Oι μεγάλες μπάντες δεν υπάρχουν
τελικά μόνο στις αναμνήσεις μας
Είναι δεδομένο πως από τις πρώτες διαρροές της επανασύνδεσης αυτής της dream team των Helloween, δημιουργήθηκε -και δικαιολογημένα- τεράστια προσμονή και προσδοκίες για κάτι ανεπανάληπτο.
Οι Helloween (Andi Deris – lead vocals, Michael Weikath – guitars, Sascha Gerstner – guitars, Markus Grosskopf – bass, Daniel Löble – drums) επαναπάτρισαν δύο ιστορικά μέλη τους κι έβαλαν πλώρη για μια πραγματικά σπουδαία επιστροφή στη δισκογραφία.
Ολη η σοφία, η πείρα, η ωρίμανση μπήκαν στο στούντιο και το μόνο που έμενε να προστεθεί ήταν το μεράκι και το κέφι. Και οι Γερμανοί απέδειξαν ότι παρά το πέρασμα τόσων ετών δεν έκαναν... αγγαρεία. Με σεβασμό στη μεγαλειώδη πορεία τους, αλλά πρωτίστως στους εαυτούς τους, κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ τους με τους απανταχού πιστούς να... κρέμονται στα κάγκελα.
Τρεις τραγουδιστές, τρεις κιθάρες, ένας παραδοσιακά υπέροχος μπασίστας κι ένας ντράμερ της νεότερης γενιάς που σαρώνει όμως, παρουσιάζουν ένα άλμπουμ που σέβεται και τιμά το τεράστιο όνομα Helloween.
Από τα σωθικά του θα ξεχειλίσουν σχεδόν όλα όσα μας έκαναν να λατρέψουμε αυτό το μεγαθήριο του σκληρού ήχου. Οι Helloween μοιάζουν με πεινασμένη αγέλη που κατασπαράζει όποιον ακροατή βρεθεί στο δρόμο της. Το άλμπουμ θα έλεγα πως αποτελεί ένα είδους best of, ίσως και καλύτερο, μόνο και μόνο επειδή είναι φρέσκο κι όχι... αναπαλαιωμένο.
Ταχύτητα, μελωδίες, solos, συνοχή, φωνάρες χωρίς καπελώματα, μα πάνω απ' όλα φρεσκάδα και μεράκι, αποτυπώνονται σ' αυτή τη νέα δουλειά. Deris και Kiske δίνουν πολλές στιγμές μεγαλείου στα φωνητικά με τον δεύτερο να υπερτερεί στα σημεία, ενώ ο Ηansen θα έχει πιο υποστηρικτικό ρόλο (παρόλα αυτά κάποιοες κραυγές του μας γύρισαν στην εποχή του Somewhere Out Of Space των Gamma Ray) και θα δώσει μεγαλύτερο βάρος στις κιθάρες (και πολύ καλά κάνει, εδώ που τα λέμε).
Out for the Glory, Fear of the Fallen, Best Time ανοίγουν το άλμπουμ όπως πρέπει χωρίς να παρουσιάζεται η παραμικρή «κοιλιά», το Mass Pollution είναι αξιόλογο και παραπέμπει πιο πολύ στην εποχή Deris, ενώ στο Angels θα ακούσουμε πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά με υπέροχα σημεία όγκου. Παρόλα αυτά θα έλεγα ότι είναι η πρώτη «κοιλιά» του άλμπουμ.
Το Rise Without Chains αποκαθιστά γρήγορα την τάξη, όμως το Indestructible προσπαθεί να μας θυμίσει παλιές εποχές και δεν πείθει κυρίως λόγω ρεφρέν. Το Robot King είναι μεγαλειώδες κι όχι μόνο λόγω διάρκειας. Οι συνεχείς instrumental ενότητές του στο μέσον του είναι χαρισματικές και αυτόματα βάζουν το κομμάτι στα καλύτερα του άλμπουμ.
Cyanide και Down in the Dumps επ' ουδενί δεν χαρακτηρίζονται κακά, κρατούν ψηλά τον πήχη για να μας οδηγήσουν στον επίλογο (μετά του προλόγου του Orbit), το Skyfall το οποίο μέσα στα 12+ λεπτά του θα θυμίσει σε κάποια μέρη Gamma Ray και σε άλλα Avantasia. Δεν μπορείς να το αγνοήσεις, δεν μπορείς να «πουλήσεις»... υψηλή κριτική, διότι θα σε εκθέσει.
Εν κατακλείδι: το άλμπουμ αυτό ήταν επιβεβλημένο να έρθει. Θεωρώ το πρώτο σπουδαίο άλμπουμ τους εδώ και 11 χρόνια, δηλαδή από την κυκλοφορία του 7 Sinners.
Οι Helloween είναι ζωντανοί. Μπορεί κάποιοι να περιμέναμε ένα πολύ καλύτερο άλμπουμ, όμως θεωρώ πως λίγοι θα αντισταθούν. Και με αυτό το νοσταλγικό κάλεσμά τους σε δύο μέλη - σημαίες της καριέρας τους, δημιούργησαν μια δουλειά πραγματικά όμορφη, που μας γυρίζει στα παλιά, αλλά ταυτόχρονα μάς κρατά στο 2021. Για να μας υπενθυμίσει ότι οι μεγάλες μπάντες δεν υπάρχουν τελικά μόνο στις αναμνήσεις μας...
Τα κομμάτια:
1. Out for the Glory 7:18
2. Fear of the Fallen 5:38
3. Best Time 3:35
4. Mass Pollution 4:14
5. Angels 4:42
6. Rise Without Chains 4:56
7. Indestructible 4:42
8. Robot King 7:07
9. Cyanide 3:29
10. Down in the Dumps 6:01
11. Orbit 1:04
12. Skyfall 12:11
Total length: 64:57
Τhe SHADOW
Αξιολόγηση: 8>10
