ΤΙ ΚΙ ΑΝ κοντεύει να πατήσει τα 50; Ο Jeff Waters συνεχίζει ακάθεκτος να... ταλαιπωρεί τη μπάντα του (Annihilator τους λένε) ακόμη και το 2015. Υστερα από ακόμη ένα ξήλωμα και το «διαζύγιο» με τον τραγουδιστή, Dave Padden, ο Καναδός σταρ αρπάζει ξανά τις Epiphone του και μόνος (πλην του ντράμερ Mike Harshaw που διατήρησε από το Feast), μας παρουσιάζει το 15ο άλμπουμ του, Suicide Society...
Oπως είχα γράψει παλαιότερα, ο Waters ανήκει στους καλλιτέχνες οι οποίοι έχουν αλλάξει δεκάδες μέλη στα γκρουπ τους και μοιραία -ανάλογα με την περίσταση- ύφος στα άλμπουμ τους ανά περίοδο. Ετσι, όταν λέμε ότι ακούμε Annihilator, μιλάμε για μια μπάντα που έχει βγάλει άλμπουμ, μερικά από τα οποία ελάχιστη σχέση έχουν μεταξύ τους (πχ. Αlice In Hell, Set The World On Fire, Remains). Λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι δίπλα από τον Waters έχουν παρελάσει όλα αυτά τα χρόνια περίπου 27 μουσικοί.
Οπως προαναφέραμε, ο Καναδός δεν το βάζει κάτω, και αυτή τη φορά, διατηρώντας μια σταθερή φόρμα, μας χαρίζει ένα άλμπουμ, περίπου, στο ίδιο ύφος με τα τελευταία της μπάντας. Το thrash είναι ξανά ο κεντρικός, επιβλητικός πυλώνας του Suicide Society, το οποίο αναβλύζει πολύ Metallica, Slayer, Megadeth, Exodus, αλλά ακόμη και Rammstein, όλα όμως «αμπαλαρισμένα» με τον καλογυαλισμένο, κρυστάλλινο ήχο και τη δομή των Annihilator - συγνώμη, του Waters ήθελα να πω.
Αν και τα φωνητικά δεν είναι κάτι το φοβερό και παραπέμπουν στο King Of The Kill του 1994, ο 50χρονος δημιουργός, χτίζει μια 45λεπτη thrash... αμαξοστοιχία με πολύ νεύρο, ταχύτητες του άλλοτε εκτοξεύονται στα ουράνια, άλλοτε πέφτουν σε μελωδικά αρπέζ. Το Suicide Society είναι ενθουσιώδες και μεταδοτικό, χωρίς να σου προσφέρει κάτι το καινούριο, έχει πολλά μελωδικά μέρη που άλλοτε φτιάχνουν το κομμάτι (My Revenge), άλλοτε το χαλούν (Creepin' Again). Ομως το thrash του Waters είναι τόσο πλούσιο, με ριφ που θερίζουν και σόλο που μπλέκονται αρμονικά με αυτά -παρότι οι ταχύτητες είναι υψηλές- που αν και κάπου το έχεις... ακούσει ξανά, δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις το άλμπουμ κακό, στο σύνολό του. Κακές στιγμές σίγουρα υπάρχουν, τόσο στις συνθέσεις, όσο και στους στίχους οι οποίοι δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο. Ακούγοντας όμως το prog Μegadeth Suicide Society, το Metallica-Slayer My Revenge, το groove thrash σφυροκόπημα του Narcotic Avenue ή το old school Break, Enter, δεν μπορείς να μείνεις απαθής.
Ο Jeff Waters αποφασίζει να βγει πάλι στο προσκήνιο, μάλλον επειδή νιώθει την ανάγκη να εκτονωθεί, παρά γιατί νιώθει το κεφάλι του να εκρήγνυται από νέες ιδέες. Το Suicide Society δεν μας έκανε... σοφότερους, αλλά δεν είναι και άλμπουμ για τα... σκουπίδια. Είναι ένας δίσκος που «στέκεται» καλά και θα δώσει στον thrash ακροατή 45 λεπτά ευχαρίστησης. Τώρα, αν αυτός είναι και οπαδός των Annihilator, ακόμη καλύτερα.
Η tracklisting:
1. Suicide Society 3:50
2. My Revenge 5:06
3. Snap 4:54
4. Creepin' Again 4:16
5. Narcotic Avenue 5:19
6. The One You Serve 5:45
7. Break, Enter 5:47
8. Death Scent 5:11
9. Every Minute 5:00
Total length: 45:08
THE SHADOW
Αξιολόγηση: 6>10
