ΕΙΝΑΙ αρκετά τα γκρουπ που επιχείρησαν να βγάλουν ένα αξιοπρεπές άλμπουμ με βάση επιρροές από τις δεκαετίες των 60's και 70's, όμως έφαγαν τα μούτρα τους. Δε γίνεται να «χωρέσεις» ήχους και ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής μέσα σε συνθέσεις γραμμένες στo παρόν. 'Η μήπως γίνεται;..
Οι Mondo Drag από το Οκλαντ των ΗΠΑ, προέκυψαν το 2006 και ήδη έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ (το Holy Spirit του 2008 και το Νew Rituals του 2010), πριν προκύψει η... καραμπόλα με τους Radio Moscow και τους Blues Pills με αποτέλεσμα την κυκλοφορία του ομώνυμου φετινού άλμπουμ, Mondo Drag.
Τι συμβαίνουν μέσα σε αυτό; Πολλά... μεταφυσικά πράγματα. Η μουσική του συγκεκριμένου άλμπουμ είναι τόσο πειστικά και όμορφα βγαλμένη από τα 60's και 70's, που μόνο... φαντάσματα θα μπορούσαν να γράψουν σήμερα. Ας σοβαρευτούμε. Οι John Gamino (φωνή, Keys), Nolan Girard, Jake Sheley (κιθάρες), Zack Anderson (μπάσο) και Cory Berry (ντραμς), κάθε άλλο παρά έχουν σχέση με μεταφυσικά φαινόμενα, όμως σίγουρα το συγκεκριμένο άλμπουμ, είναι φαινόμενο.
Πως αλλιώς μπορείς να το χαρακτηρίσεις, όταν μέσα από τα επτά κομμάτια του «ζωντανεύουν» θρυλικά γκρουπ εκείνης της εποχής; Με κυρίαρχο στοιχείο του ήχου τους το Hammond και τα fuzzy pedals, οι Mondo Drag μάς χαρίζουν ένα ονειρεμένο ψυχεδελικό, space, prog, hard rock ταξίδι, σαν με ένα χίπικο βαν, βαμμένο στα χρώματα της τρελής εκείνης εποχής.
Ετσι, μέσα στα τραγούδια του άλμπουμ, θα συναντήσουμε τους Uriah Heep και τους Deep Purple, τους πρώιμους Pink Floyd του Syd Barrett και τους Eloy, τους Αtomic Rooster, τους UFO, τους Blue Cheer, άλλοτε τους Hawkwind, αλλά και τους Doors, όμως ακόμη και άλλα τόσα γκρουπ να προσθέσετε, το πιο πιθανό είναι να πέσετε μέσα. Το Mondo Drag είναι ένα εθιστικό, νοσταλγικό ψηφιδωτό που αλλάζει όψη κάθε φορά που το ακούς. Το άγριο -Deep Purple/Uriah Heep- πλήκτρο του Zephyr, δίνει τη σκυτάλη στη μελωδική ρετρό κιθάρα του Crystal Visions Open Eyes και στο θεσπέσιο κιθαριστικό lead & rhythn «πάντρεμα» του σπουδαίου The Dawn ή στο έντονα space, Shifting Sands. Το Plumajilla με το φλάουτο α λα Jethro Tull, μετατρέπεται μέσα από το Hammond και τις κιθάρες, σε ένα απίστευτο χίπικο πάρτι και περίπου στο μέσον του θαρρείς πως... κόβεται το ρεύμα και με τόσο μαεστρικό τρόπο «έρχονται» οι Hawkwind με τους Floyd και τους Eloy να κλείσουν το κομμάτι, ίσως το καλύτερο του δίσκου. Οι δύο τελευταίοι παραμένουν και στο Pillars Of The Sky, με την αυλαία να πέφτει μέσα από το Snakeskin, στο οποίο θα μπορούσαν να βρίσκονται ο Manzarek με τον Morrison και στα ντραμς ο Billy Ward.
H παρέα του Mondo Drag, προσπαθεί να τιθασεύσει έναν ολόκληρο τυφώνα επιρροών από γκρουπ που καθόρισαν τη μουσική που ακούμε σήμερα και παραδόξως, τα καταφέρνει, παραδίδοντάς μας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, το οποίο θα συγκινήσει τους παλαιότερους και θα αποτελέσει μία σπάνια πυξίδα για τους νεότερους. Αναμφισβήτητα, ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς! Kαλό μήνα σε όλους!
1. Zephyr 02:34
2. Crystal Visions Open Eyes 04:36
3. The Dawn 03:04
4. Plumajilla 06:40
5. Shifting Sands 05:24
6. Pillars Of The Sky 06:45
7. Snakeskin 06:10
THE SHADOW
Αξιολόγηση 9>10
