ΤΟ 1992 oι Iron Maiden, όπως δεκάδες άλλα μεγάλα γκρουπ της εποχής, βίωναν τις αλλαγές που επέφερε το grunge, και στον αντίποδα, τα νέα δεδομένα που προέκυπταν από την ηχητική «επανάσταση» των Pantera και των Metallica. Υστερα από το άτολμο No Prayer For The Dying, το συγκρότημα πρέπει να αποφασίσει προς τα που θα κινηθεί, έχοντας ήδη μία αποχώρηση (Αndrian Smith) στις... αποσκευές του και την όλο και πιο συσσωρευμένη δυσαρέσκεια του Dickinson σε πρώτο πλάνο...
{Το άλμπουμ που «σφραγίζει» τη σημαντικότερη περίοδο των Iron Maiden}
Εκείνη την περίοδο όλα κινούνται γύρω από το grunge και ο κόσμος του σκληρού ήχου έχει μείνει άφωνος μετά την κυκλοφορία των Cowboys From Hell (δείτε το σχετικό αφιέρωμα ΕΔΩ) και Vulgar Display Of Power των Pantera, αλλά και το Black Album (δείτε το σχετικό αφιέρωμα ΕΔΩ) των Metallica. Τα τύμπανα, ύστερα από τους ατυχέστατους πειραματισμούς στα τέλη των 80's, περνούν ξανά στο προσκήνιο, με ήχο επιβλητικό όσο ποτέ άλλοτε, ενισχύοντας το groove στοιχείο που καθορίζει μια νέα τάση.
Οι Maiden έχοντας αντιληφθεί ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν με ακόμη ένα... No Prayer For The Dying, αλλάζουν ρότα και η νέα οπτική τους και οι φοβίες τους, θα αποτυπωθούν στο Fear Of The Dark. Ηδη, ο σχεδιαστής - θρύλος των εξωφύλλων τους μέχρι τότε, ο Derek Riggs (δείτε ΕΔΩ τη συνέντευξή του στο Shadow Nation), δίνει τη θέση του για πρώτη φορά στον Melvyn Grant, o oποίος θα παρουσιάσει έναν πιο απόκοσμο, πιο ρεαλιστικό Eddie. Eπίσης, το λογότυπο θα τοποθετηθεί για πρώτη φορά κάθετα, σε ένα άλμπουμ διάχυτο από προβληματισμούς, με κεντρικό θέμα τον Φόβο και μουσικά, τα ντραμς του Mc Brain να είναι πραγματικά ισοπεδωτικά όσο ποτέ, ενώ το άλμπουμ κυκλοφορεί σε διπλό βινύλιο (όπως έκαναν οι Metallica), έχοντας έτσι περισσότερο χώρο σε κάθε πλευρά (τρία μόνο κομμάτια), πιο αραιά τα αυλάκια και φυσικά πολύ καλύτερο ήχο, ενισχύοντας το groove στοιχείο της δουλειάς αυτής.
Ο Gers συμμετέχει για πρώτη φορά στις συνθέσεις, οι οποίες είναι όλες συνδεδεμένες στιχουργικά με φοβίες και προβληματισμούς: Στο Be Quick or Be Dead το γκρουπ ασχολείται με τη διαφθορά της πολιτικής και των MME, έχοντας τον Eddie στο εξώφυλλο του single να στραγγαλίζει τον διαβόητο μεγιστάνα Ian Robert Maxwell (αναμεμειγμένο σε σκάνδαλο διαφθοράς και δολοφονημένο το 1991). Ενα από τα πιο groove κομμάτια της ιστορίας τους. Σπινταριστό metal που καθηλώνει. Στο From Here to Eternity, μουσικά, οι Maiden φλερτάρουν έντονα με τους AC/DC, σε ένα rock n' roll κομμάτι που κλείνει στιχουργικά τον κύκλο της Charlotte και ο Harris στέλνει το μήνυμα πως η κόλαση και ο παράδεισος του ανθρώπου είναι στη Γη και ότι και τα δύο είναι φτιαγμένα από τις επιλογές του καθενός στη ζωή.
Το Afraid to Shoot Strangers γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, αποτελεί τις σκέψεις ενός στρατιώτη στο Ιρακ, σχετικά με έναν πόλεμο σε ξένη περιοχή, για τα πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα και για το πόσο αναλώσιμοι είναι τελικά οι στρατιώτες σε έναν πόλεμο. Μουσικά, συναντάμε ένα από τα πιο μελωδικά, αέρινα κομμάτια του γκρουπ με ένα ξέσπασμα συγκλονιστικό.
Το Fear Is the Key, ασχολείται με το AIDS, «φωτογραφίζοντας» ουσιαστικά τον πρόσφατο (τότε) θάνατο του Freddie Mercury αλλά και την περιπέτεια του Magic Johnson με τη νόσο. Ο φόβος για το AIDS είναι το κλειδί για τη σωτηρία μέσω της προφύλαξης. Eνα mid tempo κομμάτι με υπέροχες γέφυρες, ενότητες και ατμόσφαιρες.
Childhood's End. To τέλος της παιδικότητας και της αθωότητας. Η ανθρωπότητα βιώνει τα αποτελέσματα των πεπραγμένων της απέναντι στο περιβάλλον και κατ' επέκταση απέναντι στον ίδιο τον άνθρωπο. Eνα από τα σπουδαιότερα κομμάτια του άλμπουμ που ποτέ δεν έλαβε την αναγνώριση που του έπρεπε (ακούστε όργια Harris και ΜcBrain). Tο Wasting Love, αποτελεί μια προσπάθεια του Dickinson και της εταιρίας για ένα κομμάτι διαφορετικό από τα άλλα, ίσως πιο εμπορικό (εξ ου και το βίντεο κλιπ), μια μεταλλική μπαλάντα. Παρότι ο Dickinson, όπως είχε δηλώσει μετέπειτα, δεν είχε καμιά ελπίδα ότι θα το δεχθεί ο Harris, ο τελευταίος έδωσε το ΟΚ προς μεγάλη έκπληξή του, κάτι που ίσως δείχνει μια προσπάθεια από μέρους του να τα «βρει» με τον χαρισματικό frontman. To κομμάτι στηλιτεύει τις επιπόλαιες και πολυάριθμες σεξουαλικές σχέσεις, με αποτέλεσμα την αισθηματική απομόνωση που ακολουθεί αυτές, όντας και ο ίδιος ο Dickinson «θύμα» τους, όπως έχει τονίσει στο παρελθόν σε συνέντευξή του.
 |
| To εξώφυλλο του single του Be Quick Or Be Dead. |
Στο The Fugitive, τo «τομ» και το «βαθύ» τύμπανο του McBrain «εκρήγνυνται» και οι Maiden μάς χαρίζουν μια σπουδαία εισαγωγή, όπως και ένα σημαντικό και άκρως δυναμικό κομμάτι φυσικά, που αφορά στην όμωνυμη σειρά του ABC που έγινε ταινία το 1993 με τον Χάρισον Φορντ ο οποίος υποδύεται έναν γιατρό που κατηγορείται ότι σκότωσε τη γυναίκα του και το «σκάει» προκειμένου να βρει χρόνο για να αποδείξει την αθωότητά του.
Στο Chains of Misery, γίνεται λόγος για τον μύθο με τον «διαβολάκο που κάθεται στον ώμο μας» και μας δίνει τις χειρότερες συμβουλές, αναγκάζοντάς μας να πάρουμε τις πιο λάθος αποφάσεις, εκμεταλλευόμενος τις φοβίες και τις ανασφάλειές μας. Το κομμάτι παίρνει τη «σκυτάλη» από το Fugitive και κρατά ψηλά το επίπεδο του άλμπουμ. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με το The Apparition (oι στίχοι αποτελούν συμβουλές ενός πνεύματος στον ακροατή) που ακολουθεί, ίσως η χειρότερη στιγμή του άλμπουμ.
Judas Be My Guide: O Μurray μάς χαρίζει μουσικά ένα κομμάτι... κατ' εικόνα και ομοίωσίν του, με «αέρινα» κιθαριστικά μέρη και τον Dickinson να ασχολείται στιχουργικά με τον Ιούδα που παρουσιάζεται ως η σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας. Οταν ένας άνθρωπος νιώθει τις αξίες του να συνθλίβονται από τη σύγχρονη κοινωνία, τότε αποφασίζει να προδώσει τα ιδανικά του. Weekend Warrior: Ο χούλιγκαν του Σαββατοκύριακου. Οι φοβίες και η απομόνωση του ατόμου, τον ωθούν να γίνει μέλος μιας ομάδας οπαδών που προκαλούν χάος στους αγώνες. Τίποτα ιδιαίτερο μουσικά ως κομμάτι. Κακή στιγμή όπως και το Apparition.
Fear Of The Dark: H κορύφωση των φόβων και του άλμπουμ. Το σκοτάδι, που γεννά τρόμο και απώλεια ελέγχου. Κατά τον Harris που έγραψε το κομμάτι, το σκοτάδι αποτελεί τον μεγαλύτερο φόβο του από παιδί. Μουσικά, ένα από τα σημαντικότερο κομμάτια της ιστορίας των Maiden. Ξεκινά ατμοσφαιρικά, με ένα τμήμα όμποε και συνεχίζει θυμίζοντας σε όλους το πραγματικό μέγεθος αυτής της μπάντας. Συναυλιακό, χιλιοπαιγμένο, μα πάντα μεθυστικό, ακόμη και 27 χρόνια μετά.
To Fear Of The Dark θα σφραγίσει τη σπουδαιότερη περίοδο των Iron Maiden και θα σημάνει το τέλος εποχής του Dickinson στο γκρουπ, λόγω σημαντικών διαφωνιών με τον Harris και των διεξόδων που ήθελε να βρει ο πρώτος εκτός του σχήματος, μέσω των προσωπικών άλμπουμ του. Παρόλα αυτά, τόσο ο νέος, πιο groove, ήχος που παρουσίασαν οι Iron Maiden, όσο και οι σημαντικές συνθέσεις του άλμπουμ αυτού, έμελλαν να το καθιερώσουν στις καρδιές κριτικών και οπαδών ως το σύνορο της «χρυσής εποχής» του γκρουπ με τη μετέπειτα πορεία του.
Tα κομμάτια:
1. Be Quick or Be Dead 3:21
2. From Here to Eternity 3:35
3.Afraid to Shoot Strangers 6:52
4. Fear Is the Key 5:30
5. Childhood's End 4:37
6. Wasting Love 5:46
7. The Fugitive 4:52
8. Chains of Misery 3:33
9. The Apparition 3:53
10. Judas Be My Guide 3:06
11. Weekend Warrior 5:37
12. Fear of the Dark 7:16
Total length: 57:58
Τhe SHADOW
