ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Rotting Christ - Rituals [2016]

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ Rotting Christ επιστρέφουν δισκογραφικά, ύστερα από τρία χρόνια, με το 13ο άλμπουμ τους, το Rituals, στήνοντας για μια φορά ακόμη, παρόμοιο σκηνικό με το «Κατά τον δαίμονα εαυτού», αλλά και το Aealo του 2010. Πολυεπίπεδα φωνητικά, σφιχτές, αργές συνθέσεις και «φολκ» (όσο μπορούμε να δανειστούμε αυτόν τον όρο στο black metal) στοιχεία, είτε από τη χώρα μας, είτε από την ευρύτερη περιοχή ή ακόμη και από τα ανατολικά μέρη της Υφηλίου...

{Ο ακροατής του Rituals, αν αναζητεί τους Rotting Christ της πρώτης περιόδου, μάλλον μάταια θα τους ψάξει}

Ο Σάκης Τόλης (ΕΔΩ, παλαιότερη συνέντευξή του στο SN) δε διστάζει ξανά, να σηκώσει τα μαύρα πανιά των Rotting Christ για νέες θάλασσες οι οποίες, όμως, δε θα φέρουν κάτι νέο. Η μπάντα ψάχνεται για μία φορά ακόμη, συνθετικά και στιχουργικά, δημιουργώντας πλέον μία ξεχωριστή -στα όρια της αυτόνομης- ενότητα άλμπουμ (μαζί με τα δύο προαναφερθέντα). Nαι, το ελληνικό γκρουπ είναι πλέον σε δυσθεώρητα ύψη, είναι ένα τεράστιο όνομα στο χώρο του και μπορεί να πειραματιστεί χωρίς φόβο και πίεση.

Ετσι, στο In Nomine Dei Nostri θα ακούσουμε τον όγκο, τα γνώριμα ριφ του Tόλη και γενικότερα το... σκοτάδι των Rotting Christ, όμως οι διάφοροι πειραματισμοί χαλούν τη συνοχή του κομματιού. Το Ze Nigmar που ακολουθεί, καθηλώνει τόσο με το άπλετο doom του, όσο και με τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά του. Το ιδιαίτερο, θεατρικό Elthe Kyrie, με την καθηλωτική ερμηνεία της Δανάης Κατσαμένη, συγκλονίζει. Ενα κομμάτι που δένει αρμονικά, ριφ, solos και ερμηνείες. Κι ενώ το ενδιαφέρον (μου) μεγαλώνει, στα Les Litanies De Satan και Apage Satana, το σκηνικό θαρρείς πως χαλάει. Κάτι τα τελετουργικά μέρη, κάτι οι ιαχές που προσπαθούν να ξορκίσουν το Κακό, κάτι η flat εκτέλεση του τελευταίου κομματιού, νομίζω ότι δημιουργούν μια αισθητή κοιλιά.

Ο Νίκος Ξυλούρης τιμάται μέσα από τη διασκευή, Tou Thanatou, η μπάντα προσπαθεί να κάνει δικό της ένα επικίνδυνο κομμάτι, έξω από τα σύνορά της, όμως δε γνωρίζω τι αποδοχής θα τύχει, κυρίως από τους Ελληνες οπαδούς. Οι παλιοί γνώριμοι Rotting Christ επιστρέφουν για λίγο στο For A Voice Like Thunder και η συνεισφορά του Nick Holmes (Paradise Lost) σφραγίζει μια πολύ καλή στιγμή, η οποία θα βρει συνέχεια και στο Komx Om Pax, αλλά και στο ανατολίτικο (ξανά) Devadevam. Η αυλαία πέφτει με μία ακόμη ελληνική διασκευή. Οι Aphrodite's Child, «δανείζουν» το The Four Horsemen, μια θρυλική, εμβληματική σύνθεση στην οποία η μπάντα βάζει πολλά δικά της πράγματα, χωρίς να χαλά τον κορμό της. 

Συμπερασματικά, ο ακροατής του Rituals, αν αναζητεί τους Rotting Christ της πρώτης περιόδου, μάλλον μάταια θα τους ψάξει. Αν θέλει -κυρίως- το κλίμα του «Κατά τον δαίμονα εαυτού», θα μείνει ικανοποιημένος. Ο Σάκης Τόλης, δείχνει ότι δεν επαναπαύεται. Αναζητεί καινούρια πράγματα και γιγαντώνει τη μπάντα για την οποία μιλούν με καμάρι, μουσικοί και οπαδοί απ' άκρη σ' άκρη του πλανήτη. Το Rituals προχωρά ακόμη ένα βήμα τη μπάντα, όμως πιστεύω πως πέραν των πειραματισμών και των αναζητήσεων, οι Rotting Christ πρέπει να κοιτάξουν λίγο περισσότερο στο πρώιμο παρελθόν τους.

Η tracklisting:

01. In Nomine Dei Nostri

02. Ze Nigmar

03. Elthe Kyrie

04. Les Litanies De Satan (Les Fleurs Du Mal)

05. Apage Satana

06. Tou Thanatou

07. For A Voice Like Thunder

08. Konx Om Pax

09. Devadevam

10. The Four Horsemen

THE SHADOW

Αξιολόγηση: 7>10