ΕΝΑ ΑΠΟ τα πολλά κρυμμένα διαμάντια του σκληρού ήχου και του ροκ, έμελλε να προκύψει ύστερα από μικρές καραμπόλες στην ταραχώδη επαγγελματική και προσωπική ζωή ενός σπουδαίου κιθαρίστα, του Ronnie Montrose. Για όσους δεν κατάλαβαν ακόμη, σήμερα θα μιλήσουμε για τους «άγνωστους» Gamma και το παρθενικό άλμπουμ τους, «1»...
Mια τολμηρή προσπάθεια που κρύβει πραγματικά υπέροχα πράγματα μέσα της
Τι... φρούτο ήταν οι Gamma; Σχεδόν, ότι και οι Rainbow, δηλαδή, το... μικρό αδερφάκι των Deep Purple, όταν ο Blackmore έφυγε απ' αυτούς και εκτόνωσε τη δημιουργικότητά του δημιουργώντας τη νέα μπάντα. Κάπως έτσι και ο Ronnie Montrose, όταν η μπάντα με το όνομά του έφτασε στο σημείο... μηδέν (δείτε ΕΔΩ σχετικό αφιέρωμα), τα... μάζεψε και έφτιαξε τους Gamma.
Το 1976, το Jump On It θα ρίξει ουσιαστικά την αυλαία των Montrose και ο χαρισματικός κιθαρίστας ξεκινά μια σειρά από jazz\rock instrumental προσωπικά άλμπουμ. To 1978 κυκλοφορεί το Open Fire, μια εξαιρετική δουλειά, που όμως δεν θα γνωρίσει επιτυχία. H εποχή άλλαζε κι έφερνε νέες τάσεις.
Ετσι, ο Aμερικανός κιθαρίστας αποφασίζει να δημιουργήσει εκ νέου μια μπάντα, αυτή τη φορά ξανά με φωνητικά. Ναι, φωνητικά, αλλά με ποιον τραγουδιστή; «Ημουν θαυμαστής του James Dewar (σ.σ. τραγουδούσε στη μπάντα του Robin Trower των Procol Harum). Toν κάλεσα στο Λονδίνο για να του πω τι σχεδίαζα και αυτός μου πρότεινε τον Davey Pattison. Μου είπε ότι ήταν ένας από τους καλύτερους "άγνωστους" τραγουδιστές εκείνη την εποχή, και είχε δίκιο», θα πει.
Είναι η εποχή που το συνθεσάιζερ ετοιμάζεται να κατακτήσει τον ήχο και ο Montrose θέλει να αποδείξει ότι το όργανο αυτό έχει θέση στο δικό του χαρντ ροκ, ότι μπορεί να σταθεί πλάι στην κιθάρα του. Φέρνοντας στους Gamma από τους Montrose και την τελευταία δουλειά του (Οpen Fire) τον Jim Alcivar με το τεράστιο Moog συνθεσάιζέρ του, αλλά και τον Alan Fitzgerald (μπάσο), ο Montrose στήνει ένα πιο AOR σκηνικό, με πιο εκμοντερνισμένο για την εποχή ήχο και τα space πλήκτρα να συνοδεύουν κάθε κιθαριστικό ριφ και μελωδία.
Ο Pattison ερμηνεύει πολύ κοντά στο φωνητικό στυλ του τεράστιου Paul Rodgers (Free, Bad Company), ίσως και στου Lou Gramm των Foreigner, o Skip Gillette βγάζει εξαιρετικό ήχο στα τύμπανα και οι Gamma παρουσιάζουν μια ξεχωριστή και άκρως ποιοτική πινελιά με το πρώτο άλμπουμ τους.
Το Gamma 1 είναι ένα φουτουριστικό άλμπουμ για την εποχή του, μια τολμηρή προσπάθεια που κρύβει πραγματικά υπέροχα πράγματα μέσα της. Παρότι ατύχησε να μαγνητίσει το ευρύ κοινό, έχει αγαπηθεί από αυτούς που άκουσαν και ακούνε Montrose, που ακολούθησαν... κατά πόδας τον καλλιτέχνη στα περισσότερα, τουλάχιστον, βήματά του.
O Μοntrose σκορπίζει απλόχερα τα φονικά του ριφ, όχι στον όγκο και στη δύναμη του παρελθόντος, αλλά μέσα σε κομμάτια σαφώς πιο radio friendly, στα οποία συμπεριλαμβάνονται δύο εξαιρετικές διασκευές: το I'm Alive των The Hollies και η μαγευτική μπαλάντα Wish I Was του Mickey Newbury με το κιθαριστικό sοlo του να προκαλεί ρίγος.
Το ότι στο άλμπουμ θα... χορτάσουμε synths δε σημαίνει ότι ο Μοntrose έχει μπει στο περιθώριο. Κάθε άλλο. Ολα, μα όλα τα... highlights του Gamma 1 προέρχονται από τα δάχτυλά του. Από το ξέφρενο Ready For Action, το επιβλητικό Razor King, το Thunder and Lightning με talk box effect ή το Fight To The Finish με την ξεσηκωτική κουδούνα του Gillette και το whammy bar solo του χαρισματικού κιθαρίστα.
Το Gamma 1 είναι ένα φουτουριστικό άλμπουμ για την εποχή του, μια τολμηρή προσπάθεια που κρύβει πραγματικά υπέροχα πράγματα μέσα της. Παρότι ατύχησε να μαγνητίσει το ευρύ κοινό, έχει αγαπηθεί από αυτούς που άκουσαν και ακούνε Montrose, που ακολούθησαν... κατά πόδας τον καλλιτέχνη στα περισσότερα, τουλάχιστον, βήματά του.
To Gamma 1 είναι ένα υπέροχο άλμπουμ, αλλά θέλει ακροατές με παιδεία στον σκληρό ήχο κι όχι... χιτάκηδες. Γι' αυτό, άλλωστε, παραμένει «θαμμένο» -όπως και η εν λόγω μπάντα- στις δισκοθήκες ανθρώπων που δεν ακούνε το ροκ επιδερμικά, όπως η συντριπτική πλειονότητα σήμερα. Και, ίσως, τελικά, να είναι καλύτερα έτσι...
Οι Gamma κυκλοφόρησαν ένα επίσης εξαιρετικό δεύτερο άλμπουμ ένα χρόνο μετά και, ουσιαστικά, διαλύθηκαν κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του τρίτου άλμπουμ τους (το Gamma 4 θα κυκλοφορήσει 18 ολόκληρα χρόνια μετά από αυτό, το 2000).
Οι Gamma κυκλοφόρησαν ένα επίσης εξαιρετικό δεύτερο άλμπουμ ένα χρόνο μετά και, ουσιαστικά, διαλύθηκαν κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του τρίτου άλμπουμ τους (το Gamma 4 θα κυκλοφορήσει 18 ολόκληρα χρόνια μετά από αυτό, το 2000).
Γιατί; «Υπήρξε μια προσπάθεια να κατασκευαστεί ένα "επιτυχημένο single" που μου φάνηκε ότι η μουσική γινόταν επιχείρηση ξανά. Γνωρίζω πολύ καλά ότι η μουσική είναι μια επιχείρηση, αλλά υπάρχει επίσης ένας τρόπος για να φτιαχτεί μουσική που είναι αληθινή. Νομίζω ότι οι Gamma έφτασαν σε αυτό το σημείο, οπότε το σταμάτησα», θα πει χρόνια μετά ο Montrose.
Τhe SHADOW
Τα κομμάτια:
1. Thunder and Lightning (Ronnie Montrose, Davey Pattison) 4:37
2. I'm Alive (Clint Ballard, Jr.) 3:18
3. Razor King (Montrose, Pattison) 5:53
4. No Tears (Pattison) 4:53
5. Solar Heat (Montrose) 3:09
6. Ready for Action (Montrose) 3:39
7. Wish I Was (Mickey Newbury) 5:16
8. Fight to the Finish (Montrose, Jim Alcivar) 6:25
Τhe SHADOW
