TON KAIΡΟ που άκουσα για πρώτη φορά Cranberries και την εύθραυστη φωνή της Dolores Ο'Riordan, ήταν από μια συλλογή ενός ξάδερφού μου -κολλημένου με το alternative- η οποία περιείχε το Linger. Μερικούς μήνες μετά, μας θυμάμαι να περνάμε τη Ομόνοια και να έχουμε τέρμα στο κασετόφωνο ενός γαλάζιου LADA, το Zombie. Tα 90's όδευαν στο μέσον τους, το grunge θέριζε, και μια παραμυθένια φωνή μαζί με τρεις νεαρούς μουσικούς, όρθωναν το ανάστημά τους... αραχτοί σε έναν παλιό καναπέ...
{Το ψηλότερο άλμα του γκρουπ και η αρχή του τέλους}
Ηταν η εποχή που οι Cranberries θα πραγματοποιούσαν την υψηλότερη πτήση τους. Με όχημα την alternative λεπτότητά τους, τους καταθλιπτικούς στίχους τους και με καύσιμα την ιρλανδική μουσική παιδεία τους, αλλά και τις φωνητικές χορδές μιας πραγματικής Μούσας, το σχήμα θα κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ του, το No Need To Argue.
Η ιδιαίτερες συνθέσεις τους ντύνουν τους βιωματικούς στίχους, τα άγχη και τους προβληματισμούς της Dolores, βγάζοντας το γκρουπ δυναμικά στην παγκόσμια αγορά, ενώ μόλις λίγους μήνες μετά, όλοι θα μιλούν με θαυμασμό γι' αυτήν την παρέα από μια χώρα που γέννησε μύθους, όπως οι Thin Lizzy, o Rory Gallagher, o Gary Moore, oι U2, My Bloody Valentine κ.α.
Το πρώτο άλμπουμ Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We?, ήταν απλώς το πάτημα που περίμεναν. Ηδη, το κουαρτέτο έχει αποκτήσει εμπειρίες και στο No Need To Argue, αυτές βγαίνουν σχεδόν χωρίς πίεση. Ο ήχος τους διαχέει μια «κομψότητα», οι μελωδίες τους είναι απολαυστικές και προσωπικά πιστεύω πως αν η Dolores είχε φτάσει στο φωνητικό επίπεδο του Bury The Hatchet, θα έδινε πολλά «συν» σε ένα ούτως ή άλλως μοναδικό άλμπουμ.
Μέσα σε αυτό υπάρχουν πιασάρικα κομμάτια (I Can't Be with You, Ridiculous Thoughts), όμως η έκπληξη έρχεται από τον Noel Hogan, ο οποίος έχει βελτιώσει κατά πολύ τον ήχο της κιθάρας του και στο Zombie groove-άρει τόσο μαεστρικά, που το κομμάτι θα παίξει στη συνέχεια (όπως και σήμερα άλλωστε) σε εκατομμύρια metal club. Ομως, το ύφος του κομματιού -σύνθεση της Dolores- έρχεται να ταιριάξει απόλυτα με τους στίχους της που αναφέρονται στη βομβιστική επίθεση του IRA έναν χρόνο πριν, στο Warrington του Chesire στην Αγγλία, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους ο τριών ετών Jonathan Ball και ο 12χρονος Tim Parry.
Το video clip που ακολουθεί σαρώνει στο Ιντερνετ και ξεσηκώνει αντιδράσεις. Ιρλανδοί χαρακτηρίζουν τη O'Riordan ως φιλο-Αγγλίδα, ενώ το BBC το λογοκρίνει. «Δε με νοιάζει αν ήταν Προτεστάντες ή Καθολικοί. Με νοιάζει ότι σκοτώθηκαν αθώοι άνθρωποι. Δεν έχει να κάνει με το ότι είμαι Ιρλανδή. Παλαιότερα θα σκεφτόμουν πως αν έγραφα κάτι τέτοιο θα έβρισκα τον μπελά μου. Αλλά δε με ένοιαζε τελικά. Δεν αναφέρεται συγκεκριμένα σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Έχει να κάνει με τη βία, δεν επιλέγει πλευρά. Είναι ένα ανθρώπινο τραγούδι», τονίζει χρόνια αργότερα η καλλιτέχνης. Λίγες εβδομάδες μετά ο IRA θα ανακοίνωνε κατάπαυση πυρός ύστερα από 25 χρόνια δράσης.
Το 2013, έχοντας αποκτήσει τρία παιδιά από τον tour manager των Duran Duran, Don Burton, θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Περίπου τέσσερα χρόνια μετά θα βρεθεί νεκρή σε δωμάτιο ξενοδοχείου του Λονδίνου. Μία από τις σημαντικότερες φωνές της μουσικής θα σιγήσει για πάντα, αφήνοντας πίσω της σπουδαίες μουσικές και στίχους για τις επόμενες γενιές, αλλά και την αγαπημένη μπάντα της, με την οποία δεν έμελλε ποτέ να κάνει το μεγάλο δισκογραφικό come back που πολλοί περίμεναν κάποτε.
«I have decided to leave you forever/I have decide to start things from here/Thunder and lightning won't change what I'm feeling/And the daffodils look lovely today/Oh in your eyes I can see the disguise/Oh in your eyes I can see the dismay» (από το Daffodil Lament).
Τα κομμάτια:
1. Ode to My Family 4:30
2. I Can't Be with You 3:07
3. Twenty One 3:07
4. Zombie 5:06
5. Empty 3:26
6. Everything I Said 3:52
7. The Icicle Melts 2:54
8. Disappointment 4:14
9. Ridiculous Thoughts 4:31
10. Dreaming My Dreams 3:37
11. Yeats' Grave 2:59
12. Daffodil Lament 6:14
13. No Need to Argue 2:54
ΤΗΕ SHADOW
