Mια μπάντα δύσκολη, που όμως αξίζει προσοχής, ακόμη και σήμερα...
Τα αδέρφια Derek, Phil και Ray Shulman δημιούργησαν τους Gentle Giant, θέλοντας να εξωτερικεύσουν τον μουσικό πλούτο που έκρυβαν από παιδιά κι έχοντας ερεθίσματα από τον πατέρα τους, ο οποίος ήταν μουσικός του στρατού και στην πορεία συνέχισε ως τρομπετίστας της τζαζ.
Ο μπαμπάς Shulman, λοιπόν, ενθάρρυνε τους γιους του να μάθουν διάφορα όργανα κι έτσι τα τρία παιδιά ασχολήθηκαν με πολλά από αυτά. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Derek και ο Ray ενδιαφέρθηκαν να παίξουν rhythm & blues και δημιούργησαν ένα συγκρότημα μαζί. Ο Phil, αρχικά βοηθούσε τα πολύ μικρότερα αδέλφια του με τα διαδικαστικά της μπάντας και τελικά κατέληξε να γίνει μέλος αυτής.
«[Ήταν] ένα σπίτι γεμάτο μουσικούς και όργανα... Άρχισα να μαθαίνω τρομπέτα όταν ήμουν μόλις πέντε μόνο και μόνο επειδή ήταν εκεί και μετά πήρα βιολί όταν ήμουν επτά. Ο πατέρας μας, μας έκανε να εξασκούμαστε για μια ώρα την ημέρα τουλάχιστον, όταν πραγματικά θέλαμε να βγούμε έξω και να παίξουμε. Τελικά κατέληξα να το κάνω ούτως ή άλλως», θα πει χρόνια μετά Ray Shulman.
Οι Gentle Giant δημιουργήθηκαν το 1970, όταν οι αδελφοί Shulman συνεργάστηκαν με τον Gary Green (κιθάρα, μαντολίνο, ηχογράφηση κ.α.), τον Kerry Minnear (πληκτρολόγια, vibraphone, τσέλο κ.α.) και τον ντράμερ Martin Smith, ο οποίος στο Three Friends, το τρίτο στούντιο άλμπουμ των Gentle Giant (αλλά πρώτο concept τους) αντικαταστάθηκε από τον Malcolm Mortimore.
Μετά το ομώνυμο ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ τους, ένα συμπαγές prog rock άλμπουμ και το Acquiring The Taste, η μπάντα θα στραφεί σε κάτι ιδιαίτερο, μια δουλειά με θέμα μια ιστορία τριών φίλων, τριών συμμαθητών, οι οποίοι μεγαλώνουν μαζί, όμως κάποια στιγμή οι δρόμοι τους χωρίζουν. Ο ένας γίνεται εργάτης δρόμων (Working All Day), ο άλλος ζωγράφος (Peel the Paint) και ο τρίτος επιχειρηματίας (Mister Class and Quality?).
Οι τρεις φίλοι δεν είναι ικανοποιημένοι με τη ζωή τους και τελικά επανενώνονται για να επιτύχουν τους στόχους τους ευκολότερα. Μουσικά, το άλμπουμ είναι σχετικά μικρό σε διάρκεια (35.08) και το θεωρώ ως το πιο... βατό γι' αυτόν που θέλει να τους ψάξει περισσότερο και να καταλήξει στο Octopus (το επόμενο άλμπουμ τους).
Τα κομμάτια στο Three Friends παρουσιάζουν θέματα που επανεμφανίζονται σε όλο το άλμπουμ, ενισχύοντας την ιστορία την οποία μάς διηγούνται. Τα πολύπλοκα φωνητικά ακολουθούν τα ριφ και το αντίστροφο, όπως συμβαίνει με τη σκιά μας όταν αλλάξουμε κατεύθυνση. Θα ακούσουμε μελωδίες, αλλά και τον επιβλητικό Minnear στα πλήκτρα ο οποίος αποτελεί ίσως την καρδιά αυτού του άλμπουμ και είναι παράλληλα το μέλος της μπάντας που έχει πανεπιστημιακές σπουδές πάνω στη μουσική (απόφοιτος του Royal College Of Music).
Είναι δύσκολο να αποτυπώσεις ένα τέτοιο άλμπουμ με λέξεις. Για να δώσω μια εικόνα, θα πω πως πολλές φορές θα θυμηθούμε ακούγοντάς το, King Crimson, ακόμη και Van Der Graaf Generator. Θα ακούσουμε χορωδιακά φωνητικά, ριφ σαξοφώνου, μελωδίες που μετατρέπονται γρήγορα σε ένα βαρύ και επιθετικό τέμπο, heavy rock και θα απολαύσουμε ίσως το καλύτερο κομμάτι τους, το ομώνυμο, στο φινάλε με εκπληκτικό organ και melotrone. Ενα κομμάτι που επικεντρώνεται διακριτικά στις αναπόφευκτες διακρίσεις των κοινωνικών τάξεων: η μόνη φορά που οι τρεις φίλοι ήταν στην ίδια τάξη ήταν στο σχολείο...
Θεωρώ, κομβικό αυτό το άλμπουμ για τους Gentle Giant, καθώς άνοιξε τον δρόμο για το κορυφαίο Octopus, ενώ είναι το πρώτο όπου αναλαμβάνουν οι ίδιοι την παραγωγή. Στο Three Friends (μοναδικό ψεγάδι ίσως το άθλιο εξώφυλλο), λείπουν τα πιο χαοτικά μουσικά διαλείμματα, με τη μπάντα να παρουσιάζει ένα πολύ πιο mainstream σκηνικό, βασιζόμενο στη μελωδία και στις υπερ-ταλαντούχες ατομικές μουσικές ικανότητες της.
Σαφώς, δηλαδή, πιο προσιτό για κάποιον που θέλει να δοκιμάσει την τύχη του σε κάτι πιο experimental των 70's. Για τους υπόλοιπους, οι Gentle Giant θα βρίσκονται ήδη στη δισκοθήκη τους...
Τα κομμάτια:
1. Prologue 6:14
2. Schooldays 7:37
3. Working All Day 5:12
4. Peel the Paint 7:31
5. Mister Class and Quality? 5:51
6. Three Friends 3:04
Τhe SHADOW
