ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ στα τέλη της δεκαετίας των 80's. Oι Queensryche έχουν ήδη τραβήξει την προσοχή κοινού και κριτικών με τα άλμπουμ, The Warning και Rage Of Order. Το progressive ροκ έχει πάρει την κατιούσα (οι Fates Warning παλεύουν μόνοι και οι Crimson Glory μόλις ανατέλλουν), το New Wave Of British Heavy Metal έχει κατακτήσει τα πάντα και το grunge «τσουνάμι» βρίσκεται προ των πυλών. Κι όμως, οι Queensryche, βρίσκουν την κατάλληλη συνταγή και δημιουργώντας ένα concept άλμπουμ, προκαλούν «σεισμό», μέσα από τα ρίχτερ του οποίου θα γεννηθεί το μεγαθήριο Dream Theater...
ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ μπορεί να βρήκαν ποιο είναι το τραγούδι όλων των εποχών που είναι ικανό να μας φτιάξει τη διάθεση και έρχεται από την δεκαετία του '70. Εάν είχατε στο μυαλό σας μία από τις καλύτερες μπάντες που έχουν περάσει από το μουσικό στερέωμα, έχετε μαντέψει σωστά!..
ΠΟΤΕ στη ζωή μου δεν αισθάνθηκα οπαδός των Slayer. Για τους δικούς μου λόγους, πάντα έβρισκα κάτι «λάθος» στο γκρουπ, κάποια τρανταχτά -για μένα- πράγματα, τα οποία «χαλούσαν» το σύνολο των άλμπουμ τους. Πάντα όμως τους σεβόμουν για ό,τι έχουν πετύχει στο thrash στερέωμα. Και ένα νέο άλμπουμ τους, δε γίνεται να αφήσει κανέναν αδιάφορο. Εστω και για... 42', ειδικά όταν αυτά τα λεπτά έρχονται μετά τον θάνατο του συνιδρυτή τους, Jeff Hanneman και τη νέα φυγή του Dave Lombardo...
ΕΠΤΑ χρόνια μετά την τελευταία στούντιο προσπάθειά τους, οι γερόλυκοι χαρντρόκερς Def Leppard επιστρέφουν με το 11ο άλμπουμ τους, το οποίο θα τιτλοφορείται ως Def Leppard. «Δώσαμε αυτόν τον τίτλο στο άλμπουμ, καθώς μέσα σ' αυτό περικλείουμε όλη μας την πορεία. Κάθε κομμάτι παραπέμπει σε μία περίοδο της μπάντας. Είναι ακουστικό, heavy, αργό, γρήγορο», λέει ο τραγουδιστής Joe Elliott...
ΠΡΟΣΩΠΑ των ημερών έγιναν ξανά οι Iron Maiden, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ τους, The Book Of Souls. Το θρυλικό γκρουπ, έκλεισε 35 ολόκληρα χρόνια δισκογραφικής πορείας, αλλάζοντας τον ρουν της ιστορίας του heavy metal, ενώ πολύ σημαντικά στοιχεία έχουν αποκαλύψει κατά καιρούς στον υπογράφοντα, τόσο ο κιθαρίστας του πρώτου άλμπουμ, Dennis Stratton, όσο και ο δημιουργός των ιστορικών εξωφύλλων τους, Derek Riggs. Πλέον, νομίζω πως ήρθε η στιγμή να κατατάξουμε τα 16 άλμπουμ τους, με τη σειρά που τα αγαπήσαμε...
ΚΑΙ ΝΑ που το 16ο άλμπουμ μιας επικής πορείας του θεϊκού γκρουπ που ακούει στο όνομα Iron Maiden, έφτασε στα χέρια των... θνητών. Το The Book of Souls έρχεται 5 χρόνια μετά το αμφιλεγόμενο The Final Frontier, για να ρίξει «φως» στο παρόν και το μέλλον αυτής της σπουδαίας μπάντας. Μιας μπάντας που, όπως μας αποκαλύπτει, δε σκοπεύει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, αλλά όπου κι αν αποφασίσει να στρέψει την πλώρη της, με μιας στο διάβα της, δημιουργούνται νέοι oρίζοντες. Αρκεί να το θέλει πραγματικά...
ENA από τα διασημότερα κομμάτια στο χώρο της μουσικής, ανεξαρτήτως γούστου, είναι το I Shot The Sheriff του θρύλου της ρέγκε, Bob Marley. Ενα κομμάτι που κρύβει πολλά, εννοεί πολλά περισσότερα και αγαπήθηκε τόσο από την ορίτζιναλ εκτέλεση, όσο και από την άκρως επιτυχημένη διασκευή του σπουδαίου Eric Clapton, η οποία απέχει... έτη φωτός από άλλες προσπάθειες καλλιτεχνών και είναι αυτή που συνέβαλε στο να «απογειωθεί» εμπορικά ο Τζαμαϊκανός τραγουδιστής...
«ΕΙΝΑΙ η αρχή του τέλους. Ξεκίνησε πριν από περίπου πέντε δεκαετίες με μια ρωγμή του κεραυνού, ένα μακρινό κουδούνισμα και, στη συνέχεια, αυτό το τερατώδες ριφ που συγκλόνισε τη Γη. Ο βαρύτερος ροκ ήχος που ακούστηκε ποτέ. Σε εκείνη την στιγμή το Heavy Metal γεννήθηκε, μια δημιουργία μιας νέας μπάντας από το Birmingham της Αγγλίας από μόλις και μετά βίας μερικούς έφηβους»...
AN KAI κοντεύει να κλείσει δεκαετία στη βιβλιοθήκη μου, αυτό το πικρό καλοκαίρι έμελλε να καταφέρω να το διαβάσω. Η βιογραφία του φαινομένου Cure, είχε πέσει τυχαία στα χέρια μου πριν από πολλά χρόνια, όμως ποτέ δεν την έβαλα σε προτεραιότητα, παρότι το γκρουπ δεν μου είναι αδιάφορο. Η δουλειά του Αυστραλού Jeff Apter, οφείλω να ομολογήσω, ότι με έκανε σοφότερο -κι όχι αποκλειστικά πάνω στους Cure...
OTAN βγάζουν νέο άλμπουμ οι Motorhead, αισθάνομαι πάντα σαν τον Πίτερ Σίλτον όταν έβλεπε τον Μαραντόνα να έρχεται από τη σέντρα κατά πάνω του, γνωρίζοντας ότι θα δεχθεί το γκολ. Αισθάνομαι σαν τον Ρωμαίο μπροστά στον Οβελίξ που ξέρει τι τον περιμένει, πριν καν φάει το «μπουκέτο», αισθάνομαι σαν τον οπαδό των AC/DC που γνωρίζει το περιεχόμενο του καινούριου δίσκου της μπάντας πριν καν τον ακούσει. Πριν ακούσω το Bad Magic ήμουν «ζωσμένος» με «εκρηκτικά». Περίμενα να «θάψω» -επιτέλους- ένα άλμπουμ του Lemmy και της «βρωμερής» παρέας του. Απέτυχα ξανά...
