ΤΟ 2016 σκοπεύει να μη σταματήσει τις εκπλήξεις και μία από αυτές αποτελεί η «ανάσταση» των σπουδαίων Γερμανών θρύλων Lucifer's Friend. Σαράντα έξι χρόνια μετά το αξεπέραστο ξεκίνημά τους με το ομώνυμο έπος τους και 35 μετά το -ουσιαστικά- τελευταίο άλμπουμ τους, η μπάντα επιστρέφει δισκογραφικά με το Too Late To Hate και καλεί τους πιστούς οπαδούς της σε ένα αναπάντεχο ραντεβού...
{Μια μεγάλη επιστροφή}
Πριν από πολλά χρόνια, όταν η σειρά X Files «σάρωνε» την τηλεθέαση, σε ένα επεισόδιό της, οι δύο πρωταγωνιστές είχαν αναλάβει μια υπόθεση σε έναν οίκο ευγηρίας, όπου οι ηλικιωμένοι (σχεδόν όλοι με άνοια), ξαφνικά αποκτούσαν υψηλή αντίληψη και ευφυΐα, και μέσα σ' ένα βράδυ, άλλος ζωγράφιζε εκπληκτικά πράγματα στους τοίχους του ιδρύματος όπως οι μεγάλοι καλλιτέχνες της Αναγέννησης, άλλος δημιουργούσε μαθηματικούς κώδικες κτλ και το πρωί έπεφταν ξανά στην «άβυσσο» της λήθης.
Οι Lucifer's Friend, oυσιαστικά ανενεργοί δισκογραφικά από το 1981 και το Mean Machine, έχουν κυκλοφορήσει από τότε ένα Live άλμπουμ τον περασμένο Ιανουάριο, ένα best of με bonus 4 νέα κομμάτια πέρσι και το 1994 ένα άλμπουμ ως Lucifer's Friend 2. Πλέον, τα τρία ιδρυτικά μέλη του γκρουπ, ο John Lawton (φων.), Peter Hesslein (κιθ.) και Dieter Horns (μπάσο), σαν άλλοι ηθοποιοί των X Files, δημιουργούν... από το πουθενά, ένα νέο άλμπουμ, καλώντας στην «παρέα» τους, τους Jogi Wichmann (πλήκτρα) και Stephan Eggert (τύμπανα, percussion).
Το αποτέλεσμα; Ενας δίσκος ολοζώντανος και δυναμικός, που προσωπικά με άφησε άναυδο. Το Too Late To Hate, μοιάζει σαν συνέχεια του Mean Machine, με ήχο σαφώς πιο... καλογυαλισμένο, μακριά από τη... σκόνη των 70's. Η πλειονότητα των συνθέσεων είναι heavy rock, αφήνοντας στο χρονοντούλαπο τις παλαιότερες jazz - pop προσπάθειες, ενώ και το progressive στοιχείο απουσιάζει αισθητά, αλλά όχι τελείως.
Στο Too Late To Hate θα πλημμυρίσουμε πανέμορφα ριφ και solos του Hesslein, ο Lawton ερμηνεύει μοναδικά -ως Αγγλος-, το rhythm section των Horns και Eggert «κεντάει» (ακούστε το Straight For The Heart), ενώ ο Wichmann αποτελεί το κομβικό σημείο των συνθέσεων, πότε με synth ήχους, πότε με το hammond του.
Μέσα σ' αυτό το heavy rock σκηνικό, όμως οι Lucifer's Friend έχουν προσθέσει μπόλικο rock n' roll (Tell Me Why), AOR μέρη όπως στο Tears, blues παρενθέσεις (This Time), πλεύσεις κοντά στους Rainbow της περιόδου Bonett (I Will Be There), αλλά και επιστρέφουν για λίγο στις Zeppelin-ικές καταβολές τους με το Sea Of Promises (το κορυφαίο κομμάτι του άλμπουμ με πολλά prog στοιχεία).
Σ' αυτή την προσπάθεια θα ακούσουμε ελάχιστα (έως καθόλου) πράγματα, κυρίως από το ντεμπούτο τους, το μακρινό 1970, όμως το Too Late To Hate είναι ένα αξιόλογο άλμπουμ. Σε πολλούς... παραδοσιακούς φίλους του γκρουπ ίσως δεν αρέσει αυτή η «πολυχρωμία», όμως δεν παύει αυτή η προσπάθεια να περιέχει υπέροχα κομμάτια. Tην ώρα που όλοι ασχολούνται με το νέο άλμπουμ των Korn (!;), oι Lucifer's Friend επιστρέφουν σεμνά και αθόρυβα, βγάζουν πράγματα που ήθελαν να «δηλώσουν» και μας «βομβαρδίζουν» με τα πλούσια αρώματα των εξαιρετικών επιτευγμάτων τους. Μήπως το ροκ ζει ακόμη;
Tracklisting:
1. Demolition Man 4:16
2. Jokers & Fools 4:22
3. When Children Cry 4:23
4. Straight For The Heart 3:22
5. Tell Me Why 4:07
6. Don't Talk To Strangers 3:46
7. I Will Be There 4:00
8. This Time 5:04
9. Tears 4:19
10. Sea Of Promises 4:53
11. Brothers Without A Name 3:21
12. When You're Gone (Bonus - Live) 2:07
THE SHADOW
Αξιολόγηση: 8>10
