Θαυμάσια επί μέρους σημεία,
όμως γλυκόπικρη γεύση στο τέλος
Υστερα από μια γενναία μάχη με προβλήματα υγείας (διάφορες παθήσεις, λοίμωξη από σταφυλόκοκκο, σοβαρή χειρουργική επέμβαση στον αυχένα, μια μορφή της νόσου Πάρκινσον, θετικός στην COVID-19), ο Ozzy Osbourne στέκεται ξανά στα πόδια του, παίρνει δύναμη από τη μουσική που υπηρέτησε τόσα χρόνια και ως διά μαγείας μεταμορφώνεται σε ένανν μουσικό ο οποίος ζει μια δεύτερη νιότη ερμηνευτικά και μέσα από όλο το κλίμα που δημιουργείται μουσικά στο άλμπουμ.
Στιχουργικά όμως, το Patient Number 9 ασχολείται με τα θέματα της θνησιμότητας (ή της έλλειψης αυτής), της κόλασης και μιας απαισιόδοξης ματιάς στο μέλλον.
«Η καρδιά μου χτυπά, θαμμένη ζωντανή», «Ανοίξτε τα μάτια μου, η ψυχή μου δεν θα επιβιώσει», «Ο Θεός ξέρει μόνο τι συμβαίνει / Η ζωή μου έχει γίνει ο ήλιος που δύει, ο Θεός μόνο ξέρει», «Το παρελθόν είναι νεκρό, το μέλλον είναι στοιχειωμένο» τραγουδά, ενώ άλλες φορές αλλάζει ύφος τονίζοντας «Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές αποχρώσεις του σκοταδιού που χρωματίζουν τη μοίρα μας», δηλώνει στο A Thousand Shades υπό τα solos του Tιτάνα Jeff Beck.
Ο Οzzy κινείται στιχουργικά με αρκετή απαισιοδοξία, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η... παρανοϊκή ύπαρξή του δεν εμφανίζεται ξαφνικά: «Καλύτερα να καείς στην κόλαση παρά να σβήσεις» ή «Αλλά δεν θα πεθάνω ποτέ / «Επειδή είμαι αθάνατος».
Μουσικά, το άλμπουμ δεν μπορεί να περάσει ως αδιάφορο. Απλά δεν γίνεται αυτό, όταν έχεις πλάι σου καλλιτέχνες όπως οι Jeff Beck, Τοny Iommi, Ζakk Wylde, Mike McCready, Eric Clapton, Robert Trujillo, Duff McKagan, Chad Smith, ο πρόσφατα χαμένος Taylor Hawkins και άλλοι πολλοί (δείτε πιο κάτω αναλυτικά τις συμμετοχές).
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι αυτή η δουλειά δε χαρακτηρίζεται από μια... κρίση ταυτότητας, καθώς πέραν του ήχου που είναι ξανά -όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ- υπερβολικά εκμοντερνισμένος και too much αμερικάνικος, οι αναμενόμενες ηχητικές και συνθετικές αποκλίσεις, δημιουργούν μια σύγχιση, κάνοντας το Patient Number 9 να μοιάζει περισσότερο με ένα Best Of παρά με ένα studio άλμπουμ.
Και για να γίνω πιο σαφής, στο Parasite, λόγου χάρη, ο Wylde στις κιθάρες, με τον Trujillo δρουν επιβλητικά στο κομμάτι, όμως το σύνολο δε λέει και πολλά. Πιο ταιριαστό αποτέλεσμα, όμως θα ακούσουμε στο One of Those Days, εκεί όπου βάζουν το... χεράκι τους, ο σπουδαίος Clapton με τον Duff McKagan. Φυσικά, δεν μπορούν να περάσουν αδιάφορα τα No Escape from Now και Degradation Rules με τον Tony Iommi να τα κάνει πιο Sabbath-ικά και η φυσαρμόνικα στο τελευταίο να μας θυμίζει παλιές εποχές.
Το Patient Number 9 σε σχέση με το προηγούμενο Ordinary Man, έχει περισσότερη... λογική. Αντί για τις απίθανες συνεργασίες τύπου Post Malone, εδώ τα πράγματα έχουν περισσότερο νόημα, ειδικά όταν ο Wylde καλπάζει σε κομμάτια όπως τα Mr. Darkness, Nothing Feels Right, Evil Shuffle.
Παρόλα αυτά, εγώ προσωπικά δεν θα θαμπωθώ από τα βαριά ονόματα που κουβαλά το άλμπουμ αυτό. Θα θαυμάσω τα επί μέρους σημεία, όμως ως σύνολο το Patient Number 9 θα μου αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση.
Ναι, νιώθω υπέροχα όταν πρόκειται να ακούσω κάτι νέο από τον Ozzy, όμως πρέπει να πειστούμε πλέον ότι ο Πρίγκιπας του Σκότους βλέπει τα πράγματα διαφορετικά πίσω από τα χρωματιστά στρογγυλά γυαλιά του. Ενα metal άλμπουμ δεν πρέπει να είναι στιγμές, αλλά ένα συμπαγές σύνολο, να μη σ' αφήνει να πάρεις ανάσα. Πόσω μάλλον όταν τιτλοφορείται με το βαρύ κι ασήκωτο όνομα «Οzzy Osbourne».
Και για να κάνουμε συγκρίσεις, το τελευταίο πραγματικά μεγάλο άλμπουμ του Ozzy βρίσκεται στο 1995 και στο Ozzmosis...
Αναλυτικά οι συμμετοχές: Andrew Watt – guitar (all tracks), production, Zakk Wylde – guitar (tracks 1-3, 6-9, 11, 12), Jeff Beck – guitar (tracks 1, 6), Tony Iommi – guitar (tracks 4, 10), Mike McCready – guitar (track 2), Eric Clapton – guitar (track 5), Josh Homme – guitar (track 12), Robert Trujillo – bass (tracks 1, 3, 4, 6, 7, 9-12), Duff McKagan – bass (tracks 2 & 5), Chris Chaney – bass (track 8), Chad Smith – drums (tracks 1, 2, 4-6, 8-11), Taylor Hawkins – drums (tracks 3, 7, 12), James Poyser – organ (tracks 5, 7).
Τα κομμάτια:
1. Patient Number 9" (featuring Jeff Beck) 7:21
2. Immortal (featuring Mike McCready) 3:03
3. Parasite" (featuring Zakk Wylde) 4:05
4. No Escape from Now (featuring Tony Iommi) 6:46
5. One of Those Days (featuring Eric Clapton) 4:40
6. A Thousand Shades (featuring Jeff Beck) 4:26
7. Mr. Darkness (featuring Zakk Wylde) 5:35
8. Nothing Feels Right (featuring Zakk Wylde) 5:35
9. Evil Shuffle (featuring Zakk Wylde) 4:10
10. Degradation Rules (featuring Tony Iommi) 4:10
11. Dead and Gone 4:32
12. God Only Knows 5:00
13. Darkside Blues 1:47
Total length: 61:10
Τhe SHADOW
Αξιολόγηση: 7/10
