξεχύνεται από το Still Echoes που ήδη έχουμε θαυμάσει εδώ και καιρό, όπως και το αψεγάδιαστο 512 (τι είναι αυτό το πράγμα!!!), αλλά και κομμάτια όπως το Erase, το Footprints, το αλλόκοτο Overlord, το Anthropoid, το Engage the Fear Machine ή το Delusion Pandemic. Οι Lamb Of God θερίζουν σε κάθε ρεφρέν, σε κάθε στίχο, σε κάθε ριφ, σε κάθε σόλο, μέσα από τη θύελλα που βίωσαν, μια θύελλα που αντί να διαλύσει, τακτοποίησε αρμονικά, μαεστρικά, το κάθε τι σε αυτό το άλμπουμ. 

Ο Βlythe κατά την πρώτη δικαστική φάση.

Στιχουργικά, συναντάμε στο Still Echoes μία γκιλοτίνα των Ναζί που υπήρχε στη φυλακή, στο 512 το κελί όπου κρατήθηκε ο Blythe, στο Overlord την εμμονή των ανθρώπων να κοιτάζουν μόνο το δικό τους πρόβλημα κι όχι τα γενικά θέματα που απασχολούν τον κόσμο, στο Embers τις διαπροσωπικές σχέσεις μέσα από την οικογένεια, στο Footprints τη ζωώδη συνήθεια των ανθρώπων να πετούν σκουπίδια παντού. Στο Anthropoid ο Blythe τιμά την επιχείρηση Anthropoid κατά την οποία σκοτώθηκε ο Ναζί Reinhard Heydrich, ο λεγόμενος «χασάπης της Πράγας», στο Engage the Fear Machine στηλιτεύονται τα ΜΜΕ που χρησιμοποιώντας τακτικές εκφοβισμού, προσπαθούν να ελέγξουν τον κόσμο μέσω του φόβου, όπως πχ. η έξαρση του θέματος του ιού Εμπολα, τονίζει ο τραγουδιστής. Με το Delusion Pandemic στόχος γίνεται το Ιντερνετ και η εμμονές που δημιουργεί, ενώ στο Torches η μπάντα αποτίει φόρο τιμής στον Τσέχο φοιτητή Jan Palach, ο οποίος αυτοπυρπολήθηκε στην πλατεία Wenceslas το 1969 (σύμφωνα με τη Wikipedia, η σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία τον Αύγουστο του 1968 είχε ως στόχο να συντρίψει τις μεταρρυθμίσεις φιλελευθεροποίησης της κυβέρνησης του Αλ. Ντούμπτσεκ κατά τη διάρκεια της Ανοιξης της Πράγας. Ο Palach αυτοπυρπολήθηκε στην πλατεία εκφράζοντας τη διαμαρτυρία του).

Το μέταλ, λοιπόν, με το VII: Sturm und Drang, ζει μία σπουδαία στιγμή ακόμη, καταδεικνύοντας ότι η μουσική πέρα από τέχνη, είναι προβληματισμός, βίωμα, συναίσθημα. Δεν περίμενα να ακούσω αυτό το άλμπουμ για να εκτιμήσω τους Lamb Of God. Πλέον, τους σέβομαι. Τους σέβομαι για κάθε άλμπουμ τους που κοσμεί τη δισκοθήκη μου, για κάθε t shirt τους που προστίθεται αυθάδικα στο συρτάρι μου, μα πάνω απ' όλα για κάθε κραυγή του Blythe, για κάθε δίκαση του Chris Adler, για κάθε «χαστούκι» του Campbell στο μπάσο, για κάθε «χαρακιά» των Willie Adler και Μark Morton με την εξάχορδή τους στον εγκέφαλό μου.

Το μνημείο για τον Jan Palach στην πλατεία Wenceslas.

Η tracklisting:

1. Still Echoes 4:22

2. Erase This 5:08

3. 512 4:44

4. Embers (feat. Chino Moreno - Deftones) 4:56

5. Footprints 4:24

6. Overlord 6:28

7. Anthropoid 3:38

8. Engage the Fear Machine 4:48

9. Delusion Pandemic 4:22

10. Torches (feat. Greg Puciato - The Dillinger Escape Plan)5:17

Total length: 48:07

THE SHADOW

Aξιολόγηση 9>10 (μέχρι το επόμενο...)