Αποκαλυπτικό, συγκινητικό, ενδιαφέρον, ανθρώπινο...
Η αυτοβιογραφία ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της ζωής του Johnson και ακόμη πιο πίσω από την εποχή που γνωρίστηκαν οι γονείς του: ο Εγγλέζος στρατιώτης πατέρας του και η Ιταλίδα μητέρα του.
Ο Johnson διηγείται τα δύσκολα παιδικά χρόνια του στο βροχερό Νιούκαστλ, τη φτώχεια, τους οικογενειακούς καβγάδες (τους οποίους περιγράφει όχι με μίσος προς τους γονείς του, αλλά με κατανόηση και συμπόνια), και τις πρώτες απόπειρες να ενταχθεί σε μια μπάντα, παράλληλα με την κατάταξή του στους αλεξιπτωτιστές.
Για κάποιον αναγνώστη εκτός πλαισίου του σκληρού ήχου -και πόσω μάλλον των AC/DC- το βιβλίο ίσως φανεί βαρετό. Για αυτόν που γνωρίζει τι διαβάζει και με... ποιους έχει να κάνει, η αυτοβιογραφία αυτή θα τον μαγνητίσει αναμφίβολα, τόσο λόγω της «πλοκής», όσο και της γλαφυρής αφήγησης του τραγουδιστή.
Ο αναγνώτης που γνωρίζει επιφανειακά τους AC/DC, θα μάθει για τους εκπληκτικούς Geordie, τι σημαίνει αυτή η ονομασία, αλλά και τους Geordie ll, μα πάνω απ' όλα θα «ζήσει» τον «γάμο» του Johnson με τη μπάντα των αδερφών Young και τη δημιουργία του ανυπέρβλητου Back In Black στις Μπαχάμες.
Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου θα μάθετε πιο μέλος των AC/DC εκτιμούσε ιδιαίτερα τόσο ο συγγραφέας, όσο και άλλοι καλλιτέχνες (όχι δεν είναι αυτός που νομίζετε...), αλλά θα νιώσετε και τη μεγάλη περιπέτειά του με την ακοή του και το ντόμινο εξελίξεων που προκάλεσε αυτή.
Συνήθως, η εικόνα που έχουμε για τους καλλιτέχνες του σκληρού ήχου είναι κάπως στεροτυπική. Ψάχνοντας λίγο περισσότερο, όμως, μπορούμε να ανακαλύψουμε ότι πολλοί από αυτούς δεν είναι μόνο σταρ, μακριά από την πραγματικότητα και τα προβλήματα του μέσου ανθρώπου.
Η αυτοβιογραφία του Brian Johnson, πέραν των «ειδήσεων» και των αποκαλύψεων που περιέχει, στέλνει ενδιαφέροντα μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση και τονίζει μεταξύ άλλων ότι κανείς δεν είναι άτρωτος. Ολοι οι άνθρωποι, πλούσιοι - φτωχοί, καλλιτέχνες και μη, διάσημοι ή όχι, είναι θνητοί, με αισθήματα, πάθη, λάθη και ανάγκη για λύτρωση.
Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους όσοι έχουν προσεγγίσει τους AC/DC τόσα χρόνια, να διαβάσουν αυτό το βιβλίο· κάτι που μπορούν να κάνουν, φυσικά, και οι υπόλοιποι. Εγώ πάντως, το έκλεισα για τελευταία φορά με ένα χαμόγελο στα χείλη και ήδη ακούω ξανά το Back In Black από διαφορετική οπτική (και ακουστική) γωνία.
Η μουσική αυτή που ακούμε, δεν είναι μόνο ήχος και συνθέσεις. Κρύβει τις περισσότερες φορές, απίστευτες ιστορίες και αυτές είναι που κάνουν, τουλάχιστον εμένα, να εκτιμώ ακόμη περισσότερο ένα κομμάτι ή ένα άλμπουμ ή μία μπάντα ή έναν καλλιτέχνη...
The SHADOW
