Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2023

Ο χρόνος νίκησε το σώμα του Οzzy, όχι όμως την κληρονομιά του

 

Ο ΠΑΝΔΑΜΑΤΩΡ χρόνος, αυτός που νικάει τα πάντα, έριξε την αυλαία για τον Ozzy Osbourne, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στις ζωντανές εμφανίσεις του. Tα πολλά και συσσωρευμένα προβλήματα υγείας του, ανάγκασαν τον «πρίγκιπα του σκότους» να ανακοινώσει το φινάλε μιας ασύλληπτης διαδρομής...






«Δεν είμαι ο διάβολος. 

Είμαι απλά ο John Osbourne»





«Αυτό είναι, ίσως, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έπρεπε ποτέ να μοιραστώ με τους πιστούς θαυμαστές μου. Όπως, ίσως, όλοι γνωρίζετε, πριν από τέσσερα χρόνια, αυτόν τον μήνα, είχα ένα σοβαρό ατύχημα, όπου έπαθα ζημιά στη σπονδυλική μου στήλη.

Ο ένας και μοναδικός μου σκοπός όλο αυτό το διάστημα ήταν να επιστρέψω στη σκηνή. Η φωνή μου στο τραγούδι είναι μια χαρά. Ωστόσο, μετά από τρεις επεμβάσεις, θεραπείες με βλαστοκύτταρα, ατελείωτες συνεδρίες φυσικοθεραπείας και πιο πρόσφατα την πρωτοποριακή θεραπεία Cybernics (HAL), το σώμα μου εξακολουθεί να είναι αδύναμο.

Νιώθω ειλικρινά τιμή για τον τρόπο με τον οποίο όλοι σας κρατήσατε υπομονετικά τα εισιτήριά σας όλο αυτό το διάστημα, αλλά, με πλήρη συνείδηση, έχω πλέον καταλήξει ότι δεν είμαι σωματικά ικανός να κάνω τις επερχόμενες συναυλίες της περιοδείας μου σε Ευρώπη/Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς ξέρω ότι δεν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω στα ταξίδια που απαιτούνται. Πιστέψτε με, η σκέψη ότι θα απογοητεύσω τους φανς μου πραγματικά ΜΕ ΔΙΕΛΥΣΕ, περισσότερο από όσο θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε.

Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι οι μέρες μου στις περιοδείες θα τελείωναν με αυτόν τον τρόπο. Η ομάδα μου αυτή τη στιγμή επεξεργάζεται ιδέες για το πού θα μπορώ να εμφανίζομαι χωρίς να χρειάζεται να ταξιδεύω από πόλη σε πόλη και από χώρα σε χώρα.

Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου... την μπάντα μου... την ομάδα μου... τους παλιούς φίλους μου, τους Judas Priest, και φυσικά τους θαυμαστές μου για την ατελείωτη αφοσίωση, την πίστη και την υποστήριξή τους και για το ότι μου έδωσαν τη ζωή που ποτέ δεν ονειρεύτηκα ότι θα είχα.

Σας αγαπώ όλους...».

Με αυτά τα λόγια, ο Madman, δημοσιοποίησε την απόφασή του να σταματήσει, λίγο πριν προσπαθήσει να ανέβει ξανά στη σκηνή μαζί με τους Judas Priest. 

Kι αν αυτή η απόφαση, ξάφνιασε κάποιους νεότερους οπαδούς του σκληρού ήχου, οι παλαιότεροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτή η ανακοίνωση άργησε πολύ να έρθει. Αλλοί θεωρούν ότι θα μπορούσε κάλλιστα να μην είχε καν προλάβει να γραφτεί...

Ο Οzzy Osbourne πέραν της αδιαμφισβήτητης αξίας του ως καλλιτέχνης, είχε σχεδόν πάντα την τύχη με το μέρος του. Μια τύχη γενναιόδωρη, που μπορεί να μην του χάρισε... μυαλό, του παρέδωσε όμως ένα ανθεκτικότατο DNA, το οποίο τον κράτησε κοντά μας μέχρι σήμερα, παρά τις τρομακτικές καταιγίδες καταχρήσεων που επεφύλαξε κατά καιρούς για τον εαυτό του.

Από το πατρικό σπίτι του στο Aston της Αγγλίας και τα φτωχικά παιδικά χρόνια που έζησε, μετετράπη σε παιδί της… φάπας στο σχολείο, πότης, διαρρήκτης, μέχρι να του χτυπήσει την πόρτα η θεά τύχη με τα πρόσωπα των Iommi και Butler (Δείτε ΕΔΩ την ιστορία του πρώτου άλμπουμ των ΒS).

Οι Polka Tulk Blues, έγιναν Earth, οι οποίοι μετετράπηκαν -αφού γλίτωσαν την οριστική διάλυση, λόγω πρόσληψης του Iommi στους Jethro Tull- στους πατέρες του Heavy Metal, Βlack Sabbath.

«Οι άνθρωποι με ρωτάνε πώς και είμαι ακόμη ζωντανός και δεν ξέρω τι να τους πω. 'Οταν ήμουν πιτσιρικάς, αν με έστηνες στον τοίχο μαζί με τα άλλα παιδιά απ' τη γειτονιά μου και με ρωτούσες ποιος απ' όλους μας θα φθάσει τα εξήντα, ποιος απ' όλους μας θα κατέληγε να έχει πέντε παιδιά και τέσσερα εγγόνια και σπίτια στο Buckinghamshire και την California, δε θα πόνταρα ποτέ σ' εμένα, ούτε μια στο γαμημένο εκατομμύριο. Αλλά είμαι εδώ. Κάθε μέρα της ζωής μου υπήρξε ένα γεγονός. 'Ηπια θανατηφόρους συνδυασμούς ποτού και ναρκωτικών για 30 χρόνια. Επέζησα από χτύπημα αεροπλάνου, αυτοκτονικά overdose, αφροδίσια. Κατηγορήθηκα για απόπειρα φόνου. Μετά έφτασα σχεδόν να πεθάνω [...] Εκανα μερικά άσχημα πράγματα στα νιάτα μου. Πάντοτε με τραβούσε η σκοτεινή πλευρά. Δεν είμαι ο διάβολος. Είμαι απλά ο John Osbourne: Ενα παιδί εργατών απ' το Aston που παράτησε τη δουλειά του στο εργοστάσιο και πήγε να διασκεδάσει», θα γράψει το 2010, συνοψίζοντας τη ζωή του.

Κι όμως, ο Ozzy είναι ακόμα εδώ. Ταλαιπωρημένος από τις πληγές μιας ασύδοτης ζωής, αλλά υπερήφανος από τα παράσημα μιας υπέρλαμπρης καριέρας. Ναι, ο χρόνος, μπορεί να λύγισε στα 74 χρόνια του έναν ανεμοδαρμένο οργανισμό, όμως η μοναδική κληρονομιά που αφήνει στην ανθρωπότητα και στον σκληρό ήχο, αυτή η ημίτρελη ύπαρξη, δεν μπορεί να ηττηθεί από τίποτα.

Το μουσικό DNA του Madman, έχει ήδη ταξιδέψει στην αιωνιότητα. Ενα DNA άλλοτε σκοτεινό, άλλοτε φωτεινό. Αλλοτε βαρύ, άλλοτε ανάλαφρο. Ενα DNA αντιφατικό, μα πάντα δημιουργικό, προφητικό, ποιοτικό, παρανοϊκό...

The SHADOW





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...