Φέτος, συμπληρώθηκαν 30 χρόνια από την κυκλοφορία του έκτου άλμπουμ των Whitesnake. To Slide It In, είναι για το γκρουπ, ο δίσκος-σταθμός, αφού χώρισε, ουσιαστικά, την πορεία της βρετανικής μπάντας σε δύο περιόδους. Κάτι σαν το π.Χ. και μ.Χ...
Το Slide It In βγήκε στα τέλη Ιανουαρίου του 1984 σε δύο διαφορετικές εκδόσεις, εξαιτίας μιας περίεργης σειράς γεγονότων, τα οποία τράβηξαν μια διαχωριστική γραμμή, χωρίζοντας την καριέρα της μπάντας σε δύο διακριτές περιόδους: σ' αυτήν του μπλουζ /του χαρντ ροκ και σ' αυτήν του πιο σκληρού ήχου, που άγγιζε τα όρια του γκλαμ μέταλ. Αυτές οι διαφορετικές φάσεις χωρίζουν μέχρι σήμερα, πλήθος οπαδών της μπάντας σε δύο στρατόπεδα, που ουσιαστικά δεν έχουν μεταξύ τους σχεδόν τίποτα κοινό.
Υστερα από ένα απίστευτα επιτυχημένο πέρασμα από τους Deep Purple, το 1978 βρίσκει τον David Coverdale να προσπαθεί να συνέλθει από την κατάρρευση των ροκ θρύλων. Το νέο του βήμα, θα είναι οι White Snake (και μετέπειτα Whitesnake). H νέα μπάντα βαδίζει στα μπλουζ - χαρντ ροκ ίχνη των Purple και το άλμπουμ Trouble με τους Micky Moody (κιθ.), Bernie Marsden (κιθ.), Neil Murray (μπάσο), Jon Lord (πλήκτρα) και Dave Dowle (ντρ.) καταφέρνει να μπει στο Top 50 του U.K. Chart.
Ακολουθούν τέσσερα ακόμη άλμπουμ. Μετά την πρόσληψη του νέου κιθαρίστα Mel Galley, το γκρουπ υπογράφει στην Geffen Records, μία συμφωνία που οδήγησε στο σπουδαιότερο άλμπουμ μέχρι εκείνο το σημείο, το Saints & Sinners (1982). Από το σημείο αυτό και μετά, η καριέρα του συγκροτήματος απογειώνεται με αποκορύφωμα τη συμμετοχή στο Donington Monsters of Rock Festival.
Το 1983, βρίσκει τη μπάντα να αλλάζει (αγαπημένη συνήθεια του δημιουργού των Snakes μέχρι και σήμερα). Ο Lord εγκαταλείπει τον Coverdale μετά τις ηχογραφήσεις του Slide It In, για το reunion των Purple, ενώ ο Paice δεν συμμετέχει καν σε αυτές, όπως και ο Neil Murray, o oποίος θα επιστρέψει το 1987. Τα πράγματα μέσα στην μπάντα δεν ήταν όπως πριν.
 | ||
| Από αριστερά: Neil Murray, Bernie Madsen,
David Coverdale, Micky Moody, Jon Lord, Dave Dowle. |
Το δεξί χέρι του Coverdale, Micky Moody, περιγράφει χαρακτηριστικά: «Κατάλαβα ότι μόλις αρχίσαμε τις πρόβες, η μπάντα δεν ήταν η ίδια, ποτέ δεν αισθάνθηκα καλά. Ο νεοεισελθών Mel Galley ήταν έανς πολύ ταλαντούχος κιθαρίστας, ένας καλός τραγουδιστής, αλλά η μπάντα απλά δεν δούλεψε. Ο Cozy Powell ήταν ένας πολύ καλός ντράμερ, τον σεβόμουν, όμως απλά δεν είχε καμία αίσθηση για τον παλιό ήχο των Whitesnake, ενώ έφερε μαζί του στη μπάντα, τον Colin Hodgkinson (μπάσο). Ποτέ δεν μου έκανε εντύπωση ως μπασίστας των Whitesnake. Ηταν περισσότερο μέταλ, πιθανώς λόγω της επιρροής του Cozy και κατάλαβα ότι ίσως ήθελαν το συγκρότημα να γίνει πολύ πιο βαρύ».
Σύμφωνα με τον Moody, και ο David Coverdale είχε αλλάξει, σε σύγκριση με ό, τι ήταν όταν γνωρίστηκαν το 1976. «Εγώ και ο David δεν ήμασταν πια φίλοι. Δεν συναναστρεφόμασταν πια», λέει. Το τέλος της σχέσης τους ήρθε όταν ο Coverdale τον ντρόπιασε μπροστά στον John Sykes (μετέπειτα κιθαρίστας του γκρουπ), ο οποίος ήταν τότε στους Thin Lizzy και είχαν περιοδεύσει μαζί.
«Μια νύχτα στη Γερμανία συμμετείχαμε σε ένα φεστιβάλ με τους Thin Lizzy. Στο ξενοδοχείο μιλάγαμε πολύ με τον Sykes, ώσπου ο David γύρισε σε μένα και τείνοντας το δάχτυλό του μου φώναξε: "Ποτέ μην ξαναγυρίσεις την πλάτη στο κοινό. Αυτό είναι πραγματικά αντιεπαγγελματικό". Αυτό ήταν. Η προσβολή ήταν τεράστια και ειδικά μπροστά στον Sykes. Εφυγα αφότου τελειώσαμε την περιοδεία», τόνισε σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Moody.
Παρόλα αυτά, το Slide It In χτύπησε υψηλά νούμερα στα charts, αν και οι φωνές που ήθελαν το άλμπουμ «ηχητικά επίπεδο» πλήθαιναν.
Η... ευαίσθητη στις φωνές, Geffen Records (θα δούμε σχετική περίπτωση σε προσεχές αφιέρωμα στο Appetite For Destruction), επέμεινε ότι το άλμπουμ θα πρέπει να μιξαριστεί ξανά, αφού το κοινό και ο Τύπος ήθελαν... αίμα. Με τη βοήθεια του διάσημου παραγωγού, Keith Olsen, ο ήχος βελτιώθηκε μεν και έγινε πιο καθαρός, αλλά παράλληλα πιο δυναμικός, δίνοντας, ουσιαστικά την ευκαιρία στους John Sykes και Neil Murray να αντικαταστήσουν τους Micky Moody και Colin Hodgkinson, ενώ τα πλήκτρα του Lord «θάφτηκαν»... επιδέξια.
Η νέα έκδοση έκανε ανάρπαστους τους Whitesnake στις ΗΠΑ, που διψούσαν για... αγριάδα, ενώ και στο Ηνωμένο Βασίλειο έφτασε στο Top 10. Τρία χρόνια αργότερα, το νέο lineup του Coverdale (Sykes, Murray, Cozy Powell) θα κάνει το ομώνυμο άλμπουμ (1987) συνώνυμο της εμπορικής επιτυχίας και θα αλλάξει για πάντα τον ήχο και την πορεία του γκρουπ.
Tracklistings:
UK Release
1. Gambler 3:57
2. Slide It In 3:20
3. Standing in the Shadow 3:32
4. Give Me More Time 3:41
5. Love Ain't No Stranger 4:13
6. Slow An' Easy 6:09
7. Spit It Out 4:11
8. All or Nothing 3:34
9. Hungry for Love 3:57
10. Guilty of Love 3:18
11. Need Your Love So Bad (Japanese Bonus Track) 3:14
US Release
1. Slide It In 3:20
2. Slow an' Easy 6:08
3. Love Ain't No Stranger 4:18
4. All or Nothing 3:40
5. Gambler 3:58
6. Guilty of Love 3:24
7. Hungry for Love 3:28
8. Give Me More Time 3:42
9. Spit It Out 4:26
10. Standing in the Shadow 3:42
THE SHADOW
