ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Graveyard - Innocence & Decadence [2015]

OΙ ΣΟΥΗΔΟΙ ροκάδες έχουν επάξια κερδίσει την εκτίμηση και τον σεβασμό κριτικών και οπαδών του σκληρού ήχου με τα τρία προηγούμενα άλμπουμ τους, από το 2007 και το ομώνυμο Graveyard, μέχρι το Lights Οut του 2012. Ο Joakim Nilsson και η εκλεκτή παρέα του «μαγνήτισαν» υψηλό αριθμό θαυμαστών σχετικά με τη βραχύβια ύπαρξή τους και δικαίως, όμως το φετινό Innocence & Decadence, δεν αφήνει την ίδια γεύση με τους προκατόχους του…





Χωρίς να είναι απαραίτητα κακό, το νέο άλμπουμ των Σουηδών έχει απολέσει το «νεύρο» και την Sabbath-ική «βρωμιά» του ήχου τους, ο οποίος ακούγεται πιο «φινιρισμένος» σε σημείο που να θυμίζει ακόμη και Dire Straits, όπως στο The Apple & The Tree, ένα κομμάτι σχεδόν... επίπεδο, πάντα για τα δεδομένα των Graveyard (το τονίζω). H απόφασή τους να κινηθούν περισσότερο σε μπλουζ νερά κι όχι στα πιο heavy rock των προηγούμενων άλμπουμ, φαίνεται να τους… συλλαμβάνει απροετοίμαστους (ίσως κι εμάς που αγαπήσαμε τον ήχο των προηγούμενων άλμπουμ). Απ' την άλλη, ενώ μας παραδίδουν ένα πανέμορφο μπλουζ κομμάτι, το Too Much Is Not Enough, η γυναικεία backing παρουσία σε αυτό, φαντάζει ξαφνικά -για ένα τέτοιο άλμπουμ- σαν επίσκεψη... πεθεράς σε παρέα ανδρών σε μπυραρία. 

Υπάρχουν, φυσικά και κομμάτια όπως το up tempo, Hard-Headed που θυμίζουν τους παλιούς Graveyard, αλλά και το «παραμορφωμένο» From Α Ηole In The Wall με τη φωνή του Truls Mörck, όμως είναι δεδομένο πως η μπάντα δοκιμάζει κάτι διαφορετικό σ' αυτή την προσπάθεια, κάτι που διαφαίνεται και στα Magnetic Shunk και Exit 97, που δίνουν επιπλέον τροφή για σκέψη σχετικά με το άλμπουμ και αφήνοντας… μόνα τα Can’t Walk Out και Far Too Close να αποτελούν -ίσως- τις πιο άνευρες στιγμές.

Το Innocence & Decadence, θα ενθουσιάσει περισσότερο αυτόν που θα ακούσει Graveyard για πρώτη φορά. Οχι όμως και αυτόν που έχει «λιώσει» τα Hisingen Blues, Lights Out και φυσικά το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ. Θα επαναλάβω, πως σε καμιά περίπτωση, δεν πρόκειται για ένα κακό άλμπουμ. Εγώ, προσωπικά, -λάτρης του συγκεκριμένου γκρουπ- πέρασα υπέροχα με το Innocence & Decadence, έστω κι αν περίμενα (με την αυθάδικη απαίτηση του οπαδού) ακόμη πιο «τσαμπουκαλεμένους» τους Σουηδούς. Σαφώς και είναι σεβαστή και κατανοητή κάθε «στραβοτιμονιά» τέτοιων συγκροτημάτων, ειδικά όταν την πραγματοποιούν με τόσο αυθεντικό και προσγειωμένο τρόπο. Αλλωστε, πιο γκρουπ δεν έχει αναζητήσει τα όριά του; Αρέσει, δεν αρέσει, οι Graveyard συνεχίζουν να μεγεθύνουν το όνομά τους, έστω κι αν το τελευταίο βήμα τους είναι (ίσως και όχι τελικά) λίγο μικρότερο από τα προηγούμενα.

Η tracklisting:

1. Magnetic Shunk 3:02
2. The Apple & The Tree 3:04
3. Exit 97 3:50
4. Never Theirs to Sell 2:15
5. Can't Walk Out 5:43
6. Too Much Is Not Enough 4:37
7. From a Hole in the Wall 3:47
8. Cause & Defect 3:47
9. Hard-Headed 3:12
10. Far Too Close 4:43
11. Stay for a Song 4:35
12. The Hatch (bonus track) 3:14

THE SHADOW

Αξιολόγηση 7>10