ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Heir Apparent (Terry Gorle): Το συγκρότημα διαλύθηκε λόγω εντάσεων, αλλά δεν κοιτάξαμε πίσω ούτε στιγμή

ΟΙ HEIR APPARENT είναι απο τα γκρουπ τα οποία δεν έτυχαν της αναγνώρισης που πραγματικά άξιζαν. Κι αυτό διότι μετά τα δύο εξαιρετικά πρώτα άλμπουμ τους στα τέλη των 80's (Graceful Inheritance - 1986, One Small Voice - 1989), χάθηκαν ξαφνικά από τον χάρτη του metal. Σχεδόν 30 χρόνια μετά, επιστρέφουν με το τρίτο άλμπουμ τους, The View From Below, και ο ιδρυτής τους, Terry Gorle, μιλάει στο Shadow Nation, λύνοντας όλες τις απορίες μας... [READ THE INTERVIEW IN ENGLISH AFTER THE GREEK TEXT]

{Νιώθουμε ότι αυτό είναι το καλύτερό μας άλμπουμ}

- Καλησπέρα Terry, σ’ ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνεις να μιλήσουμε.

Η τιμή είναι και για μένα, ευχαριστώ.

- Τι σπουδαία έκπληξη μάς επιφυλάξατε με το νέο άλμπουμ σας; Θα ‘θελα να μας μιλήσεις γι’ αυτή την επανένωση των Heir Apparent ύστερα από σχεδόν 30 χρόνια. Πως ελήφθη αυτή η απόφαση;

Το ενδιαφέρον μας για επανασύσταση έγινε σοβαρό το 2011 όταν μου ζητήθηκε να εμφανιστώ σε φεστιβάλ για την 25η επέτειο του Graceful Inheritance. Το κύριο πρόβλημα ήταν στο να βρω κάποιον για φωνητικά που θα κάλυπτε το υλικό όταν έγινε προφανές ότι ο Paul (Davidson) δε θα ήταν σε θέση να τραγουδήσει. Είχαμε άλλη μια ευκαιρία το 2015 για να ετοιμαστούμε για την 30ή επέτειο και ο Paul πάλι δεν μπορούσε να τραγουδήσει. Ηταν τυχαίο ότι άλλος τραγουδιστής που δεν μπορούσε να τον αναπληρώσει, πρότεινε τον Will Shaw.
Μετά την επιτυχία που είχαμε στην Ιταλία, την Ελλάδα και τη Γερμανία το 2015 και το 2016, ο Will απέδειξε ότι ήταν ικανός να καλύψει το παλιό μας υλικό κρατώντας ακόμη το μοναδικό του ταλέντο. Έτσι αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε ένα νέο άλμπουμ ως πλατφόρμα για να καθιερωθεί ο Will ως αυτόφωτος. Δεν είχε νόημα να κοιτάμε προς τα πίσω ή να αντιγράφουμε κάτι που είχαμε κάνει 30 χρόνια πριν, κι έτσι στρωθήκαμε να γράψουμε καινούργια μουσική με βάση το πως νιώθουμε και πως είμαστε σήμερα.

- Γιατί οι Heir Apparent «εξαφανίστηκαν» για τόσα πολλά χρόνια και ύστερα από δύο τόσο ελπιδοφόρα άλμπουμ;

Οπως φάνηκε τα δύο προηγούμενα άλμπουμ έτυχαν αποδοχής από τους οπαδούς του underground, αλλά εμπορικά δεν ήταν ποτέ επιτυχημένα απ’ όσο γνωρίζω. Σίγουρα δεν προσέφεραν σε καμία περίπτωση χρήματα για να χτιστεί μια καριέρα. Το συγκρότημα διαλύθηκε λόγω εντάσεων περί οικονομικών και αφοσίωσης το 1989. Κάποια πρώην μέλη συνέχισαν να χρησιμοποιούν το όνομα του γκρουπ παράνομα έως το 1990, αλλά δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν συμβόλαιο για δίσκο και διαλύθηκαν και αυτοί. Εγώ ανασυνέστησα το συγκρότημα το 1999 για να το προετοιμάσω για μια συναυλία στο Wacken, ώστε να στηριχθεί η πρώτη γενιά των επανεκδόσεων το 2000.

- Τι έφερε το The View From Below; Ανάγκη για ξεσκούριασμα ή ανάγκη για να πείτε πράγματα;

Οπως είπα νωρίτερα, δεν κοιτάξαμε πίσω ούτε στιγμή. Δεν κερδίζεις προσπαθώντας να μαντέψεις τι μπορεί να αρέσεις σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι των oπαδών. Ποτέ δεν αντιγράψαμε τους εαυτούς μας, και πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό κάθε κομμάτι να αποτελεί μοναδική σύνθεση, όποιο και αν είναι το στιλ του. Ένα τρίτο άλμπουμ με έναν τρίτο τραγουδιστή θα πρέπει να στέκεται μόνο του, κι έτσι κοιτάξαμε μόνο πώς θα γράψουμε καλά κομμάτια, με δυνατές μελωδίες και συνθέσεις που θα επέτρεπαν στον Will να επιδείξει την ποικιλία των ταλέντων του.

- Ακούγοντας το άλμπουμ, παρομοίασα τον ήχο και τις συνθέσεις σας σαν να προέρχονται ύστερα από έναν μεγάλο έρωτα (Graceful Inheritance και One Small Voice), o oποίος έχει καταλαγιάσει τόσα χρόνια κι έχει μετατραπεί σε σοφία, σε εμπειρίες, σε μια πρωτόγνωρη αγάπη. Παρότι περίμενα να ακούσω κάτι διαφορετικό όταν είδα την κυκλοφορία, το The View From Below με εξέπληξε ευχάριστα. Ποια είναι η άποψή σου;

Νιώθουμε ότι αυτό είναι το καλύτερό μας άλμπουμ, για την ποιότητα του ήχου και την αίσθηση συνοχής του. Κάποιοι μπορεί να μένουν κολλημένοι στο 1986 ή το 1989, και καλά κάνουν. Εμείς μπορούμε ακόμη να παίξουμε εκείνη τη μουσική, και τώρα έχουμε προσθέσει και το 2018 στο μίγμα. Κάποιοι έχουν ερμηνεύσει αυτό το άλμπουμ ως πιο σκοτεινό και απαισιόδοξο, αλλά αυτό ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μας... Εμείς απλώς γράψαμε τραγούδια που μας άρεσαν. Προσπαθήσαμε να φανερώσουμε μια ποικιλία χωρίς να αισθανόμαστε ότι έπρεπε να ακολουθήσουμε κάποιες τάσεις ή να αποδείξουμε σε κάποιον την αξία μας. Το άλμπουμ αυτό είναι για όσους αγαπούν τη μουσική.

- Πιστεύεις ότι είναι καλύτερο να μένεις στη «σκιά» αν δεν έχεις ή δεν είσαι έτοιμος να πεις κάτι αξιόλογο ή αξίζει να το παλέψεις όπως έκαναν οι Queensryche με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα (καυγάδες, δύο μπάντες κτλ);

Δεν έχω κάποια ιδιαίτερη γνώση σχετικά με την κατάστασή τους την τελευταία δεκαετία. Κάποιος έχει δίκιο και κάποιος άδικο. Όπως οι πιο πολλοί που βλέπουν από μακριά τους Queensryche, η μπάντα δεν ήταν ποτέ η ίδια αφότου αποχώρησε ο Chris DeGarmo. Το όνομά τους το έφτιαξαν με την πρωτοπορία τους εκμεταλλευόμενοι τα καλύτερα χαρακτηριστικά του intelligent μέταλ. Κατά τη γνώμη μου έκαναν λάθη με το Promised Land ακολουθώντας τάσεις grunge και αλλάζοντας το στυλ τους για να ακούγονται περισσότερο σαν τον Geoff Tate που τραγουδούσε με τους Stone Temple Pilots. Αυτό νομίζω ότι ήταν η αρχή του τέλους. Καταλαβαίνω τους μουσικούς που θέλουν να ξεφύγουν και να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό. Ωστόσο η αντιγραφή ενός ήχου grunge δεν ήταν κάτι νέο για το κοινό, ήταν απλώς νέο για εκείνους.

- Πλέον μιλάμε για πραγματική επανεκκίνηση των Heir Apparent. Να περιμένουμε κι άλλα πράγματα στο άμεσο μέλλον;

Εχουμε κλείσει για φεστιβάλ το 2019 και ελπίζουμε να δούμε τι άλλο θα προκύψει από αυτή την κυκλοφορία του άλμπουμ. Δεν είχαμε ποτέ μας ατζέντη ή μάνατζερ, οπότε κάποιος μπορεί εδώ να δει δυνατότητες και να μας ανεβάσει στο επόμενο επίπεδο... Ποιος ξέρει; Ωραία θα ήταν να δοκιμάσουμε την αίσθηση μιας αληθινής περιοδείας...

- Θα ήθελα να μου περιγράψεις πως βίωσες το «τσουνάμι» του grunge -μιας και είστε από το Σιάτλ- εκείνη την εποχή και που / πως θεωρείς ότι το metal βρήκε διάδρομο διαφυγής για να συνεχίσει;

Ηταν ωραίο να βλέπουμε τοπικά συγκροτήματα να αποσπούν την προσοχή του κόσμου, αλλά αυτό φάνηκε ότι συνέβαινε σε βάρος μας. Είδαμε την τάση που ερχόταν όπως και αυτοί... Το hair metal που έφτασε στα ραδιόφωνα στη δεκαετία του ’80 ήταν μια τάση που όλοι ήξεραν ότι θα πέθαινε, και αντικαταστάθηκε στο ραδιόφωνο από το grunge στη δεκαετία του ’90. Φαίνεται ότι τα πραγματικά σπουδαία συγκροτήματα μέταλ που έμειναν πιστά τους εαυτούς τους επιβίωσαν μακροπρόθεσμα. Οι Iron Maiden, Judas Priest και Black Sabbath αποτελούν κορυφαία παραδείγματα. Φυσικά απαιτείται κάποια επιτυχία πριν από αυτές τις τάσεις για να καθιερωθούν...

«Δεν παρακολουθώ τη μέταλ μουσική σήμερα»

- Πως βλέπεις το metal σήμερα; Εκτιμάς ότι έχει κάτι να πει ή έχει μείνει στάσιμο;

Δεν παρακολουθώ τη μέταλ μουσική σήμερα. Ούτε και στη δεκαετία του ’80 δεν την παρακολουθούσα πολύ πέρα από λίγα κορυφαία συγκροτήματα όπως οι Maiden, Sabbath, Priest και Dio... τα ίδια συγκροτήματα που ενέπνευσαν τα περισσότερα από τα άλλα γκρουπ που ήταν πλάι μας. Θα σας εξέπληττε αν μαθαίνατε για τα συγκροτήματα και τα άλμπουμ που δεν έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου. Έχω μόνο ένα άλμπουμ των Metallica... το Black, και αυτό το αγόρασα αφού σταμάτησαν οι Heir Apparent. Δεν έχω ακούσει ποτέ μου άλμπουμ από το 99% των συγκροτημάτων που γνωρίζετε. Ακούω την εποχή των Black Sabbath με τον Tony Martin, ή τους Alice in Chains όταν θέλω να χαλαρώσω... ή κάτι από 40-50 χρόνια πίσω.

- Αν έπρεπε να στείλεις 5-6 άλμπουμ στο διάστημα με την ελπίδα κάποτε να τα βρει κάποιος εξωγήινος πολιτισμός, ποια θα ήταν αυτά;

1. Santana – Abraxas 

2. Pink Floyd –Meddle

3. Emerson, Lake and Palmer –Tarkus

4. Jimi Hendrix – Electric Ladyland

5. Black Sabbath – Headless Cross. 

Προκαλώ τους αναγνώστες σας να τα ακούσουν αυτά με αυτοσυγκέντρωση και να να μη θέλουν να εξερευνήσουν περισσότερο.

«Πραγματικά λατρεύω την Ελλάδα»

- Στην Ελλάδα έχετε έρθει. Τι σας τράβηξε την προσοχή περισσότερο (όχι απαραίτητα από τη μουσική);

Εχω δώσει έξι συναυλίες στην Ελλάδα (2006, 2012, 2016)... Πραγματικά τη λατρεύω. Κάθε φορά παίρνω το τρένο από Αθήνα για Θεσσαλονίκη. Είναι όμορφη χώρα, με εκπληκτική αρχιτεκτονική και ιστορία. Θεωρώ ότι αποτελεί έμπνευση για μένα. Κι αυτός ο κόσμος! Έχω κάνει μερικούς σπουδαίους φίλους στην Ελλάδα, και σκέφτηκα ακόμη και να μετακομίσω εκεί. Τα καλύτερα ακροατήρια που έχω δει ποτέ!

- Terry σ’ ευχαριστώ για την τιμή και για το υπέροχο «δώρο» που μας χαρίσατε (The View From Below). Εύχομαι τα καλύτερα σε όλους σας!

Εγώ ευχαριστώ. Ανυπομονώ να γυρίσω στην Ελλάδα το 2019! Ελάτε να μας συστηθείτε, είμαστε εδώ για εσάς!

THE SHADOW

•••

HEIR APPARENT (Terry Gorle): 

The band dissolved from tensions but we didn’t look back for a moment


HEIR APPARENT is one of the bands that never quite got the recognition they really deserved. That's because after their first couple of albums that were excellent in the late 1980s, (Graceful Inheritance - 1986, One Small Voice - 1989) they suddenly vanished from the metal map. Almost 30 years on, they are back with their third album, The View From Below, and their founder, Terry Gorle, speaks to Shadow Nation answering all our queries...

{We feel this is our best album}

- Thank you Terry for your time! I truly appreciate it.

It’s an honor for me to be here, thank you.

- After 30 years, Heir Apparent is back together with a brand-new, ‘surprise’ album. Can you talk a bit about the band’s newest project but also how you reconnected after 30 years? How did you decide to make a comeback?

Interest in reforming became serious in 2011 when I was asked to perform festivals for the 25th anniversary of Graceful Inheritance. The major problem has been finding a vocalist who could cover the material once it became apparent that Paul Davidson would not be capable of performing. We had another opportunity in 2015 to prepare for the 30th anniversary, and Paul was once again unable to perform. It was by chance that another vocalist who could not make the commitment referred me to Will Shaw. After the success we had with Italy, Greece, and Germany in 2015 and 2016, Will proved he was capable of covering the old material while still having his own unique talent. So, we decided to record a new album as a platform for Will to establish himself as his own man. It made no sense to look backwards or copy something we did from 30 years ago, so we set out to write new music based on how we feel and what we like today.

- Even though the two previous albums were incredibly successful, the band «disappeared» and did not try anything new. Why was that?

It seems the two previous album achieved critical success from underground fans of their genres, but they were never commercially successful as far as I know… they certainly never provided any money to establish a career. The band dissolved from tensions about finances and commitment in 1989. Some ex-members continued to use the band name illegally until 1990, but they could not secure a record deal and disbanded as well. I reformed the band in 1999 to prepare for a concert at Wacken to support the first generation of reissues in 2000.

- What brought on the ‘The View From Below’ album? Did you feel the need to come back and start a new era of the band, or just express more things through your music?

As I’d mentioned, we didn’t look back for a moment. You can’t win by trying to guess what a certain segment of the fans might like. We never have copied ourselves, and we feel it’s important that every song is a unique composition, no matter what the style is. A third album with a third singer should stand on its own, so we only looked at writing good songs with strong melodies and arrangements that would allow Will to show his range of talents.

- While listening to the album, I likened the sound and the creation of the music with what comes after a great love crash (Graceful Inheritance and One Small Voice) that has subsided after many years and has turned into wisdom, experiences and an unprecedented love. Although I expected to hear something different when I saw the release, The View From Below was a pleasant surprise to me. What is your opinion?

We feel this is our best album, for its sound quality and sense of cohesion. Some people will remain stuck in 1986 or 1989, and that’s fine for them. We can still play that music, and now we have added 2018 into the mix. People have interpreted this album as darker and gloomy, but that never occurred to us… we just wrote songs we liked. We’ve tried to show a diversity without feeling like we had to follow any trends or prove ourselves to anyone. This album is for people who love music. 

- Do you think it’s better for a band to remain silent when it doesn’t have anything special to present or to try something new as Queensryche did with the well-known unfortunate results (two separate bands, disagreements, “fights”)?

I have no special insight on their situation during the past decade. Someone is right, someone is wrong. Like most people viewing Queensryche from a distance, the band was never the same after Chris DeGarmo left. They made their name by being trend setters, capitalizing on the very best traits of intelligent metal. In my opinion they made mistakes with Promised Land by following Grunge trends and altering their style to sound more like Geoff Tate singing with the Stone Temple Pilots… that was the beginning of the end in my opinion. I understand musicians wanting to branch out and try something different. But, copying a grunge sound wasn’t new to the public, it was simply new for them.

- Heir Apparent seems to be back together entirely. What should we expect in the near future?

We’ve got festivals booked for 2019, and we are hoping to see what else develops from this album release. We never have had an agent or manager, so maybe someone will see potential here and bring us to the next level… who knows? It would be nice to know what a real tour feels like…

- Can you describe grunge’s “tsunami” in the 1990s (after all you’ve grown up in Seattle during that period of time)? How do you think metal music found an “escape” route to move on?

It was cool to see local bands getting attention, but it was a drag that it appeared to happen at our expense. We saw the trend coming, and they did too… The hair metal stuff that made the radio in the 1980’s was always a trend that everyone knew would die, and it was replaced by grunge on the radio in the 1990’s. It seems the truly significant metal bands who stayed true to themselves survived in the long run… Iron Maiden, Judas Priest, and Black Sabbath being the prime examples. Of course, it takes a certain amount of success in advance of those trends to weather the storm…

«I don’t follow metal music in today’s world…»

- How do you feel about metal music in today’s world? Does it offer anything new, special or does it not evolve anymore?

I don’t follow metal music in today’s world… I never followed it much back in the 80’s other than the few top bands like Maiden, Sabbath, Priest, and Dio… the same bands that inspired most of the other bands who were our peers. You would be surprised at the bands and albums I’ve never heard in my life… I only own one Metallica album… the Black album, and that was bought after Heir Apparent was over. I have never heard an album by 99% of the bands that you know. I listen to the Tony Martin era of Black Sabbath, or Alice In Chains when I want to kick back… or something 40-50 years old.

- If you had to send 5-6 different albums to space, with the hope that some day an extraterrestrial civilization would listen to them, which would they be?

1. Santana – Abraxas 

2. Pink Floyd –Meddle

3. Emerson, Lake and Palmer –Tarkus

4. Jimi Hendrix – Electric Ladyland

5. Black Sabbath – Headless Cross. 

I challenge your readers to listen to these with concentration and not want to explore more.

«I absolutely love Greece»

- You have had a concert in Greece. What were your impressions about the country and the people?

I’ve had 6 concerts in Greece (2006, 2012, 2016)… I absolutely love it. Each time I’ve taken the train from Athens to Thessaloniki. It’s a beautiful country, amazing architecture and history. I find it very inspirational. And the people! I have made some great friends in Greece, and I’ve even thought of moving there. The best audiences I’ve ever seen!

- Thank you again for your time, and of course, the wonderful present you sent to your fans (The View From Below). Wish all the best to each and every one of you!

Thank you, I look forward to returning to Greece in 2019! Come up and introduce yourselves. We are here for you!

THE SHADOW