Ο,ΤΙ ΚΑΙ να γράψει κανείς για τους Corrosion Of Conformity είναι λίγο, ύστερα από μια πολύ σημαντική πορεία και τη στροφή που έκαναν το 1991 με το Blind, την άφιξη του Pepper Keenan, τη «μαύρη πέτρα» που έριξαν το hardcore και το crossover και το νέο ξεκίνημά τους στα αχαρτογράφητα νερά του sludge, doom, stoner, southern (βάλτε ό,τι θέλετε κι εσείς...) metal. Το 2018 επιχειρούν ακόμη μία επανεκκίνηση με το 10ο άλμπουμ τους, No Cross No Crown...
{Mια ηχηρή επιστροφή μιας σπουδαίας μπάντας και του ήχου της}
Δεκατρία χρόνια μετά την αποχώρηση του Keenan, δύο άλμπουμ που δίχασαν το κοινό τους και αρκετά ερωτήματα που προέκυψαν για το μέλλον των Καλιφορνέζων, η παλιοπαρέα έσμιξε ξανά και είχε πολλά να πει (και να κάνει). Ο Woody Weatherman επιζητούσε τον παλιόφιλό του και στο στούντιο έβγαλαν απωθημένα, πικρίες, αλλά και νέα πράγματα που κρύβονται μεν κάτω από τους... τόνους «βρωμιάς» των COC, αλλά με λίγη προσπάθεια (και πείρα) μπορεί ένα αυτί να τα ξεσκεπάσει.
Το No Cross No Crown δείχνει να αποτελεί τη γέφυρα του γκρουπ, από το Ιn The Arms Of God, στο μέλλον. Εχει συνθέσεις γεμάτες, χορταστικές, ήχο που συνθλίβει, κομμάτια που ξεσηκώνουν, άφθονο μπλουζ, τύμπανα (Reed Mullin) από μολύβι και κιθαριστική συνεργασία με πολλή, πολλή διάθεση και μεράκι.
Αν και το άλμπουμ παίρνει το ρίσκο αφενώς να έχει πολλά κομμάτια και αφετέρου να είναι «κομμένο» σε δύο μέρη (σ.σ.1: θα μιλήσουμε περί αυτού σε επόμενο post), είναι εντυπωσιακό ότι δεν κάνει «κοιλιά». Στο Little Man -για παράδειγμα- οι COC πλέουν κοντά στους Lynyrd Skynyrd, στο Forgive Me ακούμε southern-ίλα... αλλά όπως θα την έπαιζαν οι Black Sabbath, στο Old Disaster θα απολαύσουμε ψυχεδελικό blues, στο Son and Daughter θα ακούσουμε κάπου και τον... Brian May των Queen ή κάπου αλλού Thin Lizzy ή Pentagram ή Cathedral ή... ή... ή...
Το No Cross No Crown -όπως προανάφερα- συγκεντρώνει απωθημένα, αλλά όμως και επιρροές οι οποίες ωρίμασαν στο μυαλό των Keenan και Weatherman, έγιναν αντικείμενο μελέτης και μπήκαν ιδανικά και προσεγμένα στο σταθερό κορμό της μουσικής τους, της μουσικής των Corrosion Of Conformity. Προσοχή, η μπάντα δεν ανακαλύπτει τον... τροχό. Απλά τον... βάζει πάλι σε κίνηση. Πιο θορυβώδη, πιο στιβαρό, πιο ανανεωμένο, πιο ζωηρό, πιο τεχνικό.
Oι Corrosion Of Conformity πήραν το χρόνο που απαιτούνταν και τον εξαργυρώνουν σε ποιότητα (σ.σ.2: θα μιλήσουμε και περί αυτού στο επόμενο post), δεν επαναλαμβάνονται, ανανεώνονται, κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ που μπορεί να σταθεί άνετα δίπλα στις κορυφαίες στιγμές τους.
Τα κομμάτια:
Disc 1
1. Novus Deus 01:29
2. The Luddite 04:20
3. Cast the First Stone 03:44
4. 1. No Cross 01:19
5. Wolf Named Crow 05:13
6. Little Man 04:32
7. Matre’s Diem 01:27
8. Forgive Me 04:07
Total 26:11
Disc 2
1. Nothing Left to Say 06:23
2. Sacred Isolation 01:23
3. Old Disaster 04:45
4. E.L.M. 04:03
5. 2. No Cross No Crown 03:56
6. A Quest to Believe (A Call to the Void) 06:02
7. Son and Daughter 04:54
Total 31:26
ΤΗΕ SHADOW
Αξιολόγηση: 8/10
