ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΟΙ της γενιάς μου, γνωρίζουν πολύ καλά τον τρόπο με τον οποίο επιλέγαμε, κατά βάση, ένα άλμπουμ, τον καιρό που η ενημέρωση στον σκληρό ήχο ήταν σχεδόν ανύπαρκτη: φυσικά με τα εξώφυλλα. Αν το εξώφυλλο μάς έκανε... «κλικ», τότε αγοράζαμε. Αν όχι, πηγαίναμε παρακάτω. Παρατηρώντας το νέο άλμπουμ των Def Leppard θα έλεγα ότι κάτι με γύρισε σ' εκείνες τις ημέρες...
Μια τίμια προσπάθεια των Def Leppard
κοιτώντας προς τα πίσω
ΟΚ, το εξώφυλλο άκρως ελκυστικό, όμως πιο μέσα τι; Για μια μπάντα που ξεκίνησε παίζοντας ακόμη και σαν τους πρώιμους Iron Maiden, ενώ στην πορεία βρήκε τον ήχο της και το στυλ της με τα άκρως πετυχημένα Hysteria, αλλά και το Pyromania νωρίτερα, για μια μπάντα που είχε θανάτους, ακρωτηριασμούς, καρκίνους κτλ και άντεξε να παραμένει ζωντανή δισκογραφικά για περισσότερα από 40 χρόνια, κάθε νέο άλμπουμ αποτελεί -θέλοντας και μη- θέμα κουβέντας.
Το Diamond Star Halos, το 12ο άλμπουμ τους, είναι η πιο ηχηρή επιστροφή των Def Leppard στις μέρες δόξας του glam, παίρνοντας την απαραίτητη λάμψη από τους θριάμβους του παρελθόντος. Κάτι το οποίο προσπάθησε να κάνει το 2008 με το Songs From the Sparkle Lounge, μάλλον αποτυχημένα. Πλέον, όμως, 14 χρόνια μετά, θεωρώ ότι η χρυση τομή βρέθηκε.
Το γκρουπ περνά χωρίς βιασύνες, αλλά με αρκετή ποιότητα, πείρα και μεράκι, όλες τις επιρροές του και τις μουσικές που παρήγαγε στα 80's, από το δικό του φίλτρο και μας χαρίζει ένα άλμπουμ με το οποίο ο ακροατής θα περάσει υπέροχα, πόσω μάλλον αν ανήκει στους παραδοσιακούς οπαδούς του.
Οι T. Rex και ο Marc Bolan (1947-1977) θα αισθάνονταν ιδιαίτερη τιμή αν έβλεπαν τον στίχο τους από το Bang a Gong (Get It On) να τιτλοφορεί ένα άλμπουμ των Def Leppard (Well, you're built like a car / You've got a hubcap diamond star halo) κι αυτό αποδεικνύει ότι οι Def Leppard κοίταξαν αρκετά πίσω, φτάνοντας ακόμη μέχρι τον Bowie, τους Beatles ή τους Mott the Hoople.
Φυσικά, το να επιστρέψεις σε παλιές ένδοξες εποχές, όσο και να το θες, δε γίνεται. Το 100% είναι νομοτελειακά αδύνατο να επιτευχθεί, παρόλα αυτά οι Def Leppard πετυχαίνουν να βρεθούν πολύ κοντά στον αρχικό στόχο τους.
Τα Take What You Want και Kick, δίνουν τον τόνο, με το πρώτο να θυμίζει έντονα μέρες 80's με το απαραίτητο «γρέζι» του Vivian Campbell και το δεύτερο να μας μεταφέρει σχεδόν... μεταφυσικά σε μια μοντέρνα μορφή των T. Rex.
Από το άλμπουμ ξεχωρίζει ακόμη το Fire It Up, που μοιάζει να βγήκε από το Hysteria με πολλή δόση rock n' roll, ενώ το This Guitar «τραβά» το πρώτο... χειρόφρενο: μια υπέροχη μπαλάντα με την υπέροχη Alison Krauss να συνοδεύει τον Joe Elliott, την ώρα που ο Campbell χαρίζει ένα ανατριχιαστικό κιθαριστικό σόλο.
Ο Collen κηρύσσει την έναρξη του SOS Emergency με ένα βαρύ ριφ και μας γυρίζει σε μέρες Pyromania (το κομμάτι είναι ξεκάθαρα δικό του), ενώ το Liquid Dust ρίχνει ξανά το tempo με Kasmir-ικά μέρη και το U Rok Mi που ακολουθεί ανεβάζει τη διάθεση με το υπέροχο παιχνίδισμά του.
Το ορχηστρικό Goodbye for Good This Time ανεβάζει πιο ψηλά τον πήχη, φέρνοντας στην εποχή μας, όχι τους T. Rex αλλά μάλλον τους Beatles, το All We Need αποτελεί ακόμη ένα καθαρόαιμο Def Leppard κομμάτι και το Open Your Eyes ξαφνιάζει υπέροχα με το distortion στο μπάσο που επιλέγει ο Rick Savage, ενώ το Gimme a Kiss, το θεωρω μάλλον... προβλέψιμο κι από τα κομμάτια που θα μπορούσαν να λείπουν από το άλμπουμ αυτό, η διάρκεια του οποίου ίσως είναι μεγάλη (άνω της μίας ώρας). Μαζί μ' αυτό το κομμάτι θα έβαζα και το Angels, μια περιττή μπαλάντα, αλλά και το Lifeless το οποίο σώζει η συμμετοχή της Krauss.
Το drum machine στο Unbreakable επιτείνει την «κοιλιά», αν και ο Campbell κάνει τα πάντα για σώσει το κομμάτι από το μέσον του κι έπειτα. Κάτι το οποίο κάνει και στο From Here to Eternity που ρίχνει την αυλαία, με mid tempo αποχρώσεις οι οποίες είναι διάχυτες από το μέσον του άλμπουμ μέχρι το φινάλε.
Εν κατακλείδι, το Diamond Star Halos, είναι μια τίμια προσπάθεια των Def Leppard, οι οποίοι δείχνουν ότι έχουν μερικά λίτρα καυσίμων στο ρεζερβουάρ τους. Η παιδεία τους, τους οδηγεί σε ένα δύσκολο μονοπάτι εν έτει 2022. Η πείρα και η ποιότητα τους, τους κρατούν ψηλά, όπως και οι συμμετοχές της Krauss και του πιανίστα του Bowie, Mike Garson.
Στα αρνητικά, θα βάλω -όπως προανάφερα εξάλλου- τη μεγάλη διάρκεια και τα... περιττά (κατά την άποψή μου) κομμάτια. Παρόλα αυτά, όμως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι το άλμπουμ αυτό είναι εξαιρετικό και θα τολμούσα να πω πως φέρνει τους Def Leppard σε εποχές μετά το Adrenalize.
Τα κομμάτια:
1. Take What You Want 4:14
2. Kick 3:42
3. Fire It Up 3:19
4. This Guitar (featuring Alison Krauss) 3:50
5. SOS Emergency 3:25
6. Liquid Dust 4:01
7. U Rok Mi 3:33
8. Goodbye for Good This Time 4:27
9. All We Need 4:46
10. Open Your Eyes 4:19
11. Gimme a Kiss 3:12
12. Angels (Can't Help You Now) 4:57
13. Lifeless (featuring Alison Krauss) 4:19
14. Unbreakable 3:46
15. From Here to Eternity 5:37
Total length: 61:27
Τhe SHADOW
Αξιολόγηση: 7>10
