Ενα κάλεσμα σε όποιον μπορεί να κατανοήσει και να αντιληφθεί
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, με κάποιες πληροφορίες που αξίζουν της προσοχής. Με το Senjutsu, οι Iron Maiden κυκλοφορούν για πρώτη φορά άλμπουμ με τίτλο που προέρχεται από άλλη γλώσσα πλην της αγγλικής και η μπάντα κυκλοφορεί άλμπουμ για 5η συνεχή δεκαετία (80's, 90's 00's 10's και 20's). Πλέον, κάθε μέλος της τρέχουσας σύνθεσης, έχει συμμετάσχει σε τουλάχιστον 10 άλμπουμ των Iron Maiden.
Το φετινό άλμπουμ είναι το πρώτο έπειτα από 26 χρόνια (X Factor) στο οποίο ο Dave Murray δεν συνέβαλε σε κανένα τραγούδι και το πρώτο μετά από 23 χρόνια (Virtual XI) στο οποίο ο Harris έγραψε τέσσερα τραγούδια μόνος του, ενώ η μπάντα για πρώτη φορά, κάνει έξι χρόνια να βγάλει δίσκο.
Επίσης είναι το έκτο κατά σειρά άλμπουμ που στην παραγωγή βρίσκεται ο Kevin Shirley (ο Martin Birch παραμένει ο παραγωγός με τα περισσότερα άλμπουμ των Iron Maiden, συνολικά οκτώ) και ο Mark Wilkinson, γνωστός για τη δουλειά του με τους Marillion και Judas Priest, παραδίδει το τέταρτο Maiden εξώφυλλό του, μετά τα Book of Souls, τη συλλογή Best of the 'B' Sides και Live at Donnington. Και κάτι ακόμη: το Hell on Earth, είναι το πρώτο τραγούδι στη δισκογραφία του συγκροτήματος που έχει στον τίτλο τη λέξη «hell».
Πολλά, λοιπόν, τα... στατιστικά στοιχεία του τελευταίου πονήματος, αλλά ας μπούμε στο... ψητό.
Το Senjutsu, καλωσορίζει τον ακροατή με το ομώνυμο κομμάτι (κι αυτό για πρώτη φορά συμβαίνει). Ριπές από το βαθύ τύμπανο του McBrain, θυμίζουν Final Frontier και αμέσως το σκηνικό αλλάζει με ένα μεθυστικό ριφ και μελωδία, με φόντο ένα κινηματογραφικό πλήκτρο που δίνει διαφορετική διάσταση στο mid tempo αυτό κομμάτι. Ο βαρύς ήχος του McBrain παραπέμπει σε X Factor και Fear of the Dark κι αυτό προδιαθέτει για κάτι πολύ καλό. Το Senjutsu είναι ταξιδιάρικο κομμάτι. Οι Maiden δείχνουν πως αναζητούν καινούρια πράγματα, με τον Smith να πρωταγωνιστεί.
Το φυτίλι άναψε, λοιπόν, και η «έκρηξη» έρχεται με το Stratego. Harris και McBrain καλπάζουν άκρως εθιστικά -ίσως στην καλύτερη στιγμή τους σε κομμάτι- και σε συνδυασμό με το ριφ, το τραγούδι γραπώνει τον ακροατή από τον λαιμό με το «καλημέρα». Υπέροχο τραγούδι, αντάξιο της ιστορίας της μπάντας.
The Writing on the Wall. Rock n' roll εισαγωγή είχα να ακούσω από το From Here To Eternity. Ο Smith εδώ βάζει και blues αρώματα (ξεκάθαρες οι επιρροές του) και το γκρουπ μάς χαρίζει ακόμη ένα κόσμημα, το οποίο είχαμε βέβαια προλάβει να θαυμάσουμε μαζί με το Stratego, μέρες πριν. Οπως προείπαμε, οι Maiden «ψάχνονται» παραπάνω κι αυτό μάς αρέσει.
Το Lost in a Lost World μπαίνει με μια ακουστική εισαγωγή, που, αν δεν ακούγαμε τον Dickinson, το μυαλό μας δε θα πήγαινε στους Maiden. Δύο λεπτά μετά, το γκρουπ... επιστρέφει με Harris και McBrain να συνεχίζουν το... βιολί τους. Οπως είχα τονίσει στην παρουσίαση του Book Of Souls, ο Dickinson σε κάποια σημεία υπερβάλλει κι αυτό χαλάει κάπως τη γενική, μοναδική ερμηνεία του. Εδώ μέσα θα ακούσουμε έντονα prog μέρη (ο Harris oυδέποτε έκρυψε αυτή την αδυναμία του σ' αυτό το ιδίωμα), το κομμάτι μεταμορφώνεται διαρκώς, με τα μέλη της μπάντας να διαδέχονται το ένα το άλλο. Οι ακροατές που θέλουν hits, ίσως... χαλαστούν εδώ. Το κομμάτι απευθύνεται σ' αυτούς που έχουν ευρύ ακουστικό πεδίο, ξεκάθαρα.
Πάλι μια ξεχωριστή εισαγωγή και ένα δυνατό ριφ θα φέρουν στο προσκήνιο το Days of Future Past. Οι Maiden ξεχύνονται μανιασμένα στην τελευταία νιότη τους, με τον Smith να φέρνει νέο αέρα στη μπάντα, βγάζοντας ξανά τις πιο ροκ καταβολές του.
The Time Machine. Ψήγματα folk, μαρτυρούν την εμπλοκή του Gers στο κομμάτι. Ενα υπέροχο κομμάτι πραγματικά. Από το 3ο λεπτό ξεκινά ακόμη ένα κάλπασμα που μας ταξιδεύει σε ημέρες και μελωδίες Dance Of Death. Και περίπου 1,5 λεπτό μετά, μια prog στροφή και διαδοχικά solos. Ο πήχης παραμένει ψηλά.
Ακόμη μία υπέροχη εισαγωγή έρχεται με το Darkest Hour, όμως αυτή τη φορά το ξέσπασμα δεν θα έρθει. Smith και Dickinson μάς χαρίζουν μια μπαλάντα 7.20 λεπτών, που μάλλον θα ταίριαζε σε προσωπικό άλμπουμ τους κι όχι εδώ. Ο Smith τη στολίζει όπως μόνο αυτός ξέρει, ο Dickinson είναι... μανούλα σε τέτοιες ερμηνείες και η ζωή... συνεχίζεται. Θα μπορούσε και να λείπει.
Death of the Celts. Και μπαίνουμε στο πρώτο από τα τρία συνεχόμενα κομμάτια του Harris, άνω των 10 λεπτών που θα κλέισουν το άλμπουμ. Το κομμάτι χτίζεται με όμορφα ακόρντα. Ξανά ακούμε folk περάσματα που θυμίζουν Skyclad (ο τίτλος άλλωστε δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες). Κάπου στο μέσον του, το κομμάτι ζωηρεύει, φέρνοντας στον νου, Powerslave, αλλά προσωπικά αν με ρωτάτε, περισσότερο με κούρασε, παρά βρήκα κάτι φρέσκο εδώ. Ο Harris ίσως έψαξε να κάνει ότι και στο Book of Souls με το The Red and Black, όμως μάλλον αποτυγχάνει.
The Parchment. Από τα κομμάτια που απαιτούν αφοσίωση και άραγμα στον καναπέ. Κομμάτι με σημαντική κιθαριστική δουλειά (ακούστε το γρέζι πίσω από το solo), κομμάτι για Maiden-άδες από 40 ετών και πάνω.
Hell on Earth. Φινάλε λοιπόν. Εισαγωγή X Factor με πλήκτρο και μετά «έκρηξη» πάλι σε στυλ του ίδιου άλμπουμ.Μελωδίες παραλαμβάνουν το κομμάτι, ο McBrain ανεβάζει παλμούς και όλα δείχνουν ότι το γκρουπ έχει αφήσει το καλύτερο για το τέλος. Rhythm section, κιθάρες και Dickinson ανταλλάσσουν... φιλοφρονήσεις, η παραγωγή παίζει με το δεξί και το αριστερό κανάλι και το κομμάτι όσο προχωρά, τόσο πιο ενδιαφέρον γίνεται. Oι Maiden παρά τη μεγάλη διάρκεια της σύνθεσης, είναι εξαιρετικά ζωηροί, χωρίς ίχνος κοιλιάς. Κάθε δευτερόλεπτο εδώ έχει νόημα.
Συμπερασματικά, το Senjutsu είναι ένα αξιόλογο άλμπουμ. Είναι ποιοτικό, είναι απόσταγμα, είναι σοφία, είναι ένα κάλεσμα σε όποιον μπορεί να έλθει. Σε όποιον μπορεί να κατανοήσει και να αντιληφθεί ό,τι έχει πετύχει η θρυλική αυτή μπάντα όλα αυτά τα χρόνια. Σε όποιον έχει συμβαδίσει για τόσες δεκαετίες με τους Iron Maiden κι έχει ωριμάσει μαζί τους.
Τα κομμάτια:
1. Senjutsu (Smith, Harris) 8:20
2. Stratego (Gers, Harris) 4:59
3. The Writing on the Wall (Smith, Dickinson) 6:13
4. Lost in a Lost World (Harris) 9:31
5. Days of Future Past (Smith, Dickinson) 4:03
6. The Time Machine (Gers, Harris) 7:09
7. Darkest Hour (Smith, Dickinson) 7:20
8. Death of the Celts (Harris) 10:20
9. The Parchment (Harris) 12:39
10. Hell on Earth (Harris) 11:19
Total Time 81:53
Αξιολόγηση: 8/10
