TO ΜΕΓΑΛΟ πείραμα του Dave Coverdale έφτασε επιτέλους στα χέρια μου. Ο μεγάλος καλλιτέχνης με την παρέα του επανεκτελεί θρυλικά κομμάτια από τη διετία που θήτευσε στους Deep Purple και θέλοντας να προσδώσει μεγαλύτερη αίγλη στην προσπάθειά του, «κάρφωσε» τον τίτλο Whitesnake στο άλμπουμ. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας όμως. Ποιοι Whitesnake τώρα...
O Coverdale, καλώντας ξανά στη μπάντα τον γερόλυκο Tommy Aldridge, επιχειρεί να καλέσει και τα... πνεύματα των παλιών καλών Whitesnake, χωρίς όμως να προσπαθήσει να βγάλει ένα νέο άλμπουμ. Αντ' αυτού επιστρέφει στη διετία 1974-75 και «ξεθάβοντας» παλιές ιστορικές στιγμές του με τους Deep Purple, επιδιώκει να μας πείσει ότι το The Purple Album αξίζει προσοχής. Στους φαν ποιων από τα δύο γκρουπ απευθύνεται όμως; Πως μπορούν οι Purple να ακουστούν ως Whitesnake ή το αντίστροφο, με συνδετικό κρίκο τον ίδιο;
Πατώντας το play, το Burn έρχεται σαν ζόμπι μέσα από το μανιασμένο ριφ του και σε σφυροκοπά. Ναι, οι Purple μπορούν αν ακουστούν πιο metal. Η επανεκτέλεση είναι χορταστική και γεμάτη με τους Βeach και Hoekstra να «κεντούν» με τις κιθάρες τους, όμως ο γέρο Dave δε μπορεί να υποστηρίξει πια τέτοια κομμάτια. Ισως η χειρότερη στιγμή του σε όλη την καριέρα του. Η μπάντα προσπαθεί να τον διασώσει και στο επόμενο You Fool No One με την εντυπωσιακή εισαγωγή με τη φυσαρμόνικα που παραπέμπει στο School των Supertramp, όμως ξανά ο Coverdale δείχνει να υποφέρει, παρότι η εκτέλεση είναι σπουδαία.
Στη συνέχεια έρχεται το Love Child, με γεμάτα ριφ και ίσως είναι η πρώτη φορά που ο 63χρονος Coverdale έρχεται στο ύψος των υπολοίπων. Το Sail Away που ακολουθεί αφιερώνεται στον αξέχαστο Jon Lord. To κομμάτι από φάνκι ροκ, μετατρέπεται σε μία υπέροχη μπαλάντα, καλοδουλεμένη και κρυστάλλινη, αλλά δεν ξέρω αν θα κερδίσει αυτούς που έχουν περάσει τη ζωή τους πάνω στο πρωτότυπο κομμάτι. Περίπου πέντε λεπτά μετά έρχεται το The Gypsy, μία από τις μεγαλύτερες αδυναμίες μου. Το original κομμάτι είναι τόσο άψογο, που δύσκολα το αγγίζεις. Ο Dave τολμά και μας χαρίζει μία διαφορετική εκδοχή που δεν είναι απαραίτητα κακή. Το The Gypsy θαρρείς πως αυτοαναφλέγεται και δίνει τα απαιτούμενα καύσιμα για αυτή τη νέα προσπάθεια. Στο Lady Double Dealer συναντάμε την πιο heavy εκδοχή του πρωτότυπου κομματιού, όμως... ούτε κρύο ούτε ζέστη.
Mistreated. Εδώ οι -ας τους πούμε- Whitesnake, παίζουν με τη φωτιά. Ο Coverdale υπερβάλλει ερμηνευτικά (loosin' my mind) και αν η προσπάθεια χαρακτηρίζεται από προσεγμένη έως... φοβισμένη, νομίζω ότι θα διχάσει τους φαν. Στο Holy Man αναρωτιέσαι: Hughes ή Coverdale, Purple ή Snakes; Μια μεταφορά εξαιρετική και καλογυαλισμένη, που αποπνέει σεμνότητα και λίγη southern-ίλα σε κάποια σημεία. Το Might Just Take Your Life δε θα το θυμόμαστε, νομίζω, μερικές ώρες μετά, ενώ στο You Keep On Moving λάμπουν διά της απουσίας τους οι Hughes, Lord και το νεύρο, παρότι πρόκειται για ένα slow tempo κομμάτι. Πολύ επικίνδυνη πλεύση που θεωρώ ότι τους εκθέτει.
Soldier Of Fortune. Κάποια κομμάτια δεν αγγίζονται, ακόμη κι αν είσαι ο ίδιος ο Coverdale. Ισως οι πελάτες κάποιου super market το συμπαθήσουν ψωνίζοντας... Στο Lay Down Stay Down η εισαγωγή του Lord αντικαθίσταται από μία α λα Joey Tafolla «καλησπέρα», όμως και αυτή η προσπάθεια κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα. Φαίνεται να το διασκεδάζουν περισσότεροι οι ίδιοι παρά ο ακροατής. Για φινάλε το άλμπουμ μάς επιφυλάσσει το Stormbringer. Είναι τόσο ευφυής η σύνθεση που με μιας ανεβάζει από μόνη της την προσπάθεια των Whitesnake, ειδικά όταν οι δύο κιθαρίστες το «ντύνουν» με πανέμορφα μέρη.
Εν κατακλείδι, η φιλόδοξη προσπάθεια του Coverdale και της παρέας του, είναι σίγουρο ότι θα διχάσει τους ακροατές και πιθανότατα θα ευχαριστήσει περισσότερο αυτούς που γέρνουν προς το metal. O Coverdale από συνδετικός κρίκος των δύο συγκροτημάτων, δυστυχώς, μετατρέπεται στον πιο αδύναμο κρίκο, αφού σε πολλά κομμάτια παλεύει να «σηκωθεί» στο ύψος της λαμπερής νιότης του. Δε γνωρίζω αν το The Purple Album αποτελεί μία «ζαβολιά» προκειμένου να γεμίσουν δολάρια οι λογαριασμοί του ή αν η καρδιά του χτυπά ακόμη δυνατά μέσα από το άτριχο στήθος του. Η ιστορία θα τον κρίνει.
Η tracklisting:
1. Burn 6:56
2. You Fool No One (Interpolating Itchy Fingers) 6:23
3. Love Child 4:13
4. Sail Away 4:53
5. The Gypsy 5:29
6. Lady Double Dealer 3:59
7. Mistreated 7:39
8. Holy Man 4:42
9. Might Just Take Your Life 4:14
10. You Keep On Moving 5:06
11. Soldier Of Fortune 3:18
12. Lay Down Stay Down 3:52
13. Stormbringer 5:17
THE SHADOW
Aξιολόγηση 6>10
