ΔΕΝ χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε. Οι Deep Purple είναι μια άλλη μπάντα από το 1996 μέχρι σήμερα, όταν κυκλοφόρησαν το -σπουδαίο κατά τ' άλλα- Purpendicular με τον Steve Morse να αντικαθιστά τον Ritchie Blackmore. Αρα, σήμερα θα μιλήσουμε για το... 7ο άλμπουμ τους κι όχι για το 21ο. Το Whoosh! έρχεται να διαδεχθεί το Infinite, κι όλα δείχνουν να ξεκινούν από 'κει που σταμάτησαν πριν από τρία χρόνια...
{Η μπάντα δείχνει να περνά υπέροχα}
Το γκρουπ συνεχίζει ακάθεκτο να πλέει στη ρότα που χάραξε πριν από 24 χρόνια, όταν με την άφιξη Morse, άφησε για πάντα πίσω του την εποχή Blackmore. Οπως αναμενόταν, το funky / jazzy προφίλ των Deep Purple υπερισχύει και στο φετινό άλμπουμ, μακριά από το τσουνάμι που απελευθέρωνε παλαιότερα.
Και στο Whoosh! η μπάντα δείχνει να περνά υπέροχα. Απελευθερωμένα κομμάτια, χωρίς ιδιαίτερο νεύρο, αλλά πλούσια σε τεχνική και μελωδίες, συνεχίζουν να πλημμυρίζουν τα ηχεία μας και όπως στο προηγούμενο άλμπουμ, βγάζουν μια έντονη διάθεση... τζαμαρίσματος, με τους Morse και Airey να πρωταγωνιστούν ξανά, από την αρχή έως το φινάλε.
Οι Purple μάς χαρίζουν κάτι παραπάνω από 50 λεπτά ωραίας μουσικής, της μουσικής που υπηρετούν πιστά στη β' φάση της καριέρας τους. Διάσπαρτα ριφ χάνονται γρήγορα στους funk / jazz ρυθμούς των Morse, Airey κατά πρώτο λόγο, τους οποίους ακολουθούν οι Glover kai Paice. Ο Gillan παραμένει προσεκτικός χωρίς να εκτίθεται ερμηνευτικά κι όλα κυλούν ιδιαιτέρως ευχάριστα στο άλμπουμ.
Αν κάτι θα έπρεπε να συγκρατήσω, θα επέλεγα το εμπνευσμένο Nothing at All με τον υπέροχο «διάλογο» των Morse και Αirey, το The Long Way Round που μου θύμισε λίγο τους παλιούς Purple, κάποια μαγευτικά σημεία του The Power of the Moon, το instrumental, Remission Possible, όπου ο Morse παρουσιάζει μια παραλλαγή του περίφημου, Flight of the Bumblebee, και τέλος την επανεκτέλεση του And the Address από το ντεμπούτο της μπάντας το 1968.
Οι Deep Purple μπορεί να μην ξεσηκώνουν τα πλήθη όπως έκαναν παλαιότερα, όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ικανότητά τους να βγάζουν καλά άλμπουμ και να υποστηρίζουν με σθένος την αλλαγή πορείας που έκαναν το 1996.
Το Whoosh! δε θα μείνει στην ιστορία, δεν θα κοντράρει καν το Purpendicular, όμως ήρθε για να μείνει και να (προ)καλέσει όποιον ακροατή και μουσικόφιλο θέλει να περάσει καλά. Αν οι σημερινοί Deep Purple πράττουν σωστά ή όχι, αυτό θα το κρίνει η ιστορία...
Τα κομμάτια:
1. Throw My Bones 3:38
2. Drop the Weapon 4:23
3. We're All the Same in the Dark 3:44
4. Nothing at All 4:42
5. No Need to Shout 3:30
6. Step by Step 3:34
7. What the What 3:32
8. The Long Way Round 5:39
9. The Power of the Moon 4:08
10. Remission Possible (instrumental) 1:38
11. Man Alive 5:35
12. And the Address (instrumental) 3:35
13. Dancing in My Sleep (Bonus Track) 3:51
ΤΗΕ SHADOW
Aξιολόγηση: 6,5/10
