«ΕΙΜΑΣΤΕ μια μπάντα που μεταχειριζόμαστε πολλά στιλ ως εργαλεία για να αρθρώσουμε αυτό που θέλουμε να πούμε». Οι Ιταλοί KINGCROW, βρίσκονται από το 2001 στο δισκογραφικό σύμπαν, με μουσικές που φλερτάρουν έντονα με το progressive, όμως, όπως μας λέει ο κιθαρίστας, συνθέτης και παραγωγός της μπάντας, Diego Cafolla, το γκρουπ είναι κάτι πιο ευρύ, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Μη σκεφθείς τι θα έκανες, απλώς κάνε αυτό που αισθάνεσαι, οτιδήποτε βγαίνει από μέσα σου». Και δεν έχει άδικο. Πάντα στις συνεντεύξεις θέλω ο συνεντευξιαζόμενος να βγάζει τον πραγματικό εαυτό του και να δίνει μηνύματα. Κι ο Diego λέει πολλά όμορφα πράγματα... (read the interview in English after the Greek text)
- Καλησπέρα. Ευχαριστώ θερμά για την αποδοχή της πρόσκλησης για συνέντευξη.
_Δική μου η ευχαρίστηση.
- Εχοντας κλείσει έναν αξιόλογο κύκλο με τα άλμπουμ, Phlegethon, In Crescendo, Eidos, ποιος είναι ο λόγος που αλλάξατε (ελαφρώς) πλεύση με το εξίσου αξιόλογο The Persistence;
_Πρόκειται για την ανάγκη να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικά διατηρώντας παράλληλα την προσωπικότητά μας. Όταν έχεις γράψει τόσο πολλά κομμάτια όσα εγώ, μπορείς να αρχίσεις να αισθάνεσαι πως έχεις καθιερώσει μια «φόρμουλα» και έχεις τις συνήθειές σου, που από τη μια πλευρά είναι αυτές που καθορίζουν το στιλ σου, αλλά από την άλλη νιώθεις άνετα με αυτές... και για μένα αυτή είναι η στιγμή για να προχωρήσω πιο πέρα. Νομίζω πως εάν υπάρξει και ένα άλλο, θα είναι πολύ διαφορετικό, αισθάνομαι την ανάγκη να κάνω κάτι πολύ διαφορετικό.
- Στο νέο άλμπουμ βλέπω ότι ο ήχος σας είναι πιο... εκλεπτυσμένος σε σχέση με το παρελθόν, χωρίς να γίνεται έκπτωση στην ποιότητα. Οντας ενεργοί για περίπου 20 χρόνια, πιστεύετε ότι αυτή η στροφή ακολουθεί την ηλικιακή ωρίμανση (π.χ. τα trip hop μέρη πάνω στα djent ριφ στο κομμάτι Father, τι σπουδαία στιγμή!);
_Ναι, σίγουρα, με τον καιρό μαθαίνεις περισσότερα σχετικά με το τι κάνεις, που στη δική μου περίπτωση είναι το γράψιμο, η σύνθεση και η παραγωγή μουσικής. Όσο για τα trip hop μέρη που αναφέρετε ως παράδειγμα... νομίζω ότι τώρα νιώθουμε λιγότερο ντροπαλοί, δεν φοβόμαστε να δείξουμε τέτοια ήδη επιρροής, αν και βρίσκονταν πάντα εκεί, τουλάχιστον από το Phlegethon και μετά. Δεν αποτελεί μυστικό ότι είμαι μεγάλος θαυμαστής του κινήματος αυτού, και ιδιαιτέρως των Massive Attack· μπορείτε να εντοπίσετε συνεντεύξεις μου προ δεκαετίας όπου τους αναφέρω ως μεγάλη επιρροή. Πρόκειται για επίδραση που είναι μεν πιο εμφανής στο «The Persistence», αλλά δεν είναι καινούργια.
 |
| O Diego Cafolla. |
_Νομίζω πως είμαστε κάτι ενδιάμεσο, τα prog στοιχεία υπάρχουν, αλλά με πολύ μεγάλη ποσότητα από έτερα στιλ. Μπορείτε να βρείτε τόσο Alternative Rock, Metal ή Post Rock μέσα, όσο και -όπως αναδείξατε προηγουμένως- trip hop και ηλεκτρονική μουσική. Όλα αυτά δεν είναι παρά εργαλεία που μεταχειριζόμαστε για να αρθρώσουμε αυτό που θέλουμε να πούμε. Έτσι συχνά μας βάζουν την ταμπέλα του Progressive Metal, αλλά εάν θέλουμε να εμμείνουμε στον ορισμό αυτόν, πρόκειται για πολύ διαφορετικό Progressive Metal σε σχέση με τους Dream Theater, για να σας φέρω ένα παράδειγμα.
- Θεωρείτε πιο δύσκολο σε σχέση με άλλα είδη του σκληρού ήχου, ένα γκρουπ να κάνει καριέρα στο progressive και γιατί; Eίναι πεδίο για... θαρραλέους μουσικούς αυτό το είδος;
_Νομίζω ότι γενικά η ιδέα του να κάνεις καριέρα ως συγκρότημα ροκ είναι κάτι πολύ φιλόδοξο, τόσο στο progressive όσο και σε άλλα είδη της μουσικής συνολικά. Δε θα προτιμούσες να παίξεις μουσική progressive, νομίζω ότι αυτός είναι ο υγιέστερος τρόπος για να κάνεις μουσική. Μη σκεφθείς τι θα έκανες, απλώς κάνε αυτό που αισθάνεσαι, οτιδήποτε βγαίνει από μέσα σου. Μετά κάποιος θα βρει και μια ταμπέλα για σένα. Σήμερα η μουσική βιομηχανία είναι τόσο ασταθής που δε θα σκεπτόσουν για κάποια καριέρα, απλώς κάνε το επειδή το αγαπάς και δούλεψε όσο σκληρά μπορείς για να καταφέρεις το καλύτερο. Κι αν αυτό γίνει... τόσο το καλύτερο, αλλά μην το κάνεις με σκοπό την καριέρα... αυτή είναι η δική μου συμβουλή. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα είδη μουσικής με ευρύτερο ακροατήριο, άρα εάν ο στόχος σου είναι μόνο να βγάλεις λεφτά, ίσως να πρέπει να δοκιμάσεις να κάνεις άλλο είδος μουσικής.
- Τελικά ποιοι είναι οι Kingcrow; Πως ξεκίνησαν, πως προέκυψε το σχήμα, το όνομα, το progressive;
_Το συγκρότημα γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ως Earth Shaker (που βασικά ήταν ένα εντελώς διαφορετικό συγκρότημα πέρα απο το γεγονός ότι ο Thundra και εγώ παίζαμε σε αυτό). Κατόπιν ανακαλύψαμε ότι υπήρχε άλλο συγκρότημα με το ίδιο όνομα, κι έτσι το αλλάξαμε σε Kingcrow, εμπνευσμένοι από το The Raven του Εντγκαρ Άλαν Πόου. Οπως σας έχω ήδη πει, δεν επιλέξαμε να παίξουμε μουσική progressive, θεωρώ ότι είναι το αποτέλεσμα όλων των επιρροών μας.
α. Ποιες ήταν και είναι οι επιρροές σας;
_Βασικά άκουγα κάθε στιλ, από την ambient ως το black metal, με όλα τα ενδιάμεσα. Αν θα έπρεπε να αναφέρω κάποια από τα συγκροτήματα που άκουγα κατά τη διάρκεια της καριέρας μου θα πω τους Iron Maiden, Rush, King Crimson, Pink Floyd, Tori Amos, NIN, Radiohead, Sigur Ros, Sepultura, Slayer, Massive Attack, Portishead, The Prodigy, The Mars Volta, Zappa, Meshuggah, Scott Walker, Death, Beach Boys, The Beatles... και μπορώ να αναφέρω εκατοντάδες ακόμη.
β. Αν ένας νέος μουσικός σάς ζητούσε να του προτείνετε 2-3 prog άλμπουμ για να ξεκινήσει, ποια θα ήταν αυτά;
_Είναι πάρα πολλά... αλλά εάν μιλάμε για progressive rock, θα έλεγα τα εξής: Pink Floyd: «Dark Side Of The Moon», Rush: «Moving Pictures» και King Crimson: «Red».
γ. Η ΝΑSA σάς επιλέγει να στείλετε μια κάψουλα με μουσική στο διάστημα, με την ελπίδα κάποτε να ανακαλυφθεί από έναν εξωγήινο πολιτισμό. Ποια άλμπουμ ή κομμάτια θα βάζατε μέσα;
_Το «Dark Side Of The Moon»... είναι ο πρώτος δίσκος ροκ που λάτρεψα και εξακολουθεί ακόμα και τώρα να με μαγεύει. Αντιπροσωπεύει για μένα την ουσία της ομορφιάς στη μουσική.
- Μήπως τα τελευταία χρόνια το progressive γενικότερα έχει τελματώσει; Μήπως βγαίνουν πιο δύσκολα απ’ ό,τι στο παρελθόν, γκρουπ που θα αφήσουν το στίγμα τους; Μήπως τα νεότερα γκρουπ παίζουν περισσότερο τις επιρροές τους κι όχι αυτό που έχουν μέσα τους;
_Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι το progressive έχει τελματώσει. Κάθε φορά που νομίζω ότι τα έχω ακούσει όλα, έρχεται ένα συγκρότημα ή ένας καλλιτέχνης που με καταπλήσσει με κάτι φρέσκο. Σίγουρα, είναι δυσκολότερο σήμερα να κάνει κανείς κάτι εντελώς πρωτότυπο, αλλά μπορεί να κάνει κάτι προσωπικό και «μοναδικό» δίχως να εφεύρει ξανά τον τροχό.
- Eίναι πιο δύσκολο σήμερα μια μπάντα να κρατήσει τη συνοχή της και κοινή πλεύση μεταξύ των μελών της;
_Δε νομίζω ότι αυτό είναι δυσκολότερο από ό,τι στο παρελθόν. Πιθανώς το γεγονός πως υπάρχουν πολύ λιγότερα χρήματα στη βιομηχανία, να κάνει τη ζωή ενός συγκροτήματος πιο δύσκολη, αλλά φαντάζομαι ότι αυτό δεν είναι πιο σύνθετο από ό,τι ήταν παλαιότερα.
- Για το προσεχές μέλλον, ποια είναι τα σχέδιά σας; (συναυλιακά, δισκογραφικά, προσωπικά)
_Θα κάνουμε μερικές ακόμη εμφανίσεις στην Ευρώπη για να προωθήσουμε το «The Persistence», και μετά, ποιος ξέρει; Δεν έχουμε σχεδιάσει άλλον δίσκο προς το παρόν, αλλά εάν έρθει κάποια ενδιαφέρουσα μουσική μπορεί να σχεδιάσουμε άλλο άλμπουμ. Πάντα έτσι λειτουργούσε αυτό το συγκρότημα. Αν ηχογραφήσουμε κάτι είναι επειδή υπάρχει κάτι που πιστεύουμε πως αξίζει. Μπορεί να πάρει δύο χρόνια, μπορεί και δέκα. Ο χρόνος θα δείξει.
- Σας ευχαριστώ θερμά για την κουβέντα. Εύχομαι τα καλύτερα σε όλους κι ελπίζω να τα πούμε από κοντά όταν έρθετε στην Ελλάδα.
_Ευχαριστώ, ελπίζω κάποια μέρα να παίξουμε και στην Ελλάδα, είναι μια από τις πολύ λίγες ευρωπαϊκές χώρες όπου δεν έχουμε περιοδεύσει.
THE SHADOW
•••
KINGCROW (Diego Cafolla):
Don’t do something, to just have a career
«WE ARE a band that uses many musical styles as tools to articulate what we want to say». KINGCROW, a band from Italy, has been on the spotlight since 2001, recording mostly progressive music. However, as the guitarist, composer, and producer of the group, Diego Cafolla tells us, the band’s musical genre is a bit broader: “Don’t think what you would do, just do what you feel, whatever comes inside you.” And he’s certainly not wrong. In my interviews over the years, I always want the guest/musician to show his real character and share important messages. And Diego, does precisely that, by saying a lot of beautiful things.
- Hello and thank you ever so much for accepting my invitation for an interview.
_My pleasure.
- Having closed a remarkable cycle of albums – Phlegethon, In Crescendo, Eidos what is the reason for your (slight) change of course with the equally remarkable The Persistence?
_Well, it’s just the need to try something a bit different while maintaining our personality. When you write so many song as I did you can start to feel you consolidated a “formula”, and you have your habits which on one side are what define your style, but on the other hand you feel too comfortable with…and for me that’s the moment to move on. I think if there’ll be another one will be very different, I just feel the need to make something very different.
- In the new album I see that your sound is more... refined compared to the past, without compromising quality. Being active for over 20 years, do you believe that this shift follows an age maturity (such as the trip hop parts over the djent riffs in the “Father” track – what a glorious moment!)?
_Well yes for sure with time you learn more about what you do, which in my case is writing, arranging ad producing music. The trip hop parts you bring as an example…I guess now we are less shy, we are not afraid to show these kind of influences but they were always there, from Phlegethon on at least. It’s not a secret I’m a big fan of that movement and especially of Massive Attack, you can find 10 years old interviews where I cite them as a big influence. It’s an influence that in “The Persistence” is more upfront but not a new one.
- How do Kingcrow define progressive, after all? Is the band really “prog” or something wider?
«WE ARE a band that uses many musical styles as tools to articulate what we want to say». KINGCROW, a band from Italy, has been on the spotlight since 2001, recording mostly progressive music. However, as the guitarist, composer, and producer of the group, Diego Cafolla tells us, the band’s musical genre is a bit broader: “Don’t think what you would do, just do what you feel, whatever comes inside you.” And he’s certainly not wrong. In my interviews over the years, I always want the guest/musician to show his real character and share important messages. And Diego, does precisely that, by saying a lot of beautiful things.
- Hello and thank you ever so much for accepting my invitation for an interview.
_My pleasure.
- Having closed a remarkable cycle of albums – Phlegethon, In Crescendo, Eidos what is the reason for your (slight) change of course with the equally remarkable The Persistence?
_Well, it’s just the need to try something a bit different while maintaining our personality. When you write so many song as I did you can start to feel you consolidated a “formula”, and you have your habits which on one side are what define your style, but on the other hand you feel too comfortable with…and for me that’s the moment to move on. I think if there’ll be another one will be very different, I just feel the need to make something very different.
_Well yes for sure with time you learn more about what you do, which in my case is writing, arranging ad producing music. The trip hop parts you bring as an example…I guess now we are less shy, we are not afraid to show these kind of influences but they were always there, from Phlegethon on at least. It’s not a secret I’m a big fan of that movement and especially of Massive Attack, you can find 10 years old interviews where I cite them as a big influence. It’s an influence that in “The Persistence” is more upfront but not a new one.
- How do Kingcrow define progressive, after all? Is the band really “prog” or something wider?
_I think we are a crossover band, the prog elements are there but with tons of other styles. You can find as much Alternative Rock ,Metal or post rock in it, or, as you pointed out earlier, trip hop and electronic music. They are all just tools we use to articulate what we want to say. So we are often labeled as Progressive Metal, but if we want to stick to that definition, it’s a very different Progressive Metal compared to Dream Theater, to make you an example.
- Do you consider more difficult – compared to the other forms of the hard sound – that a group makes a career in progressive and why? Is this a field for brave musicians?
_I think the whole idea of having a career as a rock band is very ambitious nowdays, in progressive music like in other forms of music in general. You’d not choose to play progressive music, I think this is the healtier way to make music. Don’t think about what you’d make…just do what you feel, whatever comes out of you. Then someone will find a label for you. Nowdays the music business is so shaky that you’d not think about a career, just do it because you love it and work as hard as you can to make it at best. Then if it happens…great, but don’t do it with a career purpose…that’s my advice. Sure there are other form of music with a wider audience so if your aim is only to make money maybe you’d try to make a different kind of music.
- Who would you say Kingcrow are after all? How did they set out, how did the band, the name (Εdgar Allan Poe?), the progressive style come about?
_The band was born at the end of the 90s as Earth Shaker (which was basically a complete different band beside the fact me and Thundra played in it), then we did find out that there was another band with the same name so we changed it in Kingcrow, inspired by The raven by E.A.Poe. As I already told you we didn’t choose to play progressive music, it’s the result of all our influences I guess.
- Question in three parts:
a. What have been and are your influences?
_I listened basically every style, from ambient music to black metal with everything in between. If I have to name some of the bands I listened during my career I can go with Iron Maiden, Rush, King Crimson, Pink Floyd, Tori Amos, NIN, Radiohead, Sigur Ros, Sepultura, Slayer, Massive Attack, Portishead, The Prodigy, The Mars Volta, Zappa, Meshuggah, Scott Walker,Death, Beach Boys, The Beatles… I mean I can go on with hundreds of name.
b. If a young musicians asked you to recommend to him two or three prog albums to start from, which would they be?
_I mean, there a too many… but if we talk about progressive rock I’ll go with the following:
Pink Floyd - Dark Side Of The Moon
Rush – Moving Pictures
King Crimson - Red
c. Let’s say NASA has chosen you to send a music capsule to space, in the hope it will one day be discovered by an alien civilization. Which albums or tracks would you choose to put in there?
_Dark Side Of The Moon… it’s the first rock record I loved and it still amaze me. It represents the essence of beauty in music to me.
- Has progressive gone stale recently in general? Is it more difficult than in the past for banks to emerge and leave their mark? Would you say that the new bands perform more according to their influences and less what they have inside them?
_Don’t think progressive gone stale honestly. Every time I think I’ve heard everything there’s always a band or an artist that surprises me with something fresh. Sure nowdays is more difficult to do something completely original but you can be personal and “unique” without reinventing the wheel.
- Is it harder today for a band to maintain the cohesion and the common course of its members?
_Don’t think it’s harder than in the past. Probably the fact that there are way less money in the business makes the life of a band more difficult but I guess it’s not much more complicated than in the past.
- What are your plans for the near future (concerts, records, personal)?
_We are going to play some more shows in Europe for the promotion of “The Persistence” then, who knows? We don’t have another record planned at the moment but if some more interesting music will come up we could plan another record. It always worked this way for this band… If we record something it’s because there’s something we think it’s worth it. It can take 2 years or 10. Time will tell
- Thank you very much for talking to me. Let me wish you all the best and I hope we get to meet when you come to Greece.
_Thank you, hope to play in Greece one day, it’s one of the very few European country we didn’t tour!
THE SHADOW
